Για το μακελειό στο Ορλάντο

Νίκος Χ, Λίζα Χατζ. για το Avantgarde

Ποιος είναι Όμαρ Σιντίκι Ματίν και ποιος θα ήθελαν να είναι

Ο  Όμαρ Σιντίκι Ματίν, ο δράστης του μακελειού του Ορλάντο ήταν ένας 29χρονος Αφγανός με Αμερικανική υπηκοότητα. Από ότι διαβάζουμε στο παρελθόν είχε δουλέψει σε μία εταιρία σεκιούριτι καθώς είχε αποτύχει να τελειώσει τη σχολή αστυνομικών. Με το που έγινε η δολοφονία ξεκίνησε μία πραγματική εκστρατεία απόδοσης του χτυπήματος στο ISIS, παρότι τα δεδομένα που έχουμε δεν είναι αρκετά.

Η μοναδική πηγή που έχουμε σχετικά με την συμπεριφορά του δράστη στην επίθεση προέρχεται από το FBI. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την NYT και άλλα συστημικά μέσα μετά από την αρχική επίθεση ο Ματίν κάλεσε την αστυνομία και δήλωσε ότι βρίσκεται στο πλευρό του Ισλαμικού κράτους. Οι κρατικές αρχές όμως αρνούνται να δημοσιοποιήσουν τα ηχογραφημένα αρχεία.. Ακόμα περισσότερο η επίθεση φαίνεται να μην έχει τον οργανωμένο και προσχεδιασμένο χαρακτήρα που είχαν οι βομβιστικές επιθέσεις του ISIS στην Ευρώπη. Ήταν η μαρτυρική θυσία ενός lone wolf. Η επιλογή της επίθεσης παρότι ένα σύμβολο του δυτικού «προοδευτισμού» δεν αναπαριστά ένα συμβολικό κέντρο της πολιτικής και στρατιωτικής εξουσίας των ΗΠΑ. Επομένως δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για το αν ήταν όντως στο πλευρό του ISIS. Δεν γνωρίζουμε αν εμπνεόταν από το ISIS, πόσο μάλλον το αν λειτουργούσε στα επιχειρησιακά του πλαίσια.

Από την άλλη πλευρά η συζήτηση πολλές φορές οδηγείται στα όρια της συνωμοσίας. Πρόσφατα ένας αστυνομικός αποκάλυψε ότι το FBI είχε αποπειραθεί στο παρελθόν να τον προσελκύσει και να τον εμπλέξει σε μία τρομοκρατική επιχείρηση, αφότου είχε απειλήσει έναν δικαστή ότι θα έβαζε την Αλ-καίντα να σκοτώσει την οικογένεια του. Και η συζήτηση συνεχίζεται για το πώς το κράτος οργανώνει ή έχει εμπλοκή στις περισσότερες τρομοκρατικές επιχειρήσεις.

Εφόσον δεν έχουμε τα αντικειμενικά δεδομένα δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι, όσο ελκυστικές και αν φαίνονται οι διάφορες ερμηνείες. Είμαστε όμως βέβαιοι για το γεγονός ότι το χτύπημα έχει μία αντικειμενική λειτουργία η οποία υπερβαίνει το περιστατικό, η οποία είναι να συμβάλει στην γενικότερη μάχη της ερμηνείας. Και προφανώς η μάχη αυτή είναι η πιο σημαντική για την επόμενη μέρα στο πλαίσιο των ευρύτερων σχεδιασμών της Αυτοκρατορίας στη Δύση και την Ανατολή. Και αυτό φαίνεται από την βιομηχανία κατασκευής ειδήσεων που σκοπό έχει τη δημιουργία ενός προφίλ ημί-τρελου τζιχαντιστή που είχε ως κίνητρο του το μίσος προς την ΛΟΑΤ κοινότητα και τις ΗΠΑ. Αυτό το άρθρο είναι μία συμβολή σε αυτή τη μάχη της ερμηνείας. Για εμάς το Ορλάντο είναι έγκλημα όσων έσπειρε ο Δυτικός πολιτισμός.   

Είναι επίθεση ενάντια στους ομοφυλόφιλους και την διαφορετικότητα;

Το χτύπημα στο Ορλάντο δεν είναι απλώς μία επίθεση ενάντια στο δικαίωμα στην ομοφυλοφιλία. Πρώτα από όλα είναι μία επίθεση στα μετόπισθεν της μάχης, μία ενημέρωση ότι ο πόλεμος στη μέση ανατολή υπάρχει ακόμα και αν δεν τον βλέπουν οι αμερικανοί στην καθημερινότητα τους. Είναι μία επίθεση η οποία αντικειμενικά πλήττει το αμερικανικό πρεστίζ της ασφάλειας. Στο πλαίσιο των τελευταίων οπισθοχωρήσεων και συνεχών ηττών του ISIS σε στρατιωτικό επίπεδο το χτύπημα στα μεγάλα κέντρα της Δύσης ενημερώνει το δυτικό κοινό ότι ο πόλεμος συνεχίζεται. Είναι δηλαδή μία επίθεση η οποία έχει παρόμοια λειτουργία με αυτές στο Παρίσι και στις Βρυξέλλες. Για αυτό και ο σκοπός του χτυπήματος είναι άμεσα πολιτικός, δεν εκφράζει δήθεν θεολογικές ανησυχίες ή θρησκευτικό φονταμενταλισμό, όπως επιδιώκει να μας πείσει η αστική δημοσιογραφία. Γιατί προφανώς αν η αμερικανική κοινή γνώμη αντιμετωπίσει ως ηθικό αυτουργό ολόκληρο το Ισλάμ ανοίγουν οι ιδεολογικές δυνατότητες νέας πολεμικής αναμέτρησης στη μέση ανατολή. Στην τελική καλά θα κάνουν οι διάφοροι μουσουλμανοφάγοι «προοδευτικοί» να κοιτάξουν τα χάλια των δικών μας ευσεβών χριστιανών.

Στο πλαίσιο αυτό ανοίγει αντικειμενικά η πάλη για το τι είναι το ISIS και τι πρεσβεύει, ακόμα και αν δεν γνωρίζουμε αν ενεπλάκη επιχειρησιακά. Ο αντιδραστικός ισλαμισμός του ISIS και των συναφών του οργανώσεων είναι ένα μοντέρνο ρεύμα, όσο μοντέρνο γίνεται. Βρίσκει στη θρησκεία τον ιδεολογικό μανδύα για να εκφράσει το πιο βασικό νόημα του κανιβαλισμού: Ότι θα ζούμε πλέον σε μία ζούγκλα όπου το δίκιο θα το χαράσσει ο ισχυρός ανεξάρτητα από το αν έχει δίκιο ή όχι. Αυτός ο πυρήνας αναπαράγει όλες αυτές τις προκαταλήψεις περί κατωτερότητας άλλων φυλών ή ανωμαλίας λόγω σεξουαλικότητας. Το κοινωνικό νόημα είναι ένα, η αρρωστημένη του έκφραση μπορεί να βρει χίλιους τρόπους για να εκφραστεί, από τον λευκό νεοναζί της δύσης μέχρι και τον αντιδραστικό ισλαμιστή/τακφιριστή της ανατολής.

Αν το χτύπημα ερμηνευτεί ως επίθεση κάποιων «πρωτόγονων» τζιχαντιστών στην ΛΟΑΤ κοινότητα, η συζήτηση χάνει ορισμένες από τις πολιτικές διαστάσεις του χτυπήματος. Γιατί αν σκεφτούμε τη δολοφονία ως πολιτική πράξη με άλλες απαρχές τότε μπαίνουν και άβολες ερωτήσεις.

Και η πρώτη άβολη ερώτηση είναι ποιος του έδωσε το δικαίωμα ή μάλλον ποιος τον δίδαξε να κάνει πολιτική δολοφονώντας μαζικά άοπλο πληθυσμό; Γιατί και από ποιόν νομιμοποιήθηκε η βία;

Το χτύπημα στο Ορλάντο για εμάς είναι η βία που γυρίζει πίσω στη μάνα της. Είναι τα αντιδραστικά συνθήματα των «πολέμων για την ελευθερία» των προηγούμενων δεκαετιών. Είναι ο κανιβαλισμός της νεοφιλελεύθερης αναδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων και της επιστροφής στον καπιταλισμό του 19^ου αιώνα. Όποιος αποδέχεται το ρόλο του σφαγέα αμάχων πληθυσμών στο βωμό της πατρίδας είναι καταδικασμένος να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις του σχεδίου του. Όποιος αποδέχεται την ανάγκη τσακίσματος και δουλοποίησης της εργατικής τάξης στο βωμό της καπιταλιστικής κρίσης δεν θα φοβηθεί να αξιοποιήσει τις φασιστικές εφεδρείες για την εξυπηρέτηση των σχεδίων του.  Όποιος βλέπει αντί για πρόσφυγες, εισβολείς ενάντια στις δυτικές αξίες έχει ήδη δημιουργήσει εκείνο το φασιστικό ιδεολογικό οπλοστάσιο για να δικαιολογήσει τις πράξεις του. Τις πηγές του Ορλάντο πρέπει να τις βρούμε στις φασιστικής έμπνευσης ερμηνείες περί ανώτερου δυτικού πολιτισμού που θα αναλάβει το χρέος της μετάδοσης της δημοκρατίας. Βρίσκουμε τις ρίζες της σφαγής στην τάση του καπιταλισμού να οργανώνει την ταξική του κυριαρχία μέσω πολιτικών υγιών μελών του έθνους (λευκός άντρας στρέητ).

Όλοι σοκάρονται από τον πιστολέρο τη στιγμή που οι ΗΠΑ είναι το πρώτο εργαστήρι παραγωγής δολοφόνων παγκοσμίως. Έτσι και μία θρησκευτική ερμηνεία αποσυνδέει το Ορλάντο από την πραγματική εικόνα. Αφήνει στο απυρόβλητο το ότι η μεγαλύτερη μηχανή παραγωγής βίας λέγεται Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Αυτό το εργαστήρι χρειάζεται να παράγει και την αντίστοιχη χοντροκομμένη και αηδιαστική ιδεολογία, ώστε οι μισθοφόροι του να είναι εγγυημένο εργαλείο θανάτου. Είναι το ίδιο εργαστήρι που δημιούργησε και την Αλ-κάιντα, αρχικά ως ένα κοινό Αμερικανο-Σαουδαραβικό πόλεμο διά αντιπροσώπων στο Αφγανιστάν ενάντια στη Σοβιετική Ένωση. Είναι το ίδιο εργαστήρι των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ που δημιούργησε το ISIS.

Τότε γιατί σε γκέι κλάμπ και όχι αλλού; Τον λόγο πιθανότερα τον βρίσκουμε στο γεγονός ότι η αστική πολιτική επιδιώκει να χτίσει τον μύθο της δυτικής προοδευτικότητας πάνω στο ζήτημα της ανοχής των ΛΟΑΤ. Πόλεμοι στο εξωτερικό, μνημόνια και φτώχεια στο εσωτερικό αλλά τουλάχιστον ανεκτικότητα προς τη «διαφορετικότητα». Που σε τελική ανάλυση η εξήγηση της ανοχής μέσω της διαφορετικότητας είναι μία απλά διαφορετική μορφή του ατομικισμού. Η επίθεση στο συγκεκριμένο κλαμπ αντιπροσωπεύει την απόρριψη από αντιδραστική σκοπιά όλων των ιδανικών και αξιών που στηρίζουν το μύθο της δυτικής προοδευτικότητας.

Ωστόσο, δε μπορούμε να παραγνωρίζουμε το προφανές: Το χτύπημα στο Ορλάντο δεν παύει,  να είναι μια επίθεση – ομαδική δολοφονία- από άνδρα εις βάρος μιας κοινότητας , της οποίας τα δικαιώματα δεν είναι  καθόλου δεδομένα . Όσο και αν πρόσωπα του αστικού πολιτικού προσωπικού ασκούν μια ρητορική περί διαφορετικότητας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εξαντλούν την όλη τους προοδευτικότητα σε ένα ζήτημα, μάλλον σκοπίμως διαταξικό, σε βαθμό που συσκοτίζει και συγκαλύπτει εντέχνως τις κυρίαρχες ταξικές ανισότητες. Κι από την άλλη η Αριστερά δεν πρέπει να ετεροκαθοριστεί και να θεωρήσει το ζήτημα λυμένο, και τα δικαιώματα κατακτημένα, επειδή μέρος της αστικής τάξης το έχει τώρα στη μαρκετίστικη ατζέντα του.

Όποιος και αν ήταν ο σκοπός,  στο στόχαστρο του θύτη βρέθηκε και εκτελέστηκε μια κοινότητα στην πολυπολιτισμική Αμερική, και αυτό δείχνει πολλά για το πόσα έχουμε ακόμη να διεκδικήσουμε. Δείχνει ότι η ΛΟΑΤ κοινότητα παραμένει ομάδα –στόχος για κάθε μορφή συντηρητισμού, ή έστω για μερικούς ένα καλό άλλοθι. Η θέση μας πρέπει να είναι καθαρή και να μάχεται αποφασιστικά ενάντια στην τρανσ-ομοφοβία και τις πατριαρχικές δομές που γεννούν την έμφυλη και ετεροκανονική βία, όσο και αν μας προκαλούν αηδία τα κροκοδείλια δάκρυα ανθρώπων που χρησιμοποιούν τη ΛΟΑΤ κοινότητα για ψηφοθηρική δημοτικότητα.

Ψυχιατρικός λόγος

Μέσα σε όλη αυτή την μάχη της πληροφορίας και την απελπισμένη προσπάθεια να συνδεθεί ο δράστης με το ISIS, υπάρχουν πολλές παραφωνίες. Μία από αυτές είναι η προσπάθεια ερμηνείας του περιστατικού ως «τρέλας».

Η ψυχιατρική ερμηνεία είναι σχετικά απίθανο να εξηγήσει τις δολοφονίες στο Ορλάντο. Στον πραγματικό κόσμο, και όχι στο φαντασιακό του «σχιζοφρενούς δολοφόνου με το πριόνι» και του μύθου του επικίνδυνου ψυχοπαθούς, ένα πολύ μικρό ποσοστό των δολοφονιών μπορεί να εξηγηθεί με όρους ψυχοπαθολογίας ή διαταραχής της προσωπικότητας. Επίσης ο χαρακτήρας των εγκλημάτων, δηλαδή το γεγονός ότι πραγματοποιούνται στα πλαίσια υποτροπής των ψυχωσικών συμπτωμάτων ή ολοκληρωτικής αποδιοργάνωσης δεν συμβαδίζει σε καμία περίπτωση με τον προσχεδιασμένο, οργανωμένο τρόπο με τον οποίο έγινε το έγκλημα στο Ορλάντο. Ακόμα περισσότερο το γεγονός ότι είχε περάσει από εξετάσεις ψυχιατρικής εκτίμησης στο παρελθόν μειώνει σημαντικά την πιθανότητα εξήγησης του εγκλήματος με αυτό τον τρόπο. Γιατί λοιπόν τέτοια φασαρία για να βγει ο δράστης ψυχιατρικός; Επειδή είναι άλλη μία βολική εξήγηση που αφήνει στο απυρόβλητο το συνολικότερο ιδεολογικό πλαίσιο που διαμόρφωσε τα κίνητρα και τη σκέψη του.

Ασφάλεια –κράτος έκτακτης ανάγκης και οπλοκατοχή

Το χτύπημα στο Ορλάντο δημιουργεί αντικειμενικά μία νέα συνθήκη έκτακτης ανάγκης. Η απάντηση του Τραμπ είναι η έναρξη ενός νέου γύρου περιοριστικών πολιτικών και δημιουργίας πολιτών β’ κατηγορίας. Πίσω από το αίτημα για προσωρινή απέλαση μουσουλμάνων, δημιουργίας φραχτών βρίσκεται η προσπάθεια αμφισβήτησης βασικών δικαιωμάτων, όπως της μετακίνησης, της εργασίας ακόμα και του συνέρχεσθαι. Το διακύβευμα δεν είναι η έκτακτη ανάγκη αλλά η μονιμοποίηση του έκτακτου. Γιατί το νομικό οπλοστάσιο που θα επικυρώσει το έκτακτο δημιουργεί και το αντίστοιχο νομικό προηγούμενο για τη διεύρυνση του και σε άλλους τομείς. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Γαλλία με την απαγόρευση των συγκεντρώσεων. Έτσι με αφορμή τους νεκρούς του Ορλάντο η απάντηση θα είναι αστυνομοκρατία αυταρχισμός και ρατσισμός προς μαύρους, λατίνους, μουσουλμάνους.

Το ζήτημα της οπλοκατοχής είναι από τα πιο δημοφιλή ζητήματα στη πολιτική συζήτηση στις ΗΠΑ. Ανεξάρτητα από το λόμπινγκ της NRA η αίσθηση της αυτοπροστασίας διά της οπλοκατοχής έχει πραγματικό έρεισμα στην αμερικανική κοινωνία. Το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης  επιδιώκει την ακύρωση αυτής της παράδοσης. Η επιβίωση τέτοιων υπολειμμάτων αποτελεί μία εκ των πραγμάτων αμφισβήτηση του μονοπωλίου της κρατικής βίας. Έτσι το χτύπημα στο Ορλάντο γίνεται αφορμή για τον αφοπλισμό όσων μπορεί να αποτελέσουν κίνδυνο στο μέλλον για τους σκοπούς τους. Το κίνημα των μαύρων πανθήρων δεν θα μπορούσε ποτέ να αντέξει όσο κράτησε αν δεν εξασφάλιζαν με τη βία το δικαίωμα της πολιτικής τους ύπαρξης.

Πρακτικά συμπεράσματα και σκέψεις για το μέλλον

Η δολοφονία στο Ορλάντο είναι άλλη μία στιγμή της τραγωδίας που λέγεται vos guerres nos morts. Και όσο βλέπουμε το διαδίκτυο και τις τηλεοράσεις να πλημμυρίζουν από εικόνες δακρυσμένων συγγενών και φίλων των θυμάτων αηδιάζουμε ακόμα περισσότερο από την υποκρισία τους για συνολική εικόνα.

-11 Ιούνη 2016: 20 νεκροί άμαχοι, πολλαπλάσιοι τραυματίες από επίθεση αυτοκτονίας σε τζαμί στη Δαμασκό.

-23 Mάη 2016: 120 νεκροί άμαχοι και πολλαπλάσιοι τραυματίες από επιθέσεις του ISIS στις συριακές πόλεις Τζαμπλέχ και Ταρτούς. Τα ιμπεριαλιστικά φερέφωνα γράφουν για χτυπήματα ενάντια σε «προπύργια του Άσσαντ».

-11 Μάη 2016: το ISIS δολοφονεί 94 αμάχους και τραυματίζει εκατοντάδες στη Βαγδάτη. 6 μέρες αργότερα, ξαναχτυπάει στην ίδια πόλη, αφήνοντας πίσω 69 ακόμα νεκρούς και μερικές ακόμα εκατοντάδες τραυματίες.

-12 Νοέμβρη 2015: το ISIS ματοκυλά μια γειτονιά στο Λίβανο χτυπώντας μια αγορά γεμάτη αμάχους, σκοτώνοντας 44 ανθρώπους και τραυματίζοντας 240. Τα ιμπεριαλιστικά φερέφωνα γράφουν πάλι για χτύπημα ενάντια σε «προπύργιο της Χεζμπολλά».

-28 Σεπτέμβρη 2015: η Σαουδική αεροπορία χτυπάει μια γαμήλια τελετή στην Υεμένη. 131 νεκροί, μεταξύ των οποίων 80 γυναίκες.

-3 Απρίλη 2015: 147 άνθρωποι, κυρίως φοιτητές, δολοφονούνται από την αλ-Σαμπάαμπ στην Κένυα.

Για όλα τα παραπάνω δολοφονημένα μας αδέρφια δεν έκλαψαν οι γνωστοί κροκόδειλοι, δεν αφιερώθηκαν ατέλειωτες ώρες τηλεοπτικού χρόνου, δε συγκλονίστηκε το περί δικαίου αίσθημα στη Δύση. Φαίνεται η «απόλυτη αξία της ανθρώπινης ζωής» που επικαλούνται οι πολιτισμένοι ιμπεριαλιστές είναι πιο απόλυτη στο Ορλάντο και το Παρίσι από ό,τι είναι στη Δαμασκό και τη Βαγδάτη. Θα μπορούσε ίσως να τη μετρήσει κανείς με βάση με το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της κάθε χώρας.

Η επίθεση δεν αφορά μόνο την ομοφυλοφιλική κοινότητα. Αφορά ολόκληρη την εργατική τάξη που θα συρθεί για άλλη μια φορά να γίνει κρέας στα κανόνια του ιμπεριαλισμού. Αφορά οποιονδήποτε συνειδητοποιεί ότι το Ορλάντο είναι κομμάτι της ίδιας βίας που έσφαξε και καταλήστεψε την μέση ανατολή για την επικύρωση της αμερικανικής ηγεμονίας.

Το ζήτημα των ΛΟΑΤ δεν βρίσκεται στο «περιθώριο» της ταξικής πάλης. Αντιθέτως οι κομμουνιστές πρέπει να γνωρίζουμε ότι η πάλη για τα δικαιώματα τους εκφράζει πραγματικούς κοινωνικούς αγώνες. Συνεπώς, η μάχη δίνεται και σε αυτά τα μέτωπα και οι νίκες που οφείλουμε να κερδίσουμε είναι νίκες για όλους μας, και όχι απλά για τα θύματα της καταπίεσης. Έτσι, «ο αγώνας ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση, δεν αφορά αποκλειστικά και μονό τα θύματα της εκμετάλλευσης. Δεν αφαιρεί το δικαίωμα από όσους δεν είναι άμεσα θύματα να αναλάβουν δράση, περισσότερο από τους άμεσα ενδιαφερόμενους» (Δέκα θέσεις).

Αφορά επομένως όσους συνειδητοποιούν την αναγκαιότητα να παλέψουν οργανωμένα ενάντια στην εκμετάλλευση.

Bonus track

Για τους φίλους των συνωμοσιών:

• http://www.globalresearch.ca/us-law-enforcement-knew-florida-gay-club-shooter-before-shooting/5530520
• http://www.telesurtv.net/english/news/FBI-Tried-to-Lure-Orlando-Shooter-into-a-Terror-Plot-in-2013-20160619-0022.html