Πρωτομαγιά 2017 – Χαιρετισμός στο διεθνές προλεταριάτο

Η δήλωση υπογράφεται από τους παρακάτω:

Socialist Fight (Σοσιαλιστική Πάλη) – Βρετανία

Workers Socialist League (Εργατική Σοσιαλιστική Λίγκα) – ΗΠΑ

Tendência Militante Bolchevique (Αγωνιστική Μπολσεβίκικη Τάση) – Αργεντινή

Κομμουνιστική Επαναστατική Δράση – Ελλάδα

Frente Comunista dos Trabalhadores (Κομμουνιστικό Εργατικό Μέτωπο) – Βραζιλία

Ady Mutero, Revolutionary Internationalist League (Επαναστατική Διεθνιστική Λίγκα) – Ζιμπάμπουε

Mohammad Basir Ul Haq Sinha, Πρόεδρος του Inter Press Network, Ντάκα – Μπανγκλαντές

Akhar Bandyopadhyay, Bhagat Singh’s Socialist India (Σοσιαλιστική Ινδία του Μπαγκάτ Σινγκ, https://m.facebook.com/nbshsra/)

__________________________

Χαιρετισμός στο διεθνές προλεταριάτο

Saudações ao proletariado internacional

Greetings to the International Proletariat

अंतरराष्ट्रीय सर्वहारा वर्ग के लिए बधाई

Saludos al proletariado internacional

Εισαγωγή

Στα εκατόχρονα της ρωσικής επανάστασης, του μεγαλύτερου προοδευτικού γεγονότος στην ανθρώπινη ιστορία, αναγνωρίζουμε πως το παγκόσμιο προλεταριάτο αντιμετωπίζει μεγάλους κινδύνους, αλλά ταυτόχρονα είμαστε βέβαιοι ότι θα προκύψουν και μεγάλες ευκαιρίες για όσους συνεχίζουν να αγωνίζονται με το πρόγραμμα της παγκόσμιας επανάστασης. Η κρίση που ξέσπασε από τα ενυπόθηκα δάνεια υψηλού κινδύνου και την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008 εξακολουθεί να αντηχεί στην παγκόσμια οικονομία. Αυτή η ανεπίλυτη κρίση χρέους και πτωτικής τάσης τού μέσου ποσοστού κέρδους, συνυφασμένη με τον ίδιο τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, όπως ανέλυσε ο Μαρξ, έχει προκαλέσει την άνοδο του εθνικού σοβινισμού και του οικονομικού προστατευτισμού.

H στροφή 180 μοιρών του Ντόναλντ Τραμπ για τη Συρία μετά την προβοκάτσια με το αέριο σαρίν στις 4 Απρίλη και η εκτόξευση 59 πυραύλων Τόμαχοκ στις 7 Απρίλη, μαζί με τις στρατιωτικές απειλές προς τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας, κάνει τον κόσμο ένα πολύ επικίνδυνο μέρος.

Σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ και δεκαέξι χρόνια από την αρχή του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός προσπαθεί να επιβεβαιώσει και να επικαιροποιήσει την ηγεμονία του στον πλανήτη και να αντισταθμίσει την οικονομική του παρακμή χρησιμοποιώντας τη στρατιωτική του δύναμη. Οι εισβολές στο Αφγανιστάν και το Ιράκ μαζί με τις επιθέσεις ενάντια στη Λιβύη, τη Συρία και την Ουκρανία (τις οποίες υποστήριξαν αισχρά και πολλοί αριστεροί, παρουσιάζοντάς τες ως «επαναστάσεις»), το βραζιλιάνικο πραξικόπημα του 2016 και η συνεχιζόμενη απόπειρα πραξικοπήματος στη Βενεζουέλα αποτελούν κομμάτια της ίδιας ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας.

Επαναλαμβάνουμε πως ούτε η Ρωσία ούτε η Κίνα είναι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με τη μαρξιστική έννοια. Ο κεντρικός εχθρός ολόκληρης της ανθρωπότητας είναι η παγκόσμια ηγεμονική δύναμη των ΗΠΑ, οι συμμαχικοί ιμπεριαλισμοί της στην ΕΕ και την Ιαπωνία και οι μεγάλοι χρηματοπιστωτικοί τους οίκοι και οι πολυεθνικές τους εταιρείες που λεηλατούν τον πλανήτη υπό την προστασία της πολεμικής μηχανής των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που είναι πολλές φορές μεγαλύτερη από τις συνδυασμένες στρατιωτικές δυνάμεις της Κίνας και της Ρωσίας.

Αργεντινή

Η προσαρμογή που επιδιώκει η κυβέρνηση Μάκρι στηρίζεται στην ανεργία ως όπλο για να νικήσει τους εργαζόμενους με την παθητική συνενοχή της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Παρ’ όλα αυτά, η βάση των συνδικάτων ανάγκασε τη γραφειοκρατία να καλέσει σε γενική απεργία που είχε κατά 90% την υποστήριξη των εργαζομένων. Για να νικήσουν οι αγώνες τους, οι εργάτες πρέπει να κερδίσουν την ανεξαρτησία τους τόσο από το αστικό κράτος όσο και από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, που πρέπει να εκδιωχθεί.

Βραζιλία

Οι εργαζόμενοι αρχίζουν να αντιδρούν στις επιθέσεις της κυβέρνησης που εγκαθιδρύθηκε μετά το πραξικόπημα του 2016 και να συνεχίζουν σταδιακά τούς μεγάλους αγώνες τους, οργανώνοντας γενική απεργία στις 28 Απρίλη μετά από σχεδόν τρεις δεκαετίες αδράνειας, γραφειοκρατικοποίησης και αποδιοργάνωσης στην οποία συνέβαλε η συνεργασία του Εργατικού Κόμματος με την αστική τάξη. Η ταξική πάλη βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι. Από τη μία πλευρά, η μπουρζουαζία πιέζει τη δεξιά της πτέρυγα να υλοποιήσει ένα ‘πραξικόπημα μέσα στο πραξικόπημα’ και να εγκαθιδρύσει μια δικτατορία δικαστικού-στρατιωτικού χαρακτήρα στη χώρα, ικανή να αυξήσει εκθετικά τη σκλαβιά της εργατικής τάξης και να πάρει πίσω τα ιστορικά της δικαιώματα σε εργασία, κοινωνική ασφάλιση, δημόσια υγεία και παιδεία. Από την άλλη, ο μόνος τρόπος για να νικήσουμε απέναντι σε αυτό το αντιδραστικό κύμα είναι το ενιαίο μέτωπο ενάντια στο πραξικοπηματικό καθεστώς και ταυτόχρονα, μέσα στη φωτιά του αγώνα ενάντια στη Δεξιά, να νικήσουμε την οππορτουνιστική και σεχταριστική ηγεσία μέσα στις μαζικές οργανώσεις, ώστε να ολοκληρώσουμε την πάλη των εργατών και της επαναστατικής τους πρωτοπορίας.

Ελλάδα

Οι τεράστιες μαχητικές διαδηλώσεις του 2010-2012 και το μαζικό κύμα ριζοσπαστικοποίησης αποτελούν παρελθόν. Η ήττα στο δρόμο μαζί με τη χρεοκοπία του κοινοβουλευτικού δρόμου και την πλήρη συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ στις επιταγές της ελληνικής αστικής τάξης, της ΕΕ και του ΔΝΤ, έχει αφήσει το μεγαλύτερο μέρος του προλεταριάτου απογοητευμένο να ψάχνει για ατομικές λύσεις, μη βλέποντας μια αξιόπιστη ταξική πολιτική προοπτική. Η αστική τάξη συνεχίζει το ξήλωμα των εργατικών κατακτήσεων και ότι θυμίζει «κράτος πρόνοιας», ξεκαθαρίζοντας ότι η εποχή του κοινωνικού συμβολαίου και μιας ορισμένης ταξικής διευθέτησης έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Χωρίς καμιά υποτίμηση και καμιά αποχή από τις επιμέρους μάχες που πρέπει να δοθούν, η πρωτοπορία και το κίνημα πρέπει να κατανοήσουν πως η εποχή τής καθώς πρέπει κοινωνικής διαμαρτυρίας και μιας αποδεκτής -από την προηγούμενη συνθήκη- ταξικής αντιπαράθεσης έχει κλείσει τον κύκλο της. Η εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση είναι ακόμα μια απόδειξη ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος προς τα μπρος παρά μόνο μέσα από την αδιάλλακτη πάλη ενάντια στην αστική τάξη και το κράτος της.

Βρετανία

Η ψήφος υπέρ του Brexit ήταν μέρος της γενικότερης άνοδου του σοβινισμού και του οικονομικού προστατευτισμού, με τη δεξιά λαϊκιστική πτέρυγα της άρχουσας τάξης να επιδιώκει να εκτρέψει την οργή της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων μακριά από το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και ενάντια στους ‘άλλους’, εργαζόμενους και μετανάστες, προωθώντας προωθούν τον ξενοφοβικό εθνικισμό. Ο Τζέρεμι Κόρμπιν, ο «ακροαριστερός» ηγέτης του βρετανικού Εργατικού Κόμματος, υπέκυψε στον αντιμεταναστευτικό αυτό σοβινισμό που είχε μασκαρευτεί ως αντίθεση στον ιμπεριαλισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το ποσοστό ανεργίας του Ηνωμένου Βασιλείου είναι μόλις 4.7%, το χαμηλότερο από το 1975, αλλά οι συμβάσεις μηδενικού χρόνου αυξήθηκαν κατά 101,000 το τελευταίο τρίμηνο του 2016 στις 905,000 σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος. Σε αυτόν τον τομέα υπερεκμετάλλευσης έχει λάβει χώρα μια σειρά απεργιών και δικαστικών ενεργειών για την αμφισβήτηση του εργασιακού αυτού καθεστώτος και των πρακτορείων που το επιβάλλουν. Οι ντιλιβεράδες, οι κούριερ και οι εργαζόμενοι στον κινηματογράφο έχουν κάνει μια σειρά απεργιών με αίτημα έναν μισθό που να τους φτάνει για να ζήσουν και την αναγνώριση του σωματείου. Οι εργαζόμενοι στους κινηματογράφους Picturehouse έκαναν πολλές τέτοιες απεργίες από το 2014. Σε πέντε από αυτούς τούς κινηματογράφους, το Μάρτη έγιναν οι μεγαλύτερες απεργίες στον κλάδο στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Οι γενικές εκλογές του Ηνωμένου Βασιλείου είναι στις 8 Ιούνη, και οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να ρίξουν μια ταξική ψήφο στο Εργατικό Κόμμα και να προετοιμαστούν να ακολουθήσουν το παράδειγμα των εργαζομένων στους κινηματογράφους Picturehouse.

ΗΠΑ

Ποια μπορεί να είναι μια ταξική ανάλυση της ιμπεριαλιστικής ατζέντας των ΗΠΑ σήμερα; Η οκταετής κληρονομιά του Ομπάμα ως επικεφαλής διοικητή της αυτοκρατορίας έμεινε γνωστή στο εξωτερικό ως υπερεπεμβατική, μέσω της εφαρμογής πολιτικών που κυμαίνονταν από (κοινοβουλευτικά ή μη) πραξικοπήματα σε περιοχές όπως η Βραζιλία, η Αργεντινή και η Αίγυπτος μέχρι τρομοκρατικούς πολέμους μέσω drones (μη επανδρωμένων αεροσκαφών) στα περισσότερα μέρη της Μέσης Ανατολής .

Εσωτερικά, η πρωτοπορία της εργατικής τάξης τον αναγνωρίζει από τη συνεχή επίθεση που διεξήγαγε ενάντια στις μειονότητες, δημιουργώντας ένα αστυνομικό κράτος που σκότωσε πολλούς Μαύρους νέους και κλιμάκωσε την απέλαση Λατίνων και Μουσουλμάνων μεταναστών σε αριθμούς που δεν είχαμε ξαναδεί μέχρι τότε. Η ψεύτικη δημαγωγία περί «ελπίδας» δεν κατάφερε να κρύψει την πραγματική του ιμπεριαλιστική ατζέντα: το βάθεμα της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης της Αμερικής, αλλά κυρίως να κλιμακώσει την τρομοκρατία στη Μέση Ανατολή και να αποσταθεροποιήσει τα BRICS πιέζοντας στην κατεύθυνση ενός νέου ψυχρού πολέμου.

Μέσα από αυτές τις εξελίξεις, ο Τραμπ εκλέχτηκε με τη στήριξη τμημάτων της λευκής εργατικής τάξης, που είναι πολύ φτωχότερα από την υποβάθμιση της μεταποιητικής βιομηχανίας. Με την υπόσχεσή του να διώξει τους «εγκληματίες» μετανάστες οι οποίοι, σύμφωνα με τον ίδιο, «κλέβουν την Αμερική από τους Αμερικανούς», ο Τραμπ καμουφλάρει την κρίση του κεφαλαίου με το να κατηγορεί τους μετανάστες και να στρέφει το ένα τμήμα της εργατικής τάξης εναντίον του άλλου.

Ωστόσο, καθώς οι νόμοι περί μετανάστευσης καθίστανται ολοένα και πιο αυστηροί και καθώς αρχίζει ένας ακόμα μεγαλύτερος αριθμός απελάσεων, οι υποσχέσεις για περισσότερες θέσεις εργασίας μαζί με την υπόσχεσή του για την αναζωογόνηση της βιομηχανικής βάσης απέχουν πολύ από την πραγματικότητα. Καθώς η εργατική τάξη χτυπιέται σε ολόκληρη τη χώρα, οι μεγάλες εταιρείες είναι ελεύθερες να επιβάλλουν μεγαλύτερα ωράρια εργασίας και χαμηλούς μισθούς, ενώ τα συνδικάτα γίνονται ολοένα και λιγότερο εμφανή σε ορισμένους τομείς της κοινωνίας.

Καθώς προχωράει η προεδρική θητεία του Τράμπ, η Αυτοκρατορία και το κατεστημένο της τον πιέζουν από όλες τις πλευρές χρησιμοποιώντας την τακτική της «εκλογικής υποστήριξης από τους Ρώσους» και την πλέον αμφισβητήσιμη «πίστη του στην Αμερική» για τον σπρώξουν όχι μόνο να συνεχίσει αυτά που άρχισε ο Ομπάμα, αλλά να τα κλιμακώσει. Παραδείγματα αυτών των εξελίξεων είναι εμφανή στην πρόσφατη επίθεση με 59 πυραύλους Τόμαχοκ κατά της Συρίας, τη ρίψη της μεγαλύτερης μη πυρηνικής βόμβας στο Αφγανιστάν με αποτέλεσμα τη δολοφονία πολιτών, συμπεριλαμβανομένων παιδιών. Ο Τραμπ κατανοεί το ιμπεριαλιστικό καθήκον του και διαβεβαιώνει για τη δέσμευσή του στην ατζέντα του κατεστημένου εντείνοντας τον Ψυχρό Πόλεμο – που θα μπορούσε να μετατραπεί σε «θερμό» πόλεμο σε οποιαδήποτε στιγμή.

Γαλλία

Στον πρώτο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών προέκυψε ότι ο «ούτε δεξιός ούτε αριστερός» υποψήφιος Εμμανουέλ Μακρόν θα αντιμετωπίσει την αρχηγό του Εθνικού Μετώπου, Μαρίν Λεπέν, στο δεύτερο γύρο στις 7 Μάη. Ο Μακρόν επωφελήθηκε από τη μαζική υποστήριξη που του παρείχε το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και ο μηχανισμός του Σοσιαλιστικού Κόμματος και του συνδικάτου CFDT, δηλαδή από τη στήριξη όλων εκείνων που επέβαλαν τον επαίσχυντο νέο εργατικό νόμο. Ο Μακρόν θα ξεκινήσει όλες τις αποκαλούμενες «μεταρρυθμίσεις» προς όφελος της MEDEF, της ομοσπονδίας εργοδοτών. Αλλά, όπως και ο Ρέντσι στην Ιταλία, ο Μακρόν σύντομα θα έρθει αντιμέτωπος με το γαλλικό εργατικό κίνημα που δεν έχει ξεχάσει το μεγάλο αγώνα που έδωσε πέρσι ενάντια στον εργατικό νόμο. Γνωρίζοντας καλά ότι ο φασισμός δεν μπορεί να σταματήσει μέσα από τις κάλπες, υποστηρίζουμε τις κινητοποιήσεις ενάντια στα λούμπεν ακροδεξιά στοιχεία του Εθνικού Μετώπου και τη φυσική βία ενάντια στην απολύτως αντιδραστική τους ατζέντα. Στον β΄ γύρο δεν υποστηρίζουμε κανέναν υποψήφιο και προτείνουμε άκυρο.

Ινδία

Όπως είδαμε μόλις πριν από λίγες εβδομάδες, δεκατρείς εργάτες της Maruti Suzuki καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη από το ινδικό αστικό δικαστικό σύστημα επειδή απαίτησαν ίσα δικαιώματα και δικαιοσύνη. Οι αυτοκτονίες των αγροτών σε διάφορα μέρη της Ινδίας συνεχίζονται σε μεγάλο αριθμό, γεγονός που απειλεί το μέλλον της ινδικής γεωργίας. Η εμπορευματοποίηση του εκπαιδευτικού συστήματος μαζί με την άνοδο των διακρίσεων λόγω κάστας και θρησκείας επιδεικνύει το μέγεθος της αδικίας που προκαλείται εξαιτίας του ιμπεριαλισμού, του υψηλότερου σταδίου του καπιταλισμού. Η αναρχία που είναι εγγενής στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής είναι η αιτία αυτής της μεγάλης αδικίας. Το ινδικό φασιστικό κράτος χρησιμοποιεί τις «δυνάμεις ασφαλείας» του για να προστατεύει τον ετοιμοθάνατο καπιταλισμό ενάντια σε όλους εκείνους που υψώνουν τη φωνή τους για το δικαίωμα του λαού του Κασμίρ και του Μανιπούρ στην αυτοδιάθεση. Χρησιμοποιεί βάρβαρες μεθόδους στο όνομα του «νόμου και της τάξης» (αστικές προκαταλήψεις!) εναντίον όλων εκείνων που υψώνουν τη φωνή τους για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση. Οι περισσότεροι από τους νόμους με τους οποίους κυβερνάται σήμερα η χώρα είναι νόμοι που εισήγαγαν οι Βρετανοί ιμπεριαλιστές πριν από πολλά χρόνια με σκοπό την προώθηση των δικών τους αποικιακών συμφερόντων. Συνεπώς, το ίδιο εκμεταλλευτικό σύστημα συνεχίζεται μέχρι τώρα με την ίδια σχέση κέντρου-περιφέρειας (αποτέλεσμα των επακόλουθων της αποικιοκρατίας!). Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο σήμερα, όταν κοιτάζουμε τον αυξανόμενο βαθμό δυστυχίας της ινδικής εργατικής τάξης, αισθανόμαστε ότι ζούμε ξανά στα αποικιακά χρόνια!

Επίλογος 

Μπορεί η εργατική τάξη διεθνώς να βρίσκεται σε χαμηλό επίπεδο μαχητικότητας στη δεδομένη στιγμή, παρ’ όλα αυτά αντιστέκεται δίνοντας σημαντικούς αγώνες και είναι αδύνατο να φανταστούμε ότι δε θα ξεσηκωθεί για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις – με την προϋπόθεση να της παρέχει η πρωτοπορία του συνειδητού προλεταριάτου μια επαναστατική πολιτική εναλλακτική και να αναλάβει την ευθύνη για την υλοποίησή της.

Όχι στον πόλεμο, ο κύριος εχθρός είναι πάντα εντός σε κάθε ιμπεριαλιστική χώρα!

Για την υπεράσπιση της Κίνας, της Ρωσίας, της Συρίας, της Ουκρανίας, της Κούβας, της Βενεζουέλας και της ΛΔ Κορέας ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, αλλά χωρίς πολιτική στήριξη στις αστικές / εθνικιστικές / σταλινικές ηγεσίες των χωρών αυτών!

Όχι στα κλειστά σύνορα – κανένας εργάτης δεν είναι παράνομος!

Όχι στη λιτότητα, για την υπεράσπιση των θέσεων και των συνθηκών εργασίας, της εκπαίδευσης και της υγειονομικής περίθαλψης της εργατικής τάξης!