Κορμοράνοι, κροκόδειλοι, παπαγάλοι και χάνοι – τσίρκο ανθρωπιστικού ιμπεριαλισμού στην ανατολική Γκούτα

Π. Παπ. για το avantgarde

Άντε ξανά τα ίδια, τα ίδια απ’ την αρχή

Αυτές τις μέρες μαίνεται η πιο πρόσφατη προπαγανδιστική εκστρατεία του 7ετούς πολέμου της Αυτοκρατορίας ενάντια στη Συρία. Δεν κομίζει τίποτα το πρωτότυπο· για μια ακόμα φορά επαναλαμβάνει το ίδιο χιλιοπαιγμένο και θλιβερά προβλέψιμο μοτίβο. Σκοπός και αυτή τη φορά είναι η δαιμονοποίηση και απονομιμοποίηση της συριακής κυβέρνησης και η προσέλκυση εντονότερης δυτικής επέμβασης με ορίζοντα την αλλαγή καθεστώτος. Το συνηθισμένο δίκτυο κορμοράνων, κροκόδειλων και παπαγάλων παίρνει ξανά θέσεις μάχης, έτοιμο να κατασκευάσει και να διαδώσει το οποιοδήποτε ψέμα.

Ακτιβιστές και γιατροί που δεν κατονομάζονται, βομβαρδισμένα νοσοκομεία, φωτογραφίες τραυματισμένων παιδιών στα χέρια θεατρίνων με άσπρο κράνος, βόμβες-βαρέλια, εγκλήματα πολέμου και γενοκτονία από δικτάτορες που σφάζουν το λαό τους, Σρεμπρένιτσα και εκκλήσεις στην ηθική υποχρέωσή «μας» (της διεθνούς δηλαδή κοινότητας και δη ημών των πολιτισμένων και διαφωτισμένων Δυτικών) να κάνουμε κάτι για να σταματήσει η σφαγή. Πολλές φορές μάλιστα οι εκκλήσεις αυτές γίνονται από καταλλήλως δασκαλεμένα παιδιά – για να εισακουστούν στη συνέχεια από συγκλονισμένους δυτικούς ηγέτες. Κάπου σύντομα είναι να συνεδριάσει και το Συμβούλιο Ασφαλείας…

Ο τόπος του μαρτυρίου είναι αυτή τη φορά η ανατολική Γκούτα, ένα προάστιο της Δαμασκού. Δεν είναι η πρώτη φορά που η περιοχή συγκεντρώνει πάνω της την παγκόσμια προσοχή. Τον Αύγουστο του 2013 η ανθρωπότητα συγκλονιζόταν από μια επίθεση με χημικά που έλαβε χώρα εκεί. Η Δύση είχε κατηγορήσει τότε χωρίς κανένα στοιχείο τη συριακή κυβέρνηση, φτάνοντας στα πρόθυρα μιας άμεσης επίθεσης ενάντια στη χώρα. Μελετητές του ΜΙΤ θα αποδείκνυαν αργότερα πως ο συριακός στρατός ήταν τεχνικά αδύνατο να έχει πραγματοποιήσει το χτύπημα, ενώ ο Seymour Hersh από το LRB θα έπαιρνε συνέντευξη από Αμερικανούς αξιωματούχους του στρατού και των μυστικών υπηρεσιών που διέψευδαν πως για την επίθεση ευθυνόταν η συριακή κυβέρνηση, καταγγέλλοντας παραποίηση πληροφοριών και χρησιμοποίηση ψευδών ισχυρισμών. Σημειωτέον ότι η επίθεση έλαβε χώρα την ημέρα που έφταναν στη Συρία επιθεωρητές του ΟΗΕ. Επίσης, το Γενάρη του ίδιου έτους η βρετανική Daily Mail είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο (το οποίο θα κατέβαζε αργότερα) που μιλούσε για ‘στηριζόμενο από τις ΗΠΑ σχέδιο να γίνει επίθεση με χημικά στη Συρία και να κατηγορηθεί ο Άσσαντ’.

Ιδού μια χαρακτηριστική εικόνα της κατάστασης που θα πάρει κανείς από τα δυτικά μίντια:

«Αν η Σρεμπρένιτσα ήταν η σφαγή της δεκαετίας του ’90, η ανατολική Γούτα είναι η σφαγή αυτού του αιώνα». Τα λόγια ενός γιατρού που μιλά, χωρίς να κατονομάζεται στη βρετανική εφημερίδα Guardian για το τι συμβαίνει αυτές τις ώρες στον θύλακα των ανταρτών της ανατολικής Γκούτα στα περίχωρα της Δαμασκού, ραγίζουν καρδιές.

«Είμαστε μάρτυρες της σφαγής του 21^ου αιώνα. Πριν λίγο μου έφεραν ένα παιδί που ήταν μπλε στο πρόσωπο. Μόλις και μετά βίας ανέπνεε. Το στόμα του ήταν γεμάτο χώμα. Το άδειασα με τα χέρια μου. Δεν είχα διαβάσει ποτέ σε κανένα ιατρικό βιβλίο τι πρέπει να κάνει κανείς σε ανάλογες περιπτώσεις. Ένα παιδί τραυματισμένο με τα πνευμόνια του γεμάτα χώμα».

Και αυτό είναι ένα από τα δεκάδες βρέφη- θύματα της πολιορκούμενης περιοχής η οποία εδώ κι ένα μήνα σφυροκοπείται ανηλεώς από τις δυνάμεις του Άσαντ. «Όλες αυτές οι ανθρωπιστικές οργανώσεις και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ανοησίες. Το ίδιο και η τρομοκρατία. Ποια μεγαλύτερη τρομοκρατία από το να σκοτώνεις αμάχους με κάθε είδους όπλο; Είναι αυτό πόλεμος; Δεν είναι πόλεμος. Είναι σφαγή», καταλήγει ο γιατρός. 

«Υστερικοί» είναι ο χαρακτηρισμός που δίνει στους βομβαρδισμούς της ανατολικής Γκούτα, ο Αχμέντ Αλ Ντμις, αξιωματιούχος [sic]ανθρωπιστικής οργάνωσης. «Κατάσταση όμοια με την Ημέρα της Κρίσης» παρομοιάζει ο Μουνίρ Μουσταφά από τα Λευκά Κράνη, αυτό που συντελείται στην περιοχή, όπου περισσότεροι από 700 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί τους τελευταίους τρεις μήνες, άλλοι 210 τις τρεις τελευταίες ημέρες, 194 τις τελευταίες τριάντα ώρες και άγνωστο πόσοι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές.»

Οι κροκόδειλοι

Το μήνυμα είναι σαφές: ο Άσσαντ έχει ξαμολυθεί πάλι και σφάζει αμάχους, ικανοποιώντας προφανώς κάποιο αρρωστημένο πάθος του. Αλλά δεν υπάρχουν εχθροί του συριακού κράτους στην ανατολική Γκούτα; Αν και δύσκολα θα πληροφορηθεί κανείς σχετικά από τα ρεπορτάζ των δυτικών μίντια, η ανατολική Γκούτα βρίσκεται υπό την κατοχή της Τζάις αλ-Ισλάμ, της Αχράρ αλ-Σαμ, της αναβαπτισμένης αλ-Νούσρα και άλλων οργανώσεων παρόμοιας ιδεολογίας: μιας ιδεολογίας που επιτάσσει την εγκαθίδρυση ενός σκληρού θεοκρατικού καθεστώτος το οποίο επιφυλάσσει εθνοκάθαρση για τις μειονότητες και διπλή σκλαβιά για τις γυναίκες (ας μη συζητήσουμε καν για την τύχη της εργατικής τάξης ως πολιτική έννοια σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο).

Έργα και ημέρες των φρίντομ φάιτερς της Γκούτα: γυναίκες-ανθρώπινες ασπίδες σε κλουβιά. Η επανάσταση έχει πρώτιστο καθήκον να υπερασπιστεί τον εαυτό της, και αυτό δε μπορεί να το πετύχει παρά μόνο με ασυμβίβαστη επαναστατική αδιαλλαξία!

Επιπλέον, αυτοί οι μαχητές της ελευθερίας βομβαρδίζουν συνεχώς τη Δαμασκό. Δεν ακούμε πολλά για τα θύματα των βομβαρδισμών τους, καθώς τα θύματα αυτά προέρχονται από περιοχή «ελεγχόμενη από τον Άσσαντ» – πράγμα που προφανώς τα καθιστά κάτι λιγότερο από ανθρώπους σύμφωνα με τα καλά και ευαίσθητα ΜΜΕ και το «ανθρωπιστικό» τους ποίμνιο.

Νεκροί άμαχοι στη Δαμασκό από βομβαρδισμούς «ανταρτών»

Βομβαρδισμένη Δαμασκός

Ο καθένας μπορεί να φανταστεί πώς θα λειτουργούσε το κάθε κράτος (είτε αστικό, είτε εργατικό, είτε οτιδήποτε άλλο) απέναντι σε ένοπλες ομάδες που είχαν υπό την κατοχή τους ένα προάστιο και βομβάρδιζαν από αυτό την πρωτεύουσα.

Και στη συνέχεια μπορεί να αναρωτηθεί γιατί δεν έχει δει όλους αυτούς τούς κροκόδειλους, που σπαράζουν στο κλάμα για τους αμάχους της Γκούτα, να χύνουν έστω και ένα δάκρυ και για τους αμάχους της Δαμασκού. Ή για το 1 εκατομμύριο ανθρώπων με χολέρα στην Υεμένη, που βρίσκονται αντιμέτωποι και με λιμό και με σαουδικές μπόμπες – και αντιμετωπίζουν «τη χειρότερη ανθρωπιστική κρίση στον κόσμο», σύμφωνα με πρακτορεία του ΟΗΕ…

Οι κορμοράνοι

Οι κορμοράνοι της εποχής μας είναι κατά κύριο λόγο τα διάφορα αθώα μικρά παιδιά τα οποία κρατάνε στην αγκαλιά τους οι White Helmets. Ας επαναλάβουμε λοιπόν μερικά στοιχεία για το ποιον αυτών των τύπων: ανθρωπιστική βιτρίνα της αλ-Νούσρα, συνδεδεμένη με τη Syria Campaign, μια ΜΚΟ με έδρα τη Βρετανία που εναλλάσσει τις κραυγές για τα «εγκλήματα του δικτάτορα» με τα καλέσματα για ζώνη επιβολής απαγόρευσης πτήσεων, η οργάνωση ιδρύθηκε το 2013 από έναν πρώην (;) Βρετανό στρατιωτικό, τον James Le Mesurier, στο Ντουμπάι. Από όσα είναι γνωστά μέχρι σήμερα, η οργάνωση αυτή έχει πάρει $23 εκατομμύρια από το USAID, £19.7 εκατομμύρια από το υπουργείο Εξωτερικών της Βρετανίας και $4.5 από την Ολλανδία. Υπερβολικά πολλά λεφτά για να αγοράσει κανείς άσπρα κράνη και οχήματα – με τόσα φτιάχνεις μάλλον στρατό.

Το ίντερνετ είναι γεμάτο με βίντεο και φωτογραφίες που απεικονίζουν ψευτοδιασώστες της οργάνωσης αυτής με όπλα, να πανηγυρίζουν με την αλ-Νούσρα διάφορες νίκες ενάντια στο συριακό στρατό, να παρακολουθούν εκτελέσεις και στη συνέχεια να τρέχουν να μαζέψουν τα πτώματα. Απαντώνται αποκλειστικά στις περιοχές που ελέγχει η αντιπολίτευση. Ένας από αυτούς φέρεται να προσπάθησε να βάλει βόμβα σε γερμανικό αεροδρόμιο.

Ουδέτερος διασώστης με ανθρωπιστικές ευαισθησίες

Ας παραθέσουμε και μια νεκρολογία που έγραψε ο Χασάν Καττάν, βοηθός σκηνοθέτη στο ντοκιμαντέρ των White Helmets “Last Men in Aleppo” που μάλιστα είναι στις υποψηφιότητες του 2018 για τα όσκαρ, για ένα «λιοντάρι» της αλ-Νούσρα:

«Το όμορφο χαμόγελό του που του φώτιζε το πρόσωπο υπάρχει ακόμα στην κουρασμένη μνήμη μου. Δεν ήταν σαν τους άλλους Μουτζαχίντ (μαχητές). Αγαπούσε τον πόλεμο και το να πεθαίνει κάτω από την ισλαμική σημαία και το έκανε ήδη. Ήταν, μαζί με τους άλλους, ο πιο καλός και ο πιο θρησκευόμενος, είχε ευλάβεια και χιούμορ. Ένα λιοντάρι του Μετώπου αλ-Νούσρα πέθανε σήμερα και πήγε στον Παράδεισο, προσεύχομαι στο Θεό να δεχθεί την ψυχή του.»

20 Αυγούστου 2015: τα ηρωικά παλληκάρια των White Helmets καταφτάνουν στη σκηνή του βομβαρδισμού, όπου οι βόμβες βαρελιού έχουν καταστρέψει το κτήριο. Στην πραγματικότητα, η φωτογραφία του κατεστραμμένου σπιτιού πρωτοδημοσιεύτηκε στις 14 Απρίλη 2013. Απατεωνίσκοι της κακιάς ώρας.

Και εδώ βλέπουμε διασώστες που τυγχάνουν και μαχητές

Οι παπαγάλοι

Πρόκειται για το γνωστό δίκτυο ΜΜΕ, ΜΚΟ και λογαριασμών «ακτιβιστών» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που λειτουργεί ως ντουντούκα των παραπάνω.

Μολονότι οποιοσδήποτε άνθρωπος που έχει ασχοληθεί στοιχειωδώς με τις μεθόδους προπαγάνδας του ανθρωπιστικού ιμπεριαλισμού έχει κάθε λόγο να αμφισβητεί πως οι φωτογραφίες που κυκλοφορούν τραβήχτηκαν όντως στη Γκούτα, μια ποιοτική διαφορά τούτης δω της εκστρατείας προπαγάνδας είναι πως οι φωτογραφίες που χρησιμοποιεί φαίνονται να είναι φρέσκιες.

Οι παπαγάλοι μαθαίνουν. Βοηθάει μάλλον και το γεγονός πως τα κονδύλια έχουν μειωθεί και έχουν γίνει πολλές απολύσεις. Πριν από μερικούς μήνες κυκλοφορούσαν μάλιστα στο ίντερνετ αγγελίες Σύρων επαναστατών που πουλούσαν τις σελίδες τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η στρατιωτική ήττα των ουαχαμπίτικων ταγμάτων θανάτου στο πεδίο της μάχης έφερε περαιτέρω δημιουργική καταστροφή, με αποτέλεσμα την εξυγίανση του κλάδου. Έμειναν οι πιο έμπειροι και πιο ικανοί παπαγάλοι, που δε θα επαναλάβουν τόσο εύκολα τα λάθη των προηγούμενων φορών (όπως πχ να παρουσιάσουν στιγμιότυπα από ταινίες ή φωτογραφίες που με ένα απλό γκουγκλάρισμα προκύπτει πως είναι από άλλη γη κι άλλα μέρη).

…και οι χάνοι

Αυτοί που απλώς χάφτουν και διαδίδουν την «ανθρωπιστική» προπαγάνδα. Με δεδομένο πως μιλάμε κατά κύριο λόγο για καλόπιστους ανθρώπους με γνήσιες ανθρωπιστικές (και όχι «ανθρωπιστικές») ανησυχίες, οι οποίοι μάλιστα νοιάζονται και για ανθρώπους που βρίσκονται μακριά, ο χαρακτηρισμός ενδεχομένως να είναι σκληρός. Αλλά ο τρόπος με τον οποίο η βιομηχανία του ανθρωπιστικού ιμπεριαλισμού παίρνει το ενδιαφέρον ενός εύπιστου κοινού και το μετατρέπει σε όπλο δεν επιτρέπει αβρότητες. Πολύ αίμα που χύθηκε από «ανθρωπιστικές» μπόμπες είναι ακόμα νωπό.

Η μάχη ενάντια στις – καθ’ όλα ρατσιστικές και αποικιοκρατικές – εκστρατείες ανθρωπιστικής προπαγάνδας, που δηλητηριάζουν το μυαλό του προλεταριάτου, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την αντιιμπεριαλιστική πάλη. Και αν η εμβέλειά μας δε φτάνει στα πλατιά ακροατήρια του δελτίου του ΑΝΤ1, ας επικεντρωθούμε κατ’ αρχάς στον κόσμο του δικού μας ταξικού στρατοπέδου, ο οποίος δεν έχει καμιά ανοσία σε τέτοιου τύπου δηλητήρια. Το τσίρκο του «ανθρωπιστικού» ιμπεριαλισμού είναι άλλωστε τόσο πλήρες! Ας έχει όσο το δυνατόν λιγότερους χάνους από το δικό μας στρατόπεδο.

Για την απελευθέρωση της ανατολικής Γκούτα, του Ιντλίμπ και όλης της συριακής επικράτειας

Όσο και αν ξενίζει αυτό όσους διαμορφώνουν την εικόνα τους για τον πόλεμο ενάντια στη Συρία από το BBC και τους διάφορους ιμπεριαλοτζιχάντηδες που έχουν μασκαρευτεί άμαχοι και ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι, το συριακό κράτος ενδιαφέρεται ιδιαίτερα τόσο για τη ζωή του πληθυσμού του όσο και για την υποστήριξη από αυτόν. Αυτό δεν αφορά μόνο τον άμαχο πληθυσμό, αλλά και τους (Σύρους) μάχιμους της αντιπολίτευσης – στους οποίους το συριακό κράτος δίνει αμνηστία αν αφήσουν τα όπλα. Έχει στήσει μάλιστα για το σκοπό αυτό και υπουργείο Εθνικής Συμφιλίωσης, στα πλαίσια της προσπάθειας να επουλωθούν οι πληγές που άνοιξε ο πόλεμος και να οικοδομηθεί εκ νέου εθνική ενότητα.

Φυλλάδιο του συριακού στρατού

Επιπλέον, ο συριακός στρατός είναι ένας στρατός κληρωτών. Δεν είναι αποκομμένος από το συριακό λαό. Ένας στρατός κληρωτών δε βγαίνει συνήθως να σφάζει τους γονείς και τους γείτονές του και να διαγουμίζει τα σπίτια τους. Στην περίπτωση της ανατολικής Γκούτα, η συριακή αεροπορία έχει ρίξει φυλλάδια με οδηγίες προς τους αμάχους (αλλά και προς τυχόν μετανοημένους ιμπεριαλοτζιχάντηδες) για να διαφύγουν από την περιοχή. Δύσκολα θα το ακούσει κανείς αυτό στα δυτικά ΜΜΕ, όπως δύσκολα θα ακούσει και το ότι είναι τα τακφίρικα τάγματα θανάτου που δεν επιτρέπουν στους αμάχους να αποχωρήσουν από την περιοχή – προτιμούν να τους χρησιμοποιούν ως ανθρώπινες ασπίδες.

Δύσκολα επίσης θα ακούσει κανείς στα δυτικά μίντια κάποια αναφορά για το τι έγινε όταν μπήκε ο συριακός στρατός στο ανατολικό Χαλέπι το Δεκέμβρη του 2016. Πριν μπει, οι αναφορές για την επικείμενη γενοκτονία που περίμενε τους κατοίκους του ανατολικού Χαλεπίου έβγαιναν κατά εκατοντάδες. Μετά; Τι έγινε μετά, κύριοι κροκόδειλοι; Τι λένε τα ρεπορτάζ σας;

Ορίστε τι συνέβη μετά. Εορτασμοί για την επέτειο ενός χρόνου από την απελευθέρωση του Χαλεπίου. Τεράστια πλήθη γεμάτα ανακούφιση που απελευθερώθηκαν από το ζυγό των τακφίρηδων. Ούτε γενοκτονίες, ούτε ολοκαυτώματα ούτε τίποτα. Εξυπακούεται πως οι «ανθρωπιστές» κροκόδειλοι δε βρήκαν ούτε μια λέξη να γράψουν για τους εορτασμούς αυτούς. Πολύ περισσότερο δε διανοήθηκαν να γράψουν μισή λέξη αυτοκριτικής για τα ψέματα που διέδιδαν. Αυτό συμβαίνει επειδή τα μέσα αυτά διεξάγουν πόλεμο στο πλευρό των κυβερνήσεών τους. Αυτή είναι η δουλειά τους.

Το συριακό κράτος από τη μεριά του έχει άλλη δουλειά: συγκεκριμένα έχει το δικαίωμα -αλλά και την υποχρέωση- να υπερασπίσει την επικράτειά του και τα δικαιώματα του λαού του απέναντι στους υποστηριζόμενους από το ΝΑΤΟ μισαλλόδοξους Ισλαμιστές κανίβαλους. Το λοιπόν, καλή δύναμη στο συριακό στρατό και τους συμμάχους του! Και ταχεία απελευθέρωση της ανατολικής Γκούτα, του Ιντλίμπ και κάθε εκατοστού της συριακής επικράτειας. Αυτό θα πρέπει να εύχεται ο κάθε καλόπιστος άνθρωπος που πονάει για τα βάσανα του συριακού λαού αλλά και των απανταχού καταπιεσμένων.