Βρισκόμαστε 15 μέρες μετά το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη και η κυβέρνηση είναι σε βαθιά κρίση. Οι εκλογές αναβάλλονται αλλά ακόμα και οι σε διατεταγμένη υπηρεσία επικοινωνιολόγοι της δεν μπορούν να κρύψουν τη δημοσκοπική της κατάρρευση. Ο κόσμος με πρωτοπορία τη νεολαία έχει ξεχυθεί μαζικά στους δρόμους απαιτώντας εδώ και τώρα δικαιοσύνη και τιμωρία των ενόχων. Οι διαδηλώσεις αυτή τη φορά έχουν σε έκταση, ένταση και πολιτικά χαρακτηριστικά όσα είδαμε το 2008 με την εξέγερση για τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου και τις κινητοποιήσεις ενάντια στα μνημόνια της περιόδου 2010-12.
Είναι προφανές ότι έχουμε μπει για τα καλά σε μια περίοδο κρίσης απονομιμοποίησης της εξουσίας ανάλογης του 2008 και του 2010-12. Είναι η περίοδος που οι από κάτω χάνουν την εμπιστοσύνη του στους από πάνω και οι από πάνω δεν μπορούν να κυβερνήσουν όπως πριν.
Η κατακραυγή για την κυβέρνηση δεν εκφράζεται μόνο από μια δυναμική μειοψηφία στους δρόμους της Αθήνας, αλλά σε κάθε γωνιά της χώρας με διαδηλώσεις ακόμα και στις πιο μικρές πόλεις, με συνεχείς αποχές στα σχολεία για να συμμετάσχουν σε διαμαρτυρίες και με ένα βουητό παντού σε κάθε πολυκατοικία, στη λαϊκή στο σούπερ μάρκετ, στους χώρους δουλειάς ενάντια στη κυβέρνηση Μητσοτάκη. Με βαθιά σιχαμάρα για τα κυβερνώντα καθάρματα, τη μιντιακή γλίτσα και κάθε σφουγγοκωλάριο που ασελγεί πάνω στη μνήμη των νεκρών παιδιών προσπαθώντας να εμφανίσει το μαύρο ως άσπρο ώστε να σβήσει τις εγκληματικές του ευθύνες, προσβάλλοντας τη νοημοσύνη κάθε τίμιου ανθρώπου ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης.
Το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη έφερε στην επιφάνεια όλες τις εκκρεμότητες της προηγούμενης οκταετίας που θάφτηκαν κάτω από την ήττα του 2015 και την πλήρη αποδοχή της μνημονιακής συνθήκης. Την υπομονή που έδειξε ο κόσμος στην διακυβέρνηση Σύριζα μπας και μετριάσει τις επιπτώσεις των μνημονίων που έφερε στην εξουσία το γνήσιο κόμμα της αστικής αντεπανάστασης το καλοκαίρι του 2019 για να ακολουθήσει ένας παροξυσμός αντιδραστικών νομοθεσιών με απανωτές ιδιωτικοποιήσεις, περιορισμούς στο δικαίωμα της διαδήλωσης και της απεργίας, πλήρη κατάργηση του ασύλου και στο τέλος 2 χρόνια εγκλεισμού λοκντάουν και επιβολής ενός ιδιότυπου υγειονομικού απαρτχάιντ μέσα στο οποίο νομιμοποιήθηκε μια διαρκής κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και μια κοινωνία διχασμένη και κυρίως συνταγμένη στο κυρίαρχο μοτίβο αυταρχικής διακυβέρνησης που δεν λογοδοτεί πουθενά υπό το πρόσχημα της προστασίας της δημόσιας υγείας.
Οκτώ χρόνια συσσωρευμένη πίεση ήρθε η ώρα να πληρωθεί. Η βία που ένιωσε η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου όλη αυτή την περίοδο ήρθε η ώρα να επιστραφεί. Και μάλιστα χωρίς τις αυταπάτες του αντιμνημονιακού αγώνα ότι μπορεί να υπάρχει μια επιστροφή σε κάποιο καλύτερο παρελθόν. Η κοινωνική κίνηση τώρα βλέπει μπροστά, ακόμα κι αν δεν υπάρχει ένα πολιτικό σχέδιο για να γαντζωθεί πάνω της. Πιθανόν να μη βρει άμεσα το στόχο της ίσως γιατί δεν είναι ξεκάθαρος ακόμα. Αυτό που έχει τώρα σημασία είναι ότι μια νέα γενιά που δεν έχει υποστεί την ήττα μπαίνει μαζικά στον αγώνα. Μαζί της ακολουθούν και οι παλιότερες γενιές που ίσως δεν πιστεύουν και τόσο ότι το πεζοδρόμιο θα δώσει τη λύση. Όμως το ταξικό ένστικτο τις βγάζει ξανά στο δρόμο.
Όλα αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στο φόντο της εκατόμβης των Τεμπών. Αυτό ήταν μονάχα η κορυφή του παγόβουνου. Ούτε μόνο στο φόντο των εκκρεμοτήτων της προηγούμενης 8ετίας, που ξυπνάει τα πάθη για μια ρεβάνς της αντιμνημονιακής ήττας. Συμβαίνουν και σε ένα εντελώς αχαρτογράφητο διεθνές περιβάλλον όπου για πρώτη φορά αμφισβητείται έμπρακτα η ιμπεριαλιστική ειρήνη των τελευταίων 30 χρόνων. Το ΤΙΝΑ τελείωσε μια για πάντα. Παντού στον πλανήτη η αμφισβήτησή του έφερε την ανάταση των αγώνων. Αρχικά στην περιφέρεια και τώρα στον πρωτοκοσμικό καπιταλισμό. Οι απατεώνες της αυτοκρατορίας το μόνο που υπόσχονται πλέον στους υπηκόους τους είναι να γίνουν κρέας στα κανόνια της σύγχρονης αποικιοκρατίας και της επανακατάκτησης της ανατολής. Όσο παραμύθι και να πουλάνε ότι όλα αυτά είναι για την ελευθερία ο κόσμος τους έχει πάρει χαμπάρι. Και όχι μόνο ο κόσμος αλλά και οι «ευαίσθητοι δείκτες της αγοράς» που έχουν ήδη αρχίσει να σκάνε αρχής γενομένης της τράπεζας της «νεοφυούς επιχειρηματικότητας» στην κοιλάδα της σιλικόνης. Τι κρίμα. Η φούσκα των sturt up και της παρασιτικής απάτης σκάει μέσα στα μούτρα τους λες και ήταν όλα προγραμματισμένα να συμβούν μέσα σε μια στιγμή.
Το τσουνάμι της λαϊκής οργής έχει όλο αυτό το βάθος ακόμα κι αν δεν το συνειδητοποιεί.
Όσο για τις γαλάζιες ακρίδες της ΝΔ ύστερα από τέσσερα χρόνια υπεροψίας και κυνισμού, βρίσκονται απλά σε πανικό. Οι επικοινωνιολόγοι τους συμβουλεύουν να το παίξουν στεναχωρημένοι, μετανιωμένοι και πως αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Όμως με το που τελειώνει η μετάνοια, αμέσως σπεύδουν να τα ρίξουν στον μηχανοδηγό, τον σταθμάρχη, να μας πουν ότι επρόκειτο για γνωστό ανθρώπινο λάθος. Πόσο μετανιωμένος είναι ο Καραμανλής όταν αποφασίζει να ξανακατέβει υποψήφιος; Προφανώς δεν έχουν καμία όρεξη να τιμωρήσουν εις βάθος τους ενόχους για το έγκλημα στα Τέμπη. Γιατί αυτό θα σήμαινε απλούστατα ότι θα έπρεπε η ίδια κυβέρνηση, όχι απλώς να παραιτηθεί, αλλά και να καταδικαστεί σε ειδικό δικαστήριο. Κι αυτό είναι που εξοργίζει ακόμα περισσότερο το κόσμο. Ως εδώ με την ατιμωρησία. Θα πληρώσετε όχι μόνο για τα Τέμπη αλλά και για όλα όσα έχετε πάρει από μόνοι σας αναστολή.
Δεν είναι φυσικά μόνο οι σιδηρόδρομοι. Ένα τεράστιο κομμάτι της κρατικής υποδομής, ιδιωτικοποιήθηκε και ξεπουλήθηκε υπό την καθοδήγηση τους. Πάνω σε μία ήδη καταρρέουσα υλικοτεχνική υποδομή τώρα έχουν κατσικωθεί όλα αυτά τα γνωστά funds και ιδιώτες που μόνο σκοπό έχουν να απομυζήσουν και το τελευταίο ευρώ. Για αυτό, για τα Τέμπη δεν φταίνε απλώς ορισμένες προσωπικότητες, που πρέπει να τιμωρηθούν. Στο εδώλιο βρίσκεται στη πραγματικότητα ένα ολόκληρο σύστημα παρασιτισμού που δεν είναι τίποτα άλλο από τον υπαρκτό καπιταλισμό που όσο και να τον ξεπλένεις βρωμάει σήψη και σαπίλα από τα σωθικά του.
Όμως η ΝΔ δεν θέλει καν να καλύψει το σύστημα, τιμωρώντας έστω κάποιους δικούς της. Ακόμα και τώρα, επενδύονται τεράστιες δυνάμεις προκειμένου να μην διαρρεύσουν οι βρωμιές των γαλάζιων στελεχών, που συνέβαλαν στο έγκλημα. Όμως οι λεπτομέρειες δεν έχουν και τεράστια σημασία, καθώς όλοι γνωρίζουμε πάνω κάτω τι συνέβη. Γνωρίζουμε το εντελώς αδιανόητο να μην υπάρχει ένα ηλεκτρονικό σύστημα ελέγχου, να μην υπάρχουν ανθρώπινα και μη συστήματα που να ακυρώνουν την πιθανότητα κάποιου μεμονωμένου λάθους. Στην πραγματικότητα, όχι απλώς δεν νοιάζονται για τους νεκρούς των Τεμπών, αλλά η μόνη τους μέριμνα είναι πως θα παραμείνουν γαντζωμένοι σαν τις βδέλλες στην εξουσία.
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, η μαζική κάθοδος στο δρόμο δεν αφήνει περιθώρια επίλυσης αυτής της κρίσης μέσω των εκλογών. Οι δεκάδες χιλιάδες στις κυριακάτικες συγκεντρώσεις και τη μεγαλειώδη απεργία της 8 Μάρτη έδειξαν ότι δεν διατίθενται να ανεχτούν άλλο την αιματοβαμμένη κυβέρνηση. Η εισβολή του κινήματος στο πολιτικό σκηνικό μπορεί να αποτελέσει ένα παράγοντα που θα ανατρέψει τα σχέδια για επιστροφή στην ομαλότητα.
Καμία υποχώρηση μέχρι να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Τα παραμύθια της πολιτικής ευθύνης να τα πουλήσει η κυβέρνηση και τα τσιράκια της στους εναπομείναντες οπαδούς της. Ο Καραμανλής δήλωνε ότι τα τρένα είναι ασφαλή και ο Γεωργιάδης αμέσως μετά τα Τέμπη ότι «ξέραμε τι συνέβαινε αλλά δεν το λέγαμε γιατί δεν θα έμπαινε κανείς στα τρένα». Αυτή είναι μια ξεκάθαρη δήλωση ενοχής. Δεν είναι έγκλημα εξ αμελείας αλλά εκ προμελέτης. Όμως αυτό δεν αφορά μόνο τα Τέμπη αλλά κάθε πτυχή της κυβερνητικής πολιτικής και του ξεπλύματός της από το βαθύ κράτος. Η μόνη τιμωρία είναι να παραιτηθεί η κυβέρνηση και να λογοδοτήσουν τα στελέχη της για τις ποινικές ευθύνες που τους αναλογούν γι’ αυτό το ειδεχθές έγκλημα.
Σε κάθε περίπτωση ο αγώνας για να φύγει η κυβέρνηση των δολοφόνων θέτει εκ νέου υπό αμφισβήτηση όλη τη νομοθεσία που πέρασε σε συνθήκες εγκλεισμού και της επανακατάκτησης από το κίνημα όλων τα ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων που χάθηκαν αυτή την περίοδο. Όποιος κι αν βρεθεί στη θέση αυτής της κυβέρνησης ας λάβει το μήνυμα αν δεν θέλει να έχει την τύχη της.
· Κάτω η κυβέρνηση των δολοφόνων.
· Καμία συγκάλυψη. Τιμωρία όλων των ενόχων.
· Κρατικοποίηση όλης της κοινής ωφέλειας χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο.
Το μπλοκ της ΚΕΔ θα βρίσκεται στις 11:00 στη Σταδίου μεταξύ Κλαυθμώνος και Κολοκοτρώνη
Κομμουνιστική Επαναστατική Δράση ★ Avantgarde
Avantgarde 