Ενάντια στη μυστική διπλωματία του Μαξίμου και στη μεθόδευση της συμφωνίας. Δημοψήφισμα τώρα.

Κ.Μαραγκός για το Avantgarde

“Όποιος παραβιάζει την εμπιστευτικότητα των συνομιλιών είναι ανήθικoς”

“Κανένας δεν σέβεται περισσότερο από εμένα την εμπιστευτικότητα των συνομιλιών μου στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με τους θεσμούς και τους εταίρους”, επισήμανε ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης, από το βήμα του ΕΒΕΑ, ερωτηθείς σχετικά με το δημοσίευμα στους New York Times σύμφωνα με το οποίο φέρεται να είπε ότι μαγνητοφώνησε του Ευρωπαίους ομολόγους του στο Eurogroup που έγινε στη Ρίγα. (Το Ποντίκι, 20/5)

Και ενώ λοιπόν θεωρείται φυσιολογικό οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα να λαμβάνουν χώρα σε πλήρη μυστικότητα από τα μελλοντικά θύματα των αποτελεσμάτων τους, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κ. Χρυσόγονος ερωτηθείς για το δημοσίευμα των New York Times, με ύφος εισαγγελέα του διεθνούς καπιταλιστικού δικαίου τόνισε: «Περιμένω από τον κ. Βαρουφάκη μια πιο ηχηρή διάψευση. Πιστεύω ότι δεν έχει γίνει κάτι τέτοιο. Το να καταγράφεις κάποιον χωρίς τη συναίνεσή του είναι και παράνομο, είναι και ανήθικο και εν τέλει είναι και ανόητο. Ελπίζω και πιστεύω ότι δεν έχει γίνει τίποτα τέτοιο». Μάλιστα, είναι ανήθικο να καταγράφονται οι ληστές όταν διαπραγματεύονται τη σφαγή των προβάτων και μάλιστα χωρίς να το γνωρίζουν. Ώστε έτσι κύριε ευρωβουλευτά του ΣΥΡΙΖΑ. Και το ηθικόν ποιο είναι; Να μην ξέρουμε τι μας περιμένει από τα μαγειρέματα με τους εταίρους σας; Να μας φορέσετε 5-6 μνημόνια στην πλάτη για τα επόμενα 200 χρόνια, να πεθάνετε στην πείνα εργαζόμενους, συνταξιούχους και άνεργους, ο κοσμάκης που σας ψήφισε για να απαλλαγεί από αυτό το μαρτύριο να έχει μαύρα μεσάνυχτα, αλλά μην τυχόν και παραβιαστούν οι πολιτισμένοι κανόνες της μυστικής καταγραφής των συνομιλιών. Βρε ουστ από δω και εσείς και οι κανόνες σας. Αυτοί οι κανόνες είναι κανόνες του ιμπεριαλιστικού λησταρχείου στο οποίο βεβαίως συμμετέχετε και εσείς, με ολοένα και πιο ξεδιάντροπο τρόπο και δεν ντρέπεστε μάλιστα να γίνεστε και οι πιο ένθερμοι υποστηριχτές αυτής της υποκρισίας.

Να θυμίσουμε στον κ. Χρυσόγονο, αλλά κυρίως όχι σε αυτόν γιατί ξέρει πολύ καλά τι λέει και τι υπερασπίζεται, αλλά κυρίως στον κόσμο που πίστεψε ότι ο Σύριζα δεν είναι τα ίδια σκ..τα με τους προηγούμενους, τι έλεγε ο Λένιν για τις μυστικές διπλωματίες των ιμπερια-ληστών:

«Δεν υπάρχει πιο εσφαλμένη ή επιζήμια ιδέα απ’ τον διαχωρισμό της εξωτερικής από την εσωτερική πολιτική. Το τερατώδες ψεύδος αυτού του διαχωρισμού γίνεται ακόμα πιο τερατώδες σε καιρό πολέμου. Κι όμως, η αστική τάξη κάνει το παν για να προωθήσει αυτή την ιδέα. Η λαϊκή άγνοια για την εξωτερική πολιτική είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη από αυτή για την εσωτερική. Η «μυστικότητα» των διπλωματικών σχέσεων τηρείται με ευλάβεια και στην πιο ελεύθερη των καπιταλιστικών χωρών, στις περισσότερες δημοκρατίες.» Β.Ι. Λένιν, «Η εξωτερική πολιτική της ρωσικής επανάστασης», πρώτη δημοσίευση Pravda αρ. 81, 27 (14) Ιουνίου 1917.
«Η κυβέρνηση [των Μπολσεβίκων] καταργεί την μυστική διπλωματία, εκφράζοντας, σε ό,τι την αφορά, την ισχυρή της αποφασιστικότητα να διενεργήσει όλες τις διαπραγματεύσεις εντελώς ανοιχτά, και ενώπιον όλου του λαού. Θα ξεκινήσει άμεσα να δημοσιεύει όλες τις μυστικές συμφωνίες που εγκρίθηκαν ή ολοκληρώθηκαν από την κυβέρνηση των γαιοκτημόνων και των καπιταλιστών από τον Μάρτη ως τον Νοέμβρη του 1917. Όλες τις ρήτρες αυτών των μυστικών συμφωνιών, στον βαθμό που έχουν ως στόχο τους την εξασφάλιση προνομίων στους ρώσους γαιοκτήμονες και καπιταλιστές -πράγμα που ισχύει στην πλειοψηφία των περιπτώσεων- και που διατηρούν ή αυξάνουν την προσάρτηση απ’ τους Μεγαλορώσους, η κυβέρνηση της κηρύσσει άμεσα και απόλυτα άκυρες.»
Β.Ι. Λένιν, Διάταγμα για την ειρήνη, 26 Οκτώβρη 1917, όπως διαβάστηκε στο Δεύτερο Πανρωσικό Συνέδριο των Εκπροσώπων των Σοβιέτ των Εργατών και των Στρατιωτών.

Όχι ότι ο Συριζα έχει ούτε φυσικά είναι υποχρεωμένος να έχει ή να διεκδικεί κάποια ιστορική συνέχεια με τους μπολσεβίκους, αλλά να μας κάνουν τα στελέχη του και μαθήματα μυστικής διπλωματίας πάει πολύ.

Όπως και να χει, την ώρα που η ΠΓ του Συριζα καλεί το λαό σε εγρήγορση για την υπεράσπιση των “κοκκινων γραμμών” από τους “εκβιασμούς των δανειστών”, είναι πραγματικά γελοίο να βγαίνουν τα ίδια της τα στελέχη και να διαβεβαιώνουν ότι “σέβονται περισσότερο από όλους την εμπιστευτικότητα των συνομιλιών”. Λοιπόν τι έχει να πει επ’ αυτού η ΠΓ και η ΚΠΕ που παρεμπιπτόντως συνεδριάζει άνευ αντικειμένου το Σαββατοκύριακο; Είναι υπέρ της μυστικής διπλωματίας ναι ή όχι όταν καλούν το λαό να πάρει τους δρόμους (λέμε τώρα, όχι ότι υπάρχει και κανένα ραντεβού) για να βάλει πλάτη στις διαπραγματεύσεις; Και γιατί άλλωστε, όταν η ίδια η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει με τους -τη μια- εταίρους ή -την άλλη- εκβιαστές να έχει τον κόσμο στα μαύρα σκοτάδια για το περιεχόμενο των παζαριών;

Διαρροές, κουτοπονηριές και τσάμπα κόκκινες γραμμές

Ο ίδιος ο Συριζα από την κορυφή ως τη βάση τι ακριβώς συζητάει όταν η “εμπιστευτικότητα των συνομιλιών” αφήνει χώρο μόνο για διαρροές, διαψεύσεις, σπέκουλα και μανιπουλαρίσματα της κοινής γνώμης και την ίδια στιγμή κανείς να μην παίρνει την ευθύνη για τίποτα. Τι μπορεί να σχεδιάσει ή να περιμένει κανείς όταν δεν ξέρει τι του γίνεται; Σε τι καλεί ο Συριζα το λαό; Να προετοιμαστεί για τη ρήξη ή για τη συμφωνία; Και πώς θα γίνει αυτό όταν σε συμφωνία με τους “εταίρους” και “εκβιαστές” δεν προετοιμάζει για τίποτα συγκεκριμένο; Προφανώς δεν πρόκειται για παρεξήγηση. Η τακτική να περπατάει ο κόσμος στο σκοτάδι εκτελείται επί σκοπού. Δεν χρειάζεται να βλέπουμε μέχρι την πρόσκρουση. Ας πάμε με τα μάτια κλειστά, για να μας πει ο κ. Τσίπρας με το 5μελες επιτελείο του την τελευταία στιγμή ότι ή αυτοκτονούμε ή υπογράφουμε το τετελεσμένο. Και αν έχει κότσια κανείς εκείνη την ώρα ας πει και όχι.

Η συζήτηση για το ΦΠΑ που τη Δευτέρα σύμφωνα με τον Γ.Βαρουφάκη έπεφτε από το 7 μέχρι το 15% και μέχρι την Παρασκευή έφτανε από το 12 μέχρι το 23%, είναι ένα τρανό παράδειγμα του γελοίου σίριαλ που παίζεται εδώ και 4 μήνες. Είναι όντως μάταιο να παρακολουθεί κανείς τις διαρροές και τις κόντρα διαρροές. Εκτός κι αν ο σκοπός είναι να γίνουμε σχιζοφρενείς για να μπορεί ο κάθε Χρυσόγονος να μας κάνει μαθηματάκια καλής συμπεριφοράς με τους δανειστές. Αλήθεια τι ακριβώς θα συζητήσει το Σαββατοκύριακο η ΚΠΕ του ΣΥΡΙΖΑ; Πάνω σε ποια συμφωνία θα γίνεται η κριτική, αφού υποτίθεται η εμπιστευτικότητα δεν αφήνει περιθώρια για καθαρές κουβέντες; Είναι σίγουρο ότι για ακόμα μια φορά θα ακουστούν οι γνωστές άνευ όμως ουσίας φλυαρίες για την υπεράσπιση των κόκκινων γραμμών, για το κυβερνητικό πρόγραμμα που θα εφαρμοστεί μέχρι κεραίας και σε βάθος 4ετίας, για την ανάγκη να ακυρωθεί το σενάριο της αριστερής παρένθεσης, για την έντιμη συμφωνία, για μια αμοιβαία επωφελή λύση κοκ. Σαν αν είμαστε ακόμα στις 26 Γενάρη, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα όλους αυτούς τους μήνες. Ο ένας θα κοροϊδεύει τον άλλο, και όλοι μαζί τον εαυτό τους, αρκεί να μην συζητηθεί ποτέ η ουσία και τα λεγόμενα να μένουν πάντα χωρίς δια ταύτα και συγκεκριμένα καθήκοντα.

Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει

Είναι αλήθεια ότι όποιος δεν θέλει να δει την πραγματικότητα κατάματα κρύβεται πίσω από το δάκτυλό του και όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει. Όπως φαίνεται όμως οι πάντες βολεύονται μέσα στη θολούρα, αφού μπορούν να συνεχίσουν να μιλάνε αφηρημένα, να επαναλαμβάνονται, να καταγγέλλουν, και στο τέλος βγάζουν και μια κοινή ανακοίνωση για την ανάγκη να κρατηθούν όρθιες οι κόκκινες γραμμές και όλοι να είναι ευχαριστημένοι.

Όμως την τελική απόφαση που θα είναι προϊόν των πραγματικών συνομιλιών δεν θα την πάρει καμία κεντρική επιτροπή, ούτε καν ο ΣΥΡΙΖΑ σε όλα τα επίπεδά του. Θα την πάρει ο Τσίπρας και το κλειστό του επιτελείο, το οποίο παρά τη γκρίνια δεν αμφισβητείται από κανέναν από την αριστερή αντιπολίτευση. Και αυτό θα γίνει την τελευταία στιγμή στο πάρα πέντε της κατάρρευσης, και αφού δεν θα έχει παρθεί το παραμικρό μέτρο για να μπορεί να πει κανείς ένα όχι στις περιβόητες απαιτήσεις των δανειστών. Και με τον κόσμο κουρασμένο να έχει πλέον χάσει το ενδιαφέρον με την υπερπληροφόρηση σε μικρολεπτομέρειες και διαρροές που την επόμενη μέρα έχουν διαψευστεί για 15η φορά για να επανέλθουν ως διαρροές την επομένη και πάει λέγοντας.

Η κυβέρνηση ενώ μέχρι πρότινος έτρωγε το χρόνο -και τα αποθεματικά- περιμένοντας ένα θαύμα, ή για την ακρίβεια αποφεύγοντας τη ρήξη, τώρα δια μέσω των στελεχών της διαμηνύει σε κατάσταση πανικού ότι η συμφωνία πρέπει να υπογραφεί εδώ και τώρα γιατί δεν υπάρχει πλέον μία. Κανείς πλέον δεν μπορεί να πιστέψει ότι όλα αυτά είναι τόσο τυχαία, ούτε ότι οφείλονται μόνο σε απειρία. Και αυτό δεν είναι μια δίκη προθέσεων. Αν θέλει κανείς να αποφύγει το “αναπόφευκτο” ή το μοιραίο μιας υπογραφής με επαίσχυντους όρους, θα πρέπει να έχει ορισμένα ζητήματα καθαρά στο μυαλό του. Για αυτό πρέπει να απαντηθούν άμεσα ορισμένα ερωτήματα.

Επί του πρακτέου

1ον) Η κυβέρνηση, δηλαδή το Μαξίμου, έχει αποφασίσει να υπογράψει; Ναί και το μόνο που μένει είναι να διαχειριστεί την αριστερή γρίνια μέσα στο κόμμα. Σε αυτό ο Τσίπρας είναι αποφασισμένος και το δηλώνει σε όλους τους τόνους, όσο κι αν προσπαθεί να κρατήσει τα προσχήματα. Στο τέλος θα πει ότι εδώ που φτάσαμε δεν υπήρχε τίποτα άλλο πέρα από την υπογραφή ή την άτακτη χρεοκοπία. Στη συνέχεια θα βγουν σωρηδόν τα στελέχη της κυβέρνησης να μας πουν ότι τουλάχιστον δεν έπεσε η κυβέρνηση, ότι ακυρώθηκε το σενάριο της αριστερής παρένθεσης, ότι κερδίζουν χρόνο, ότι τουλάχιστον με τον Τσίπρα θα γίνει μια εσωτερική αναδιανομή των βαρών, ότι δεν θα πληρώσουν τα συνήθη υποζύγια, ότι αυτοί τουλάχιστον δεν κλέβουν όπως οι προηγούμενοι, ότι στο μέλλον κάτι θα κάνουν κοκ. Όσο κι αν φαίνεται εξωφρενικό σε κάποιους να υπογράψει αυτή η κυβέρνηση το τρίτο μνημόνιο, ας συνειδητοποιήσουν ότι για όλα υπάρχουν δικαιολογίες και θα τις ακούσουμε ακόμα και από ανθρώπους που σήμερα σκίζουν τα ρούχα τους ότι δεν πρόκειται να ψηφίσουν τίποτα πέρα από τις περιβόητες κόκκινες -αλλά πάντα θολές- γραμμές. Και όμως θα ψηφίσουν και θα πούνε και ένα τραγούδι.

2ον) Η Αριστερή Πλατφόρμα θα αντιδράσει και θα ακυρώσει μια τέτοια προοπτική; Η απάντηση είναι όχι. Η αντίδραση θα είναι όσο πατάει η γάτα. Μέχρι εκεί δηλαδή που δεν θα χαλάσει η δουλειά, και η ίδια η Αριστερή πλατφόρμα θα μπορεί να πουλάει τσάμπα αντίσταση και αντιμνημόνιο. Πέρα από μερικά αρθράκια και μερικές σκόρπιες δηλώσεις από την Αριστερή Πλατφόρμα δεν γίνεται κανένας σοβαρός ντόρος. Δεν έχει κάνει ούτε μια συγκέντρωση για να μας πει ποιες είναι οι δικές της κόκκινες γραμμές απέναντι στη γραμμή του πρωθυπουργικού κονκλαβίου. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για την περιβόητη ομάδα των 53 “διαφωνούντων” που στις τελευταίες εκλογές της νομαρχιακής Αθήνας πήρε 40% και η Αριστερή Πλατφόρμα άλλα 30%. Κι όμως ενώ υποτίθεται ότι όλοι αυτοί κριτικάρουν τον Τσίπρα για υποχωρητικότητα δεν κάνουν καμία συμμαχία προκειμένου να πάρουν την πλειοψηφία του κόμματος. Δεν θα μπούμε περισσότερο σε λεπτομέρειες, γιατί είναι όντως κουραστικό να ασχολείται κανείς με τις τάσεις του Συριζα. Και είναι γιατί στην πραγματικότητα καμία δεν θέλει να σπάσει αυγά και να αναλάβει την ευθύνη της σύγκρουσης. Μπορεί να την επαγγέλλονται, αλλά αν δεν αμφισβητηθεί ανοιχτά ο καπετάνιος του “συμβιβασμού”, όταν κανείς δεν διεκδικεί το πηδάλιο, τότε οι διαμαρτυρίες είναι για να σωθεί η ψυχούλα ορισμένων και τίποτα παραπάνω.

3ον) Σε ποιο πεδίο μπορούν να ανατραπούν οι εξελίξεις; Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό το πεδίο; Εμείς λέμε όχι. Αν κάνεις είναι στοιχειωδώς σοβαρός θα πρέπει να αμφισβητήσει τη σημερινή ηγεσία του Συριζα. Αλλά κάτι τέτοιο σημαίνει αμφισβήτηση του ίδιου του Τσίπρα και της κυβέρνησης. Για να το κάνει αυτό ο Λαφαζάνης ή οποιοσδήποτε άλλος (υπάρχει;) θα πρέπει να τεθεί και επικεφαλής αυτής της διαδικασίας. Πρώτα να πάρει το κόμμα και μετά την πρωθυπουργία. Όμως δεν είναι τόσο απλό να αμφισβητηθεί ο Τσίπρας από το κόμμα. Ο ίδιος θα ισχυριστεί και σε αυτό θα έχει την πλήρη υποστήριξη του βαθέως συστήματος ότι ψηφίστηκε από 2 εκ. κόσμο και δεν αρκούν 20000 μέλη γι να τον ανατρέψουν και πολύ περισσότερο μια ΚΠΕ. Όπως και να χει όποιος το τολμήσει θα πρέπει αρχικά να προκαλέσει ένα έκτακτο συνέδριο, που θα εκφράσει τους συσχετισμούς υπό το φως των νέων εξελίξεων. Στη συνέχεια να εκλεγεί νέα ΚΠΕ με νέο πρόεδρο και φυσικά με σαφή γραμμή ρήξης με τους δανειστές τώρα και όχι το 2030. Όμως ακόμα και τότε δεν θα γίνουν πολλά αφού για να πέσει ο Τσίπρας θα πρέπει να συναινέσει και η κοινοβουλευτική ομάδα, κάτι που επίσης δεν είναι τόσο δεδομένο ακόμα και αν γίνουν όλα τα προηγούμενα. Και εκτός αυτού για να γίνουν όλα αυτά θα περάσουν κάνα δυο μήνες και χρόνος δεν υπάρχει ούτε για ζήτω.

Ως εκ τούτου το μόνο που μένει στις εσωκομματικές διαδικασίες είναι μια ΚΠΕ που να καλέσει την κυβέρνηση να μείνει σταθερή στις κόκκινες γραμμές και ζήσανε αυτοί καλά και μεις καλύτερα.

4ον) Μήπως οι εκλογές είναι μια διέξοδος; Η μόνη άλλη προοπτική μέσα από τις διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ, είναι αυτή που με πιο καθαρό τρόπο βάζει το “Κόκκινο Δίκτυο” (ΔΕΑ) και είναι η προσφυγή στις κάλπες αφού η συμφωνία όπως είναι γνωστή από τις διαρροές (sic) “παραβιάζει τις κόκκινες γραμμές”. Αυτό καταρχήν για να συμβεί θα πρέπει και ο υπόλοιπος Συριζα να κάνει την ίδια ανάγνωση της συμφωνίας όταν φτάσει η ώρα να τη δούμε αναρτημένη στα υπό ψήφιση ν/σ της βουλής και αφού θα την έχει ήδη υπογράψει ο Τσίπρας. Διότι εκείνη τη στιγμή οι μεταφραστές του Μαξίμου μπορεί να μας λένε ότι η συμφωνία αυτή είναι κάτι σαν το κομμουνιστικό μανιφέστο και ότι ανοίγει το δρόμο στην “παραγωγική ανασυγκρότηση” της χώρας και να μας στείλουν όλους αδιάβαστους, όπως προσπάθησαν να μεταμορφώσουν και τη συμφωνία της 20ης Φλεβάρη που τώρα λένε ότι ήταν λάθος. Όπως και να ‘χει για να πάμε σε εκλογές ή θα πρέπει να συμφωνήσει ο Τσίπρας ή θα πρέπει να μην ψηφιστεί στη Βουλή και να χάσει τη δεδηλωμένη. Το πρώτο σενάριο είναι απίθανο δεδομένου ότι ο Α. Τσίπρας μας λέει ότι είμαστε πολύ κοντά στη συμφωνία και ότι οτιδήποτε άλλο θα ήταν καταστροφικό. Η μόνη περίπτωση να πήγαινε οικειοθελώς σε εκλογές ήταν να ανανεώσει την κοινοβουλευτική εντολή αλλά με σαφή εντολή υπέρ της υπογραφής και όχι υπέρ της ρήξης πάντα με τα καινούργια δεδομένα. Ακόμα και αν έχαναν τη δεδηλωμένη (με πάνω από 15 απώλειες της κυβερνητικής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας), και ο Τσίπρας δεν δεχόταν να γίνει πρωθυπουργός με στήριξη από Ποτάμι κοκ και επέλεγε τις εκλογές, πάλι η προεκλογική καμπάνια υπό τον Τσίπρα δεν σημαίνει ότι θα ήταν κατά της υπογραφής, ούτε θα μπορούσε απλά να επαναλάβει τις υποσχέσεις των προηγούμενων εκλογών.

Άρα η προσφυγή στις κάλπες για ανανέωση της λαϊκής εντολής για ρήξη, είναι μια φαντασίωση για έναν Συριζα που πλέον δεν υπάρχει, και κανένας ενιαίος Συριζα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τον Τσίπρα στην προεδρεία του. Ο Τσίπρας δεν αλλάζει γραμμή και χωρίς αμφισβήτηση του Τσίπρα δεν αλλάζει γραμμή ο Συριζα. Όποιος λοιπόν μιλάει για εκλογές προκειμένου να προωθήσει ένα σχέδιο ρήξης (με τον Σύριζα να αναγεννάται από τις στάχτες του) θα πρέπει να υπολογίσει ότι ο Συριζα δεν μπορεί να μπει ενιαίος σε αυτή τη μάχη. Και όλα αυτά επαναλαμβάνουμε αν η ΚΟ έλθει σε κόντρα με τον Τσίπρα. Γιατί μια αντίδραση 10-15 βουλευτών που δεν θα ψηφίσουν το μνημόνιο δεν οδηγεί σε εξελίξεις, παρά μόνο στην αποχώρησή τους ή την ενδεχόμενη διαγραφή τους από την ΚΟ.

5ον) με αυτά τα δεδομένα η μόνη πιθανότητα να μπλοκαριστεί η υπογραφή της συμφωνίας είναι το αίτημα για δημοψήφισμα. Πρώτον γιατί ξεφεύγει από το να εκτονωθεί η συζήτηση σε μια εσωτερική διαμάχη ισορροπιών εντός μηχανισμών και καπετανάτων του Συριζα, τα οποία εκτός των άλλων δεσμεύονται και από υλικά συμφέροντα που κάθε άλλο παρά θα επιλέξουν να τα βάλουν σε δοκιμασία. Δεύτερον δεν εμπλέκεται άμεσα ο Συριζα σε αυτή τη μάχη για να πρέπει να αποφασίσουν και οι αρμόδιοι να τον διασπάσουν. Ο Σύριζα μπορεί ως κόμμα περιορισμένης ευθύνης που δεν θέλει να σπάσει αυγά και κανένα στέλεχός του δεν τολμά να αμφισβητήσει τον αρχηγό, να παριστάνει τον κινέζο, ακόμα και αν στο τέλος θα υποστεί ως κόμμα τις συνέπειες της στάσης του. Αλλά τουλάχιστον αυτές θα φαίνονται ως “αντικειμενικά αναπόφευκτες” ή ως “αντανάκλαση του νέου συσχετισμού”, αγαπημένες ύστερες αφηγήσεις όλων των μοιρολατρών οπαδών ενός μακρόσυρτου πόλεμου θέσεων που δεν καταλήγει ποτέ σε μια αναμέτρηση την οποία και κανείς δεν επιλέγει αφού όλα έρχονται ως ώριμο φρούτο των αντικειμενικών συνθηκών.

Τέλος όσοι βρίσκονται έξω από το Σύριζα αν δεν θέλουν να περιφέρουν την παθητικότητά τους περιμένοντας τι θα κάνει ο Τσίπρας ή ο Λαφαζάνης θα πρέπει να πάρουν από τώρα την πρωτοβουλία, δίνοντας μια διέξοδο σε εκατοντάδες χιλιάδες αγωνιστές, αριστερούς και κόσμο που θέλει να τελειώσουμε με τα μνημόνια με κάθε κόστος να εκφραστούν, χωρίς να δεσμεύονται από το τι λένε ή δεν λένε στον κοκαλωμένο Σύριζα. Αυτό μπορεί να πιέσει τον Σύριζα αλλά ο σκοπός δεν είναι αυτός. Το ζήτημα τώρα είναι να δημιουργηθεί ένα κίνημα υπέρ του δημοψηφίσματος να σπάσει ο κύκλος της σιωπής και της αδράνειας. Ένα κίνημα που να διεκδικήσει στο δρόμο όχι μόνο το δημοψήφισμα που άλλωστε υποστηρίζει ως λύση ο μισός πληθυσμός, αλλά και το όχι στο 3ο μνημόνιο.

Το ζήτημα αυτή τη στιγμή δεν είναι να λέμε μόνο στάση πληρωμών, διαγραφή του χρέους, και ένα σωρό άλλα συνθήματα. Το ζήτημα είναι ποιος θα τα κάνει όλα αυτά ή έστω ποιος θα τα επιβάλει ανοίγοντας έτσι και το δρόμο για τη σύγκρουση με κινηματικούς όρους με το Μαξίμου. Χρειαζόμαστε τώρα ένα εργαλείο και το δημοψήφισμα μπορεί να ανοίξει το δρόμο. Αντίθετα οι εκλογές σήμερα δεν εξυπηρετούν σε τίποτα πέρα από μια απόδραση του Σύριζα από την κυβέρνηση. Αλήθεια τι νόημα έχουν σήμερα οι εκλογές; Γιατί να ψηφιστεί αυτή τη φορά ένας Σύριζα που θα μιλάει για την ανάγκη ενός “έντιμου συμβιβασμού” που ξέχασε όλες τις προεκλογικές δεσμεύσεις για κατάργηση των μνημονίων; Ή μήπως πιστεύει κανείς ότι η θεία επιφοίτηση θα επαναφέρει τον Σύριζα στην προ 25 Γενάρη ρητορική του; Αλλά και αν κατέβουν δύο Συριζα τι νόημα θα έχει να ψηφιστούν όταν το πιθανότερο είναι να πάρουν από 10 μέχρι 20% ο καθένας και τις εκλογές να κερδίζει η ΝΔ ή ακόμα και ένα ad hoc σχήμα “εθνικής σωτηρίας”; ή μήπως η ψήφος στο ΚΚΕ ή την Ανταρσύα μπορεί να καλύψει το κενό;

Όχι εκλογές τώρα είναι καθαρή αυτοκτονία. Είναι μια βοήθεια στον Σύριζα να την κάνει νύχτα και να ανοίξει το δρόμο ξανά στους σαμαροβενιζέλους και τους τρόφιμους των μιντιαρχών. Αντίθετα το δημοψήφισμα είναι μια ευκαιρία να περάσει το κίνημα πάνω από τα κεφάλια μιας αριστεράς που δεν μπορεί να πάρει τα πόδια της και κυρίως δεν ανοίγει κανένα δρόμο για τη ρήξη.

ΥΣ. Ο Τσίπρας στη σημερινή του ομιλία στην ΚΠΕ έδωσε σαφές μήνυμα σε όποιον τον αμφισβητεί. “Θέλω να στείλω ένα καθαρό μήνυμα. Αυτές τις τελευταίες μέρες πριν την συμφωνία, όσοι μπορούν να συμβάλλουν ας το κάνουν. Όσοι δεν το επιθυμούν ας σιωπήσουν”. Όσο για τις κόκκινες γραμμές: “δεν πρόκειται να υποχωρήσουμε σε παράλογες απαιτήσεις.

Στο θέμα του ΦΠΑ, του ασφαλιστικού συστήματος, της αγοράς εργασίας ή σε οποιοδήποτε άλλο τομέα οι αρχιτέκτονες του πιο αποτυχημένου προγράμματος στην ιστορία του ΔΝΤ, επιμένουν σε ακρότητες, προκειμένου να μη παραδεχθούν την αποτυχία τους. Δε πρόκειται να δεχθούμε ακρότητες… Δεν πρόκειται λοιπόν να ανεχτούμε και να αφήσουμε στο απυρόβλητο όσους εξακολουθούν να παίζουν με τη φωτιά, όσους ποντάρουν στην αποτυχία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, όσους εξωθούν τα πράγματα σε ρήξη…” Κατά τα άλλα και ως συνήθως “έχουμε, ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας στον μεγάλο αγώνα που αρχίσαμε” κοκ. Το αγαπημένο μότο της αριστεράς που όλα τα παραπέμπει στο απώτερο μέλλον μέχρι οι υποσχέσεις να τις φάει η μαρμάγκα και ο αρνητικός συσχετισμός δύναμης. Ας είναι. Το βασικό στην ομιλία δεν είναι οι υποσχέσεις για το μέλλον αλλά πού το πάει αυτή τη στιγμή. Δεν θα υποχωρήσει στις “παράλογες”απαιτήσεις,αλλά προφανώς στις λογικές. Δεν θα κάνει τη χάρη σε όσους θέλουν “ρήξη” και “ακρότητες”, και σε όσους παίζουν με την… ευρωπαϊκή ενοποίηση. Ειδικά με αυτό το τελευταίο θα πιάσουν τα ζουμιά όλο το Eurogroup. Σίγα κ. Τσίπρα που ο σκοπός σας πλέον είναι να σώσετε την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Να σας δώσουν το βραβείο του ευρώ αφού είναι έτσι. Όσο για τους εκ των έσω και αριστερά το μήνυμα δεν αφήνει παρερμηνείες. Αν δεν μπορούν να συμβάλουν να βγάλουν το σκασμό. Το ακούσατε συντρόφια μέσα στο Σύριζα. Περιμένουμε τον κόκκινο καπνό από την ΚΠΕ την Κυριακή το βράδυ. Αν δεν βγει τίποτα να υποθέσουμε ότι συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις;