Αvantgarde
Στο βίντεο βλέπουμε τον Συριακό Αραβικό Στρατό (SAA) να μπαίνει στην Ayn Tarma μετά την συμφωνία μεταφοράς των ιμπεριαλοτζιχαντιστών της Faylaq Al Rahman στο Ιντλιμπ.
Ο κόσμος που υπόμεινε τα σαλαφιστικά καθάρματα επί χρόνια, που κινδύνεψε απ’ τους αναγκαίους -για να απελευθερωθεί η περιοχή- βομβαρδισμούς του Συριακού Στρατού ευχόμενος τη νίκη του, βγαίνει ανακουφισμένος στους δρόμους, χαμογελά, φωνάζει συνθήματα, αρπάζει παθιασμένα, οργισμένα, το μικρόφωνο, να πει τον πόνο του και την χαρά του.
Κόσμος που δεν θα δούμε ποτέ στις Δυτικές τηλεοράσεις μας. Αυτές παίζουν μόνο White Helmets. Mας πρήξανε τα συκώτια με τα στημένα χολυγουντιανά βιντεάκια των White Helmets. Kι όμως υπάρχουν άπειρα αντίστοιχα βίντεο, με κόσμο που αναθάρρησε από την προέλαση του Συριακού Αραβικού Στρατού και βγήκε στους δρόμους ενόσω ακόμα οι ιμπεριαλοτζιχάντες έλεγχαν τις περιοχές και δέχτηκε σφαίρες κι είχε νεκρούς, όπως νεκροί υπήρχαν καθημερινά από τις ρουκέτες και τους όλμους που ρίχνανε οι ιμπεριαλοτζιχάντες στη Δαμασκό, κόσμος που διέφυγε από τους ανθρωπιστικούς διαδρόμους ανακουφισμένος που γλίτωσε από τα καθάρματα.
Υπάρχει κι αυτός ο κόσμος στην Συρία που για το τηλεοπτικό δυτικοτραφή βόθρο παραμένει ανύπαρκτος! Κι είναι και πιο πολύς αφού σας κόφτει τάχα μου η πλειοψηφία κι η δημοκρατία. Κι έχει το δίκιο με το μέρος του!
Δύναμη στα εκατομμύρια αυτού του κόσμου που άντεξε κι αντιστάθηκε στην αντιδραστική ισλαμιστική αντεπανάσταση και την ιμπεριαλιστική επέμβαση. Νίκη στα όπλα του Συριακού Στρατού και των συμμάχων του!
Κατά τα άλλα οι εξελίξεις στην Αν. Γκούτα τρέχουν θετικά. Οι παρατρεχάμενοι της δύσης τζιχαντιστές έχουν αρχίσει να συμβιβάζονται με την ήττα και αποδέχονται πλέον την πρόταση για παράδοση των περιοχών που ελέγχουν με αντάλλαγμα την μεταφορά τους σε άλλους τζιχαντοκρατούμενους θύλακες στη χώρα.
Ήδη από τις 21/3 η Ahrar Al Sham (πρώην Αλ Νούσρα) που έλεγχε την πόλη της Harasta δέχτηκε τον επιβιβασμό των ενόπλων και των οικογενειών τους στα «green bus» και την μεταφορά τους στο Ιντλιμπ. Η επιχείρηση αυτή ξεκίνησε στις 22/3 και η Harasta ελέγχεται πλέον από τον SAA.
Την επόμενη, ακολούθησαν οι τζιχαντιστές της Faylaq Al Rahman, που επίσης συμφώνησαν να μεταφερθούν στο Ιντλιμπ, εγκαταλείποντας τις περιοχές που απέμεναν στον έλεγχο του νοτιοδυτικά ( Zamalka, Irbin, Ayn Tarma -απ’ όπου και το αρχικό βίντεο, Hazzah, Jobar). Η επιχείρηση μεταφοράς τους βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη. Και οι περιοχές αυτές λοιπόν, θεωρείται πλέον ότι πέρασαν στον έλεγχο του SAA.
Απομένει πλέον μόνο η πόλη της Douma, η οποία ελέγχεται από της
Jaysh Al Islam. Μια ματιά στους συμμάχους της συγκεκριμένης οργάνωσης δεν αφήνει αμφιβολία για τους σκοπούς της: Σαουδική Αραβία, Τουρκία, Αλ Νούσρα και ω εκ θαύματος Ελεύθερος Συριακός Στρατός. Οι τελευταίοι αυτές τις μέρες περιφέρονται με τις πλάτες τους τουρκικού στρατού σαν κατσαπλιάδες στο Αφρίν. Και για να μην ξεχνιόμαστε, δεν έχει περάσει πολύς καιρός που ένα μέρος της αριστεράς άλλα και της αναρχίας στη δύση μας έλεγε ότι ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός είναι η πολιτοφυλακή της συριακής επανάστασης.
Εν πάση περιπτώσει η
Jaysh Al Islam δεν έχει συμφωνήσει ακόμα να ξεκουμπιστεί από τη Douma. Είναι πιθανό ότι δεν επιθυμούν ιδιαίτερα την μεταφορά τους στο Ιντλίμπ, καθώς, σε αντίθεση με άλλες «αδελφές» οργανώσεις της Γκουτα, δεν έχουν ιδιαίτερα κονέ στο Ιντλιμπ. Θα προτιμούσαν να μεταφερθούν νότια στην Daraa όπου έχουν «συντρόφια». Μάλλον η κυβέρνηση δεν είναι πολύ θετική καταρχήν σε μια τέτοια εξέλιξη. Πάντως οι δυνατότητες της Jaysh Al Islam να αντέξει μόνη της μια πολιορκία στην πόλη της Douma ενώ οι υπόλοιπα ιμπεριαλοτζιχαντιστές βρίσκονται καθ’ οδόν για Ιντλιμπ, είναι περιορισμένες. Λογικά πρέπει να αναμένουμε τις επόμενες μέρες μια συμφωνία της κυβέρνησης με την Jaysh Al Islam που θα σηματοδοτήσει την πλήρη απελευθέρωση των εδαφών της Αν. Γκούτα και το επιτυχές τέλος των επιχειρήσεων του SAA στην περιοχή.
Όσον αφορά τους αριστερούς συντρόφους της «συριακής και από τα κάτω επανάστασης» τους μεταφέρουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια με την προτροπή την επόμενη φορά να σκεφτούν λίγο περισσότερο πριν αποφασίσουν να κάνουν πλάτες στις κάθε είδους χρηματοδοτούμενες από την αυτοκρατορία πορτοκαλί και τζιχαντιστικές «επαναστάσεις».
Ανατολική Γκούτα 25/2/18, έναρξη της επίθεσης του SAA
Ανατολική Γκούτα 7/3/18
H ενδοτζιχαντιστική διάταξη δυνάμεων πριν την επίθεση του SAA
Κόκκινη Ορχήστρα 
Mπράβο στο συριακό στρατό και στον αξονα της αντίστασης για την απελευθέρωση της Ανατολικής Γκούτα. Μην ξεχνάμε ομως ότι στη βόρεια συρία ο άξονας της αντίστασης χτυπάει τον τουρκικό στρατό που εχει εισβάλει στο Αφρίν και οτι οι κουρδοι μαχητες έχουν συμμαχήσει με το αξονα της αντίστασης. Οσες συμμαχίες και αν εχουν κανει οι κουρδοι μαχητες του YPG με τους αμερικάνους και το ισραηλ, μετά την εισβολή του τουρκικου στρατού στη Συρία αναγκαστικά συμμαχούν με το συριακό στρατο και τον αξονα της αντιστασης. Ετσι γινεται πολυ συχνά στην ιστορία. Τα αντιπαλα στρατοπεδα μεταβαλλονται. Μετά την εισβολη της Τουρκιας στη βορεια Συρία διαμορφωνονται 2 αντιπαλα στρατοπεδα. Το ένα στρατοπεδο ειναι ο τουρκικος στρατος και οι κατσαπλιαδες του FSA. To αλλο στρατοπεδο (το οποιο οφειλουμε να υποστηριξουμε) ειναι ο αξονας της αντιστασης και οι κουρδοι μαχητες.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πολλά συμβαίνουν στην ιστορία πράγματι. Αλλά αυτό που περιγράφεις σύντροφε Γιώργο συμβαίνει προς ώρας μόνο στο μυαλο σου κι όχι στην πραγματικότητα.
Καταρχην, η τουρκικη επιχειρηση στο Αφριν δεν ειναι η πρωτη εισβολη της Τουρκιας σε συριακο εδαφος αλλα η δευτερη. Η πρωτη ηταν η «ασπιδα του Ευφρατη» που ξεκινησε το καλοκαιρι του 16 και τελειωσε την περσινη ανοιξη. Η επιχειρηση αυτη ξεκινησε μετα το αποτυχημενο πραξικοπημα εναντιον του Ερντογαν. Η επιχειρηση αυτη ειχε ως βιτρινα την εκδιωξη του ΙΣΙΣ απο την Βορεια Συρια. Στην πραγματικοτητα ο ΙΣΙΣ παρεδωσε εν πολλοις τη σκυταλη στην Τουρκια στο τμημα των βορειων συνορων της Συριας που ελεγχε, και πιθανοτατα μπολικοι απο δαυτους απλα βγαλαν την φανελα του ΙΣΙΣ και φορεσαν αυτην του «υποστηριζομενου απο την Τουρκια FSA». Ενας απ τους βασικους ωστοσο σκοπους της επιχειρησης ηταν η ακυρωση της προοπτικης ενοποιησης απο το YPG του καντονιου της Ροζαβα με αυτο του Αφριν. Τον σκοπο αυτον τον πετυχε καταλαμβανοντας τα ενδιαμεσα εδαφη τα οποια και ελεγχει μεχρι σημερα. Η υποθεση της ενοποιησης των καντονιων της Ροζαβα και του Αφριν ειναι μια τελειωμενη ιστορια απο περσι την ανοιξη.
Το YPG το γνωριζει πολυ καλα αυτο και αναπροσαρμοσε ουσιαστικα τις φιλοδοξιες του στην -υπο αμερικανικη στηριξη- συγκροτηση ενος de facto κρατους ή «κρατους εν κρατη» ανατολικα του Ευφρατη, συμμετεχοντας εντελει (ενω ηταν αρχικα διστακτικο) στην επιχειρηση «οργη του Ευφρατη» με αμερικανικη προτροπη/προσταγη/διοικηση/εξοπλισμο κλπ προφανως αντιλαμβανομενο αυτην την υποθεση ως «αντισταθμιστικο οφελος» απεναντι στην ηττα της προοπτικης μιας ενιαιας περιοχης ελεγχομενης απο το YPG στη Βορεια Συρια και τα ΣυριοΤουρκικα συνορα. Συμμετειχε σε μια επιχειρηση που δεν εξυπηρετουσε καποια «κουρδικη υποθεση» (δεν υπαρχουν Κουρδοι στη Ρακα, το Deir Er Zor κλπ) ως πεζικο των ΗΠΑ και αυτον τον ρολο επιλεγει να κρατησει προς ωρας παρα την πτωση του Αφριν.
Το YPG παρέδωσε το Αφριν γιατι δεν μπορουσε να το υπερασπιστει και υποχώρησε προς το Manbij και τη Ροζαβα. Δεν μπορουσε να το υπερασπιστει γιατι αυτο δεν μπορει να συμβει χωρις αεροπορικη καλυψη. Οι Αμερικάνοι πάτρωνες του YPG και του SDF, δεν επροκειτο να προσφερουν τετοια καλυψη συγκρουομενοι με την Τουρκια για το Αφριν. Δεν εχει κανενα ιδιαιτερο στρατηγικο ενδιαφερον το Αφριν για τις ΗΠΑ. Οι Αμερικανοι εχουν παραταξει τα οχηματα και τις σημαιες τους στο Manbij, στελνοντας ανοιχτοτατα το μηνυμα προς καθε κατευθυνση για το που βαζουν το «οριο». Οριο που παρα του λεονταρισμους του, ο Ερντογαν το σεβαστηκε ανορεχτα κατα την προηγουμενη εισβολη του στη Συρια, με ανταλλαγμα ενα «μασκαρεμα» που ελεγε οτι το YPG θα φυγει απο το Manbij και η τοπικη διοικηση θα περασει στα μη κουρδικα στοιχεια του SDF και τους ντοπιους.
Το βασικο στρατηγικό ενδιαφέρον των ΗΠΑ σ αυτην την φαση του πολεμου (που ο στοχος της αλλαγης καθεστωτος μεσω της ισλαμιστικης εξεγερσης εχει προς ωρας ηττηθει στο πεδιο της μαχης – αν και οχι οριστικα) ειναι η κατοχη των εδαφων της Συριας ανατολικα του Ευφρατη (με το Manbij ως προκεχωρημενο φυλακιο στα δυτικα του ποταμου). Το YPG/SDF ειναι το πεζικο των ΗΠΑ σ αυτην την ιστορια. Το YPG επελεξε (προς ωρας τουλαχιστον) να συνεχισει να παιζει αυτον τον ρολο αντι να τον απεκδυθει, και να αλλαξει τις συμμαχιες του για να σωσει το Αφριν μεσω μιας συμφωνιας με την συριακη κυβερνηση και την Ρωσια, που θα του προσεφερε την αναγκαια αεροπορικη καλυψη.
Η Συριακη κυβερνηση και η Ρωσια «εκβιασαν» μια τετοια μεταστροφη του YPG μεσω του Αφριν αλλά το YPG επελεξε προς ωρας να παραμεινει «αμερικανικο». Και μ αυτο το δεδομενο η κυβερνηση και οι Ρωσοι δεν ειχαν κανεναν λογο να δωσουν αεροπορικη καλυψη σ’ εναν proxy army των ΗΠΑ εφοσον επιλεγει να συνεχισει να ειναι τετοιος. Αντιθετως σ αυτην την φαση προσπαθουν να εκμεταλλευτουν την «ενταση» που υπαρχει στις σχεσεις της Τουρκιας με τις ΗΠΑ. Το ποσο «βαθος» και αποτελεσματα μπορει να εχει αυτος ο «ελιγμος» μενει να φανει. Οι συνεχιζομενες παντως υποκριτικες καταγγελιες του YPG προς τη συριακη κυβερνηση και τη Ρωσια για την πτωση του Αφριν δεν εχουν ουσιαστικα κανεναν αλλο «λειτουργικο» ρολο παρα αυτον της δηλωσης προθεσεων εκ μερους του YPG για διατηρηση της συμμαχιας του με τις ΗΠΑ.
Δυναμεις του Συριακου Στρατου εχουν οντως αψιμαχιες με τους υποστηριζομενους απ τους Τουρκους κατσαπλιαδες του FSA προκειμενου να μην αποπειραθουν να συνεχισουν την πορεια τους νοτιοτερα προς τις κυριως θεσεις του SAA. Mπορει να συμμετεχουν και καποιοι του YPG ή «κουρδικη νεολαια» σ αυτες. Αλλωστε το YPG δηλωσε οτι θα συνεχισει τον αγωνα στο Αφριν με «ανταρτοπολεμο». Αυτο δεν σηματοδοτει καμια προσχωρηση του YPG στον αξονα της αντιστασης.
Η εικονα των στρατοπεδων που παρουσιαζεις δεν ανταποκρινεται στην πραγματικοτητα. Το αρχικο σχεδιο της αλλαγης καθεστωτος μεσω ισλαμιστικης εξεγερσης χρηματοδοτουμενης απο τις ΗΠΑ και τους ντοπιους συμμαχους (Τουρκια, Σαουδαραβια κλπ) προς ωρας απετυχε, παροτι οι ιμπεριαλοτζιχαντες παραμενουν ακομα ενα πιονι στην σκακιερα. Το εφεδρικο σχεδιο αφορα την διασπαση της Συριας, την αποκοπη εδαφων απο τον ελεγχο της και τον οικονομικοπολιτικο στραγγαλισμο της μεσω ενος κουρδικου ή/και σουνιτικου κρατους ή «κρατους εν κρατη». Σ’ αυτο το σχεδιο επενδυσε σταδιακα αλλά ανοιχτα το YPG και σ’ αυτο εξακολουθει να ειναι «στρατολογημενο».
Τα στρατοπεδα εξακολουθουν να παραμενουν τα ιδια. Απο τη μια ο Συριακος Στρατος με τους συμμαχους του (Χεσμπολαχ, Ιραν, Ρωσια) και απο την αλλη η Αυτοκρατορια με επικεφαλης τις ΗΠΑ, με αρωγους τα συμμαχα κρατη των Αμερικανων και «πεζικο» το SDF και τα FSA/τζιχαντια. Τοσο η Τουρκια οσο και το YPG (προς ωρας τουλαχιστον) ειναι στην πραγματικοτητα στο αντιπαλο στρατοπεδο απ τον αξονα της αντιστασης. Το αντιπαλο στρατοπεδο ειχε εξαρχης αντιθεσεις στο εσωτερικο του ηδη απο την πρωτη φαση, οι οποιες οξυνθηκαν οταν ενεργοποιηθηκε σε πρωτο πλανο το εφεδρικο σχεδιο μετα την απελευθερωση του Χαλεπιου (που σηματοδοτησε την ηττα του σχεδιου αλλαγης καθεστωτος μεσω ισλαμιστικης εξεγερσης) και ενεπλεξε ενεργητικα με αμερικανικη πρωτοβουλια το (μεχρι τοτε «τριτοδρομικο») YPG ως σημαντικο παικτη του εφεδρικου σχεδιου.
Οι ΗΠΑ δηλωνουν ανοιχτα και σε ολους τους τονους οτι δεν προκειται να αποχωρησουν απο τα ανατολικα του Ευφρατη, oπου ηδη εχουν μερικες χιλιαδες πεζοναυτες, ειδικοδυναμιτες, στρατιωτικα οχηματα κλπ λειτουργωντας πλεον σχεδον ανοιχτα ως δυναμη κατοχης (με φυλλο συκης την καταπολεμηση του ΙΣΙΣ). Το πεζικο τους σ αυτην την ιστορια εξακολουθει να ειναι το YPG/SDF.
Το με ποιο ακριβως σχεδιο θα επιχειρησουν να συμβιβασουν την ανιατη δυσανεξια του τουρκικου κρατους για το PKK, με την επιδιωξη τους να διατηρησουν υπο την κατοχη τους τα εδαφη ανατολικα του Ευφρατη (που αυτη τη στιγμη κατεχουν μεσω του SDF) ειναι κατι που μενει να φανει το επομενο διαστημα. Ο πρωτος κρικος σ αυτην την ιστορια ειναι το πως θα εξελιχθει η ιστορια με τους ανανεωμενους λεονταρισμους του Ερντογαν για το Manbij (οπου εδω και καιρο χωρις προσχηματα κυκλοφορουν οι αμερικανοι καραβαναδες και οι αμερικανικες σημαιες σε στρατιωτικα οχηματα διπλα στις σημαιες του SDF) και πως θα εξελιχθει συνολικα το μελλον του YPG/PYD ως βασικου πολιτικοστρατιωτικου εκπροσωπου του κουρδικου στοιχειου στη Συρια. Ο διορισμος του Bolton απο τον Τραμπ δεν προοιωνιζει καλα πραγματα για το YPG. Και η Τουρκια (παρα τις ιδιαιτερως τεταμενες σχεσεις και τις τρεχουσες «ανταποδοτικες συναλλαγες» της με τη Ρωσια) ειναι πολυ στρατηγικος συμμαχος της Αυτοκρατοριας για να αφεθει ετσι απλα να αλλαξει γεωστρατηγικο προσανατολισμο (αν υποθεσουμε οτι κατι τετοιο θα μπορουσε να εξεταστει ως οψιον δρασης απο την Τουρκια «στα γεματα»- που πολυ αμφιβαλλω).
Μπορει η ηγεσια του YPG ηδη απο περσι να γνωριζε στην πραγματικοτητα οτι οπως εξελισσονταν τα πραγματα δεν θα μπορουσε να ενωσει το Αφριν με τη Ροζαβα (και αρα εν τελει δεν θα μπορουσε και να κρατησει ενα απομονωμενο Αφριν) αλλα οσο να ναι μια κρυαδα την παιρνεις οταν απο θεωρια γινεται πραξη. Το πως θα ζυγισει ολες τις εξελιξεις και γενικα ποιο θα ειναι το συγκεκριμενο «course of action» που θα επιλεγει απο τους διαφορους παιχτες, προεξαρχουσας της Αμερικης, μενει να φανει. Οι αντιθεσεις και τα ιδιαιτερα συμφεροντα και επιδιωξεις στο εσωτερικο του αντιπαλου στρατοπεδου, μεταξυ Τουρκιας, YPG/PYD και ΗΠΑ μπορει να αποτελεσουν κλειδι για την εξελιξη της ιστοριας. Θα μπορουσαν θεωρητικως ακομα και να οδηγησουν το YPG στις ταξεις του αξονα της αντιστασης.
Προσωπικα -παροτι τρεφω συμπαθεια λογω της ιστοριας και του «προσημου» του αγωνα δεκαετιων των Κουρδων και του PKK απεναντι στο τουρκικο κρατος- κραταω μικρο καλαθι για τις επιλογες που θα κανουν στη Συρια. Σε καθε περιπτωση, προς ωρας και πρακτικως το YPG εξακολουθει να λειτουργει ως proxy army του ιμπεριαλισμου ανατολικα του Ευφρατη.
Για τις «κομμουναλιστικες» και «επαναστατικες» παραισθησεις των δυτικων αριστερων και αναρχικων φιλων του YPG, δεν θα αναφερθω εδω περα. Ουτε στα αταβιστικα θεωρητικα σχηματα που βλεπουν δυο ιμπεριαλιστικα στρατοπεδα, Ρωσικους, Ιρανικους, Χεσμπολαχικους -και δεν συμμαζευεται- ιμπεριαλισμους. Οσα γραφτηκαν παραπανω αφορουν ανθρωπους που στοιχειωδως κατανοουν τι συμβαινει γυρω τους και δεν ζουν σε αχαλινωτες φαντασιωσεις.
Εν πασει περιπτωση, ευελπιστουμε να τοποθετηθουμε αναλυτικοτερα για το ζητημα με σχετικη αρθρογραφια.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
«Θα μπορούσαν θεωρητικώς ακόμα και να οδηγήσουν το YPG στις τάξεις του άξονα της αντίστασης». Κρατάω αυτη την πρόταση σύντροφε Τeo διότι δείχνει ότι τα αμερικάνικα σχεδια συχνά ναυαγούν….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!