Ν. Μωραΐτης για το avantgarde
Σύντομο ιστορικό
Εντύπωση προκάλεσε το ξαφνικό ανέβασμα των τόνων των ελληνικών αστικών εφημερίδων ως προς τη φυλάκιση του Έλληνα υποψηφίου Φρέντι Μπέλερη στην Χειμάρα της Αλβανίας. Σύσσωμος όλος ο εθνικός κορμός, το υπουργείο εξωτερικών, ο ΣΥΡΙΖΑ[i] αλλά και το ΚΚΕ[ii], καθώς και οι άκρες του ελληνικού εθνικισμού στην Αμερική[iii] και την Ευρώπη άρχισαν να κελαηδάνε στον ίδιο γνώριμο ρυθμό υπέρ αυτού του (προφανώς ε) αθώου. Εν τέλει ο Μπέλερης εξελέγη με μικρή διαφορά, παρότι βρισκόταν φυλακή με κατηγορίες για εξαγορά ψήφων. Προφανώς δεν επρόκειτο για κάποιες τυχαίες εκλογές. Λίγα χρόνια μετά τον Κατσίφα, η υστερία με την οποία ο αστικός τύπος άνοιξε το ζήτημα Μπέλερη σημαίνει ο ελληνικός εθνικισμός και το ελληνικό κράτος εξακολουθεί να θέτει ζητήματα Βορείου Ηπείρου.
Ο Φρέντι Μπέλερης δεν είναι κάποιος τυχαίος. Επρόκειτο για τον ίδιο άνθρωπο ο οποίος συνελήφθη το Μάρτη του 1995 στο Δελβινάκι Ιωαννίνων μαζί με άλλους με κάμποσα καλάσνικοφ, τοκάρεφ, σφαίρες και άλλο στρατιωτικό εξοπλισμό. Έπειτα από έρευνα στα σπίτια τους βρέθηκαν και άλλα όπλα, καθώς και προκηρύξεις της ΜΑΒΗ. Τα όπλα που βρέθηκαν ήταν τα ίδια που είχαν κλαπεί τον Απρίλη του 1994 από την επίθεση στο αλβανικό στρατόπεδο της Επισκοπής, που οδήγησε στο θάνατο Αλβανών αξιωματικών, καθώς ο σειριακός τους αριθμός ήταν ο ίδιος. Την ευθύνη της επίθεση την είχε αναλάβει η ΜΑΒΗ, η οποία ήταν ένα ένοπλο παραμάγαζο της ΕΥΠ, που άνοιγε ζητήματα αλυτρωτισμού στη περιοχή. Με την πτώση του κομμουνισμού το 91’, ο ελληνικός εθνικισμός δεν έχασε καθόλου χρόνο, πιάνοντας αμέσως δουλειά στη νότιο Αλβανία, που έχει ένα σημαντικό πληθυσμό ελληνόφωνων.
Μέσα σε λίγα χρόνια, το ελληνικό κράτος στήνει την Ομόνοια, η οποία αποτελεί ένα από τα βασικά υποκείμενα του ελληνικού αλυτρωτισμού στην περιοχή. Στον εθνικιστικό πυρετό που χτύπησε τα βαλκάνια εκείνη τη περίοδο, γιγαντώθηκαν οι φωνές που ζητούσαν ανεξαρτησία και ένωση με την Ελλάδα. Με πολιτικούς μπροστάρηδες τον Σαμαρά, τον Φ. Κρανιδιώτη και τον Βορίδη, και με την αρωγή της Εκκλησίας και της ΕΥΠ, οι φιλειρηνικές φωνές της περιοχής φιμώθηκαν και αντικαταστάθηκαν από τελειωμένα εθνίκια, τα οποία προετοιμαζόντουσαν για μία αποφασιστική επίθεση. Η περιοχή γέμισε με κρατικές υποτροφίες, προγράμματα οικονομικής στήριξης, δήθεν πολιτιστικούς συλλόγους και διευκολύνσεις απόκτησης ελληνικής ιθαγένειας. Μέσα στην αναμπουμπούλα το ελληνικό κράτος φλέρταρε ανοιχτά με τον αλυτρωτισμό, κάτι που επίσης έκαναν στην Μακεδονία.
Το ερώτημα αν θα τους επιτεθούμε ή θα τους κατακτήσουμε οικονομικά έπαιζε διαρκώς στα μυαλά της άρχουσας τάξης. Η σύλληψη των βορειοηπειρωτών εθνικιστών στο Δελβινάκι εξέφραζε την απόφαση για αναβολή του σχεδίου αρπαγής της περιοχής με στρατιωτικά μέσα. Έναντι αυτού προκρίθηκαν άλλα σχέδια οικονομικής και πολιτικής διείσδυσης. Ενδεχομένως η ΜΑΒΗ έπρεπε να περιορίσει την σχετικά αυτονομημένη της δράση. Για αυτό και στην δίκη – παρωδία που στήθηκε για τους συλληφθέντες στο Δελβινάκι, τους κατηγόρησαν απλώς για οπλοκατοχή και όχι για τις δολοφονίες των Αλβανών στρατιωτών στην Επισκοπή. Το ελληνικό κράτος αποφάσισε να ανακόψει, και όχι φυσικά να τσακίσει τα φασιστοειδή που είχε αναθρέψει όλα εκείνα τα χρόνια.
Ούτε βέβαια η Αλβανία αντέδρασε ήρεμα μπροστά στα σχέδια του ελληνικού κράτους. Την ίδια περίοδο φυλάκισε αρκετούς από τους ηγέτες της Ομόνοιας, οργανώνοντας και δικαστήρια εναντίον όσων αμφισβητούσαν την εδαφική ακεραιότητα της Αλβανίας. Το ελληνικό κράτος απάντησε σκληρά επαναπροωθώντας χιλιάδες αλβανούς πίσω, ως αντίποινα.
Δημοκρατικό τόξο;
Ας φανταστούμε λοιπόν αν έπαιρνε τις εκλογές στη Φλώρινα ή στη Κομοτηνή κάποιος Μακεδόνας ή Τούρκος, που να είχε βρεθεί στο παρελθόν με κλεμμένα όπλα, τα οποία τον ενοχοποιούσαν για δολοφονίες Ελλήνων φαντάρων σε κάποιο πόστο. Τι υστερία θα δεχόμασταν από τα ελληνικά μέσα, τι προπαγάνδα για απόπειρα αλλαγής συνόρων από τον «μακεδονικό αλυτρωτισμό» και τον «νέο-οθωμανισμό» θα αντιμετωπίζαμε κάθε μέρα; Όμως το ελληνικό κράτος σε αυτά έχει διπλά στάνταρ, εφόσον πρόκειται για τον δικό τους. Ο Μπέλερης από τελειωμένο εθνίκι που αξίζει να σαπίσει στη φυλακή, μετατρέπεται σε αθώα περιστέρα. Και να σου ορυμαγδός από καταγγελίες από την Ελλάδα για αντικανονικές διαδικασίες κλπ. Οι εθνικιστές που στα νιάτα τους προετοίμαζαν πραξικοπήματα και δολοφονίες Αλβανών, τώρα έβαλαν κουστούμι και παρουσιάζονται σαν απλοί πολιτικοί, απολαμβάνοντας την εύνοια μάλιστα ολόκληρου του ελληνικού εθνικού και κρατικού κορμού.
Αν λοιπόν οι εκλογές βγάζουν Μπέλερη, νομιμοποιώντας δηλαδή ένα τελειωμένο εθνίκι, ας μην μας προξενεί και εντύπωση η περίπτωση του Κατσίφα. Αυτοί πάντοτε πάνω σε κάποιες πλάτες βασίζονται, σε κάποιο περιβάλλον που τους στηρίζει και τους αναθρέφει για κάθε ανάγκη. Μπορεί εν προκειμένω ο Κατσίφας να τους παραβγήκε ριζοσπαστικά, ιδίως στα πλαίσια και μίας γενικότερης αυτονόμησης της Χρυσής Αυγής από την δεξιά πολυκατοικία. Όμως αυτό δεν παύει τη σημασία του γεγονότος ότι ο Κατσίφας και ο Μπέλερης είναι το προϊόν της συστηματικής δουλειάς που έκανε το ελληνικό κράτος στην περιοχή, φτιάχνοντας τους δικούς της ISIS α λα γαλανόλευκη. Και εδώ βλέπουμε το εξής τυπικά παράδοξο, το να είσαι χρυσαυγίτης εκτός συνόρων είναι εντάξει, όπως φαίνεται μάλιστα και από την συνεχή υποστήριξη του Μητσοτάκη και Δένδια στην Ομόνοια και τον Μπέλερη. Εντός συνόρων όμως μας το παίζουν και αυτά τα ρετάλια ότι είναι «αντι-φασίστες».
Ειρήνη α λα Pax Americana
Τι θα γίνει επιτέλους όμως με αυτό το «εξαρτημένο» ελληνικό κράτος; Πόσο εξαρτημένη εξωτερική πολιτική μπορεί να έχει, ένα κράτος που όλη την ώρα τραμπουκίζει τους γείτονες του; Στην Αλβανία να συντηρεί ένα ολόκληρο δίκτυο κρυφο-φασιστών, στην Μακεδονία να επιβάλει τους όρους του ως προς το πως θα ονομάζεται, και στην Τουρκία να έχει το θράσος να ισχυρίζεται ότι η μισή νοτιοανατολική ΑΟΖ της Μεσόγειου είναι δική του λόγω του Καστελόριζου, να συνεργάζεται με το Ισραήλ εναντίον του Άξονα της Αντίστασης, να κουρσαρεύει Ιρανικά πλοία και να στέλνει προσωπικό στην Αφρική, την Ουκρανία και την Ασία. Είναι ένα κράτος που ξοδεύει περίπου το 4% του ΑΕΠ του σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς, δύο ή τρεις φορές παραπάνω σε σχέση με τη ζώνη του ευρώ ή τα κράτη με υψηλό εθνικό εισόδημα[iv]. Αυτό δεν είναι ένα κράτος θύμα, που συμβάλει με κάποιο τρόπο στην ειρήνη στη περιοχή, αλλά ένα κράτος που ψάχνεται κατ’ουσίας για τσαμπουκά και προβλήματα.
Το μόνο πράγμα που κρατάει την Ελλάδα από το να πραγματοποιήσει νέους επεκτατικούς πολέμους στην άμεση γειτονιά της είναι η Pax Americana. Η αυτοκρατορία εκτιμά, και ορθά όπως έδειξαν τα πράγματα, ότι -πλην της Σερβίας- όλα τα κράτη θα έλκονταν προς τον ευρωμονόδρομο. Δεν χρειαζόταν ένας πόλεμος που θα δημιούργησε νέες μακροχρόνιες έριδες, όταν τα βαλκάνια προορίζονταν να ενταχθούν στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Άλλωστε πως θα συντηρούταν η πασιφιστική φενάκη ότι η Ευρώπη προωθεί τις ανθρωπιστικές αξίες όλων των εθνών, όταν ένα οργανικό του μέρους έκανε πολέμους εναντίον των γειτόνων του. Όταν χρειάστηκε βέβαια όλοι οι δημοκράτες την έπεσαν στη Σερβία. Στην Ελλάδα λοιπόν προσφέρθηκε το σενάριο της οικονομικής διείσδυσης, να έχει δηλαδή το πρώτο λόγο στη γειτονιά της, κάτι που συχνά εμφανίζεται στο δημόσιο λόγο ως «η ελλάδα πρέπει να είναι η ηγέτιδα δύναμη στα βαλκάνια».
Αυτό το σενάριο πήγαινε καλά, μέχρι το 2009. Όλοι οι οικονομικοί δείκτες (ΑΞΕ, τράπεζες, επιχειρηματικότητα) έδειχναν ότι η Ελλάδα ήταν στις πρώτες θέσεις στο πρότζεκτ της αρπαγής του πλούτου των Βαλκανίων. Η δημιουργική μεταστροφή της σοσιαλιστικής κληρονομιάς σε Αλβανία, Μακεδονία, Βουλγαρία και Ρουμανία εναποτέθηκε και σε ελληνικά χέρια[v] [vi]. Η ιστορία αυτή βέβαια περιορίστηκε αρκετά μετά το 2009, διατηρώντας όμως γνωρίσματα της δυναμικής της επέκτασης.
Αυτό ακριβώς είναι και τώρα το διακύβευμα για την Αλβανία. Με το που συνελήφθη ο Μπέλερης, η Ελλάδα άρχισε τους εκβιασμούς λέγοντας ότι έτσι διακυβεύεται η ευρωπαϊκή προοπτική της Αλβανίας. Δηλαδή η Ελλάδα εκβιάζει την Αλβανία ότι αν δεν δεχτεί τους Έλληνες εθνικιστές δημάρχους της, θα βάλει βέτο. Η Αλβανία όμως δεν επιθυμεί ένα τέτοιο σενάριο, καθώς μία πιθανή ένταξη της στην Ευρώπη θα σημάνει την αύξηση του τουρισμού και του συναλλάγματος, των επενδύσεων και την συνολική αύξηση της αξίας των ακινήτων και των οικοπέδων της. Η πρόσδεση της Αλβανίας στην Ευρώπη θα σημάνει την αναβάθμιση της πιστοληπτικής της ικανότητας, την απόκτηση ενός σκληρού ευρώ που θα επιτρέπει στους καπιταλιστές της να ξανοίγονται με μεγαλύτερη άνεση στις ξένες αγορές εμπορευμάτων και πρώτων υλών.
Η ιδιοτυπία του ιμπεριαλισμού της εποχής μας έγκειται στην εξασφάλιση ενός συστήματος υπερεκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης και του φυσικού πλούτου του Τρίτου Κόσμου. Την στιγμή που περίπου το 1/4 της κυκλοφορούμενης αξίας στον Παγκόσμιο Βορρά είναι αντικείμενο ληστείας [vii], για ποιο λόγο να μη θελήσει ο καθένας να ενταχθεί σε αυτό το νέο Ελ-ντοράντο. Μία ευρωπαική Αλβανία θα προσφέρει στους καπιταλιστές της μία πολλαπλασιαστικη ισχύ, ένα ξάνοιγμα σε νέες αγορές, νέες επενδύσεις που θα μπορέσει να εκσυγχρονίσει την Αλβανία με τα λάφυρα της παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής ληστείας. Μία Αλβανία που θα θελήσει να προσφέρει τα όπλα και τον κόσμο της σε αυτό το όραμα, συμμετέχοντας στους αγώνες της Αυτοκρατορίας στην Αυτοκρατορία, τη Μέση Ανατολή και παντού. Και μεταξύ άλλων τελειώνει και με τα άμεσα προβλήματα της με τον ελληνικό αλυτρωτισμό, ο οποίος βέβαια παραμένει με το όπλο παρά πόδα.
Η ίδια πολιτική παίχτηκε και στην Μακεδονία με την τελευταία να επιδιώκει να μπει στην Ευρώπη και το ΝΑΤΟ, με πολλαπλά οφέλη, μεταξύ άλλων και το σταμάτημα της διαμάχης με την Ελλάδα. Όπου όμως ο εκβιασμός δεν πετυχαίνει, το πασιφιστικό πρόταγμα των ευρωκανίβαλων μετατρέπεται σε ανοιχτή επιθετικότητα, όπως εξελίσσεται και η κατάσταση με το Κόσοβο και την Σερβία. Επειδή η τελευταία δεν δέχτηκε να σπάσει ολοκληρωτικά τους δεσμούς της με την Ρωσία, ξαφνικά είδαμε αναζωπύρωση του Κοσόβου. Σε αυτή τη περίπτωση δηλαδή η Αλβανία γίνεται εργαλείο πίεσης της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ εναντίον της Σερβίας. Όπως ακριβώς η Ελλάδα εκβιάζει την Αλβανία με τον Μπέλερη και την ευρωπαϊκή της προοπτική, έτσι και η Αλβανία βάζει λάδι στη φωτιά του Κοσόβου, για να κατοχυρωθεί μία υποταγή της Σερβίας στο ΝΑΤΟ.
Βέβαια όλο αυτό το παιχνίδι μένει κρυφό για τους κήρυκες της εξάρτησης στην ελληνική αριστερά. Η τελευταία βολεύεται στη λογική της θυματοποίησης, παρουσιάζοντας την Ελλάδα ως μονίμως αδικημένη. Αντιθέτως βλέπουμε επιθετικές κινήσεις με μπροστάριδες εθνικιστές, πράγμα το οποίο φυσικά αναζωογονεί και τον φασισμό στη χώρα μας. Το σχέδιο στρατιωτικής αναμέτρησης με την Αλβανία έχει μπει σε δεύτερη μοίρα. Τώρα με μπροστάρη τον Μπέλερη, επιχειρείται ένα σχέδιο οικονομικής ελληνοποίησης της Χειμάρας και της ευρύτερης νοτίου Αλβανίας.
Διαβάζουμε απο την αλβανική εφημερίδα Panorama[viii] τι έχει να πει για τον Μπέλερη ένας άλλος επιχειρηματίας της Αλβανίας επ ονόματι Nikollaq Neranxi «Οι Έλληνες έβαλαν τον άνθρωπό τους στην κούρσα, ως εγγύηση ότι θα εκπροσωπήσει καλύτερα τα συμφέροντά τους, που είναι το μοίρασμα της Χιμάρας ως λάφυρα, μεταξύ πολιτικών και ολιγαρχών εδώ κι εκεί πέρα από τα σύνορα. Ο Μπελέρι θα εργαστεί για να κερδίσει τις εκλογές πίσω στο Γκόρο και σε αντάλλαγμα, αυτός και τα αφεντικά του θα ανταμειφθούν με πολλή γη στην ακτή. Μην περιμένετε λοιπόν ο Μπελέρι να μιλήσει στην εκστρατεία για τη Βόρειο Ηπείριο, έχουν ήδη βρει ευκολότερους και πιο εξελιγμένους τρόπους για να κατακτήσουν αυτήν την περιοχή, είναι αρκετά για να ληστέψουν τη γη, να χτίσουν εκεί τα ξενοδοχεία και τα θέρετρα τους και αυτό είναι δικό τους!»
Στον ελληνικό τύπο αυτή η ιστορία αντανακλάστηκε ως προσπάθεια κατεδάφισης κατοικιών και επιχειρήσεων Ελλήνων στη Χειμάρα[ix]. Προφανώς πρόκειται για το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή τη προσπάθεια γραπώματος -πιθανώς και κατά παράβαση της νομοθεσίας για το περιβάλλον κλπ- όλων των φιλέτων της περιοχής. Πιθανότατα ο Μπέλερης που κατά τα άλλα εκτός από εθνικιστής φημολογείται ότι είναι και μαφιόζος, θα έχει κάνει και πολλά άλλα, καθώς ο Ράμα δεν είναι ακριβώς αντίθετος στο σχέδιο προσέλκυσης επενδύσεων. Ο Μπέλερης εκφράζει και την κυριαρχία της ελληνικής μαφίας στη Νότια Αλβανία, με τις πλάτες πάντα του Μητσοτάκη και της Ευρώπης.
Ο Ράμα και η άρχουσα τάξη της Αλβανίας είναι υπέρ της Ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας. Αυτό δεν το κάνουν επειδή είναι πουλημένοι ή τρελοί. Στη πραγματικότητα για την αστική τάξη δεν υπάρχει άλλη προοπτική έξω από την ΕΕ, το ευρώ και το ΝΑΤΟ. Δεν υπάρχει κάποια αντινατοική αστική τάξη στην Αλβανία, όπως και δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Δεν πρόκειται να αντιδράσει κάποιος υψηλά ιστάμενος αστός σε αυτή τη προοπτική, γιατί απλούστατα δεν υπάρχει άλλη προοπτική. Η οδός της καπιταλιστικής ανάπτυξης έχει ως εγγυητή το ΝΑΤΟ και την Αμερική και μόνο ως κομμάτι του μοντέλου συσσώρευσης που οργανώνει η Αυτοκρατορία μπορεί να αναπτυχθεί και η Αλβανία. Ακόμα και η οδός του εκσυγχρονισμού της περνάει μέσα εκεί.
Υπάρχει κάποιος που φαντασιώνεται κάποια «ανεξάρτητη, ελεύθερη Αλβανία»; Μπορεί η Αλβανία ή και γενικότερα τα βαλκάνια να αναπτυχθούν καπιταλιστικά αυτόκεντρα στη βάση ενός παλιού μοντέλου ισορροπημένων ισοζύγιων εμπορευμάτων και πληρωμών; Αντηχεί πουθενά στο σήμερα το μοντέλο της οικονομικής ανάπτυξης της εποχής του μεσοπολέμου; Η Αυτοκρατορία θέτει προς την Αλβανία το εξής δίλημμά. Αν εισέρθετε στο μέτωπο θα αποκτήσετε κανονική πρόσβαση, στο μέτρο που μπορείτε, στο δίκτυο καταλήστευσης των πρώτων υλών και της πρωτογενούς μεταποίησης που έχουμε στήσει στον Παγκόσμιο Νότο. Προϋπόθεση για να εισέρθετε είναι η στρατιωτική και η πολιτική σας στήριξη, καθώς και το άνοιγμα της οικονομίας σας και στα δικά μας επενδυτικά γεράκια. Θα αυξήσουμε τις επενδύσεις στη χώρα σας, εκεί που θεωρούμε ότι βρίσκετε το «συγκριτικό σας πλεονέκτημα», και εγγυόμαστε ότι και η Αλβανία θα βρεθεί σε μία καλύτερη αναπτυξιακή ρότα, όπως και έγινε με την Πολωνία ή και χαρακτηριστικά η Ελλάδα μέχρι το 2009. Εξάρτηση ξε-εξάρτηση θα φτιάξουμε νέες επιχειρήσεις, θα εκσυγχρονίσουμε το κράτος σας και θα είστε πλέον παρόντες σε όλα τα κοινά οικονομικά και τεχνολογικά πρότζεκτ στο μέγεθος του δυνατού βέβαια. Η αυτοκρατορία δεν έρχεται δηλαδή μόνο με απειλές ισοπέδωσης.
Το ζητούμενο για τον σημερινό καπιταλισμό είναι ο τριτογενής τομέας. Η συμβολή των άλλων τομέων στο ΑΕΠ όλο και θα μικραίνει, όσο οι υπηρεσίες θα γιγαντώνονται. Υπάρχει κάποια προοπτική για την Αλβανία ή την Ελλάδα ως παραγωγοί αγροτικών προϊόντων; Πρέπει λοιπόν να καταλάβουμε ότι η αυτοκρατορία δεν είναι για αυτά τα καπιταλιστικά κράτη απλώς μία δίοδος προς τα φθηνά προϊόντα της Ασίας αλλά και ιστορικός μονόδρομος. Δεν υπάρχει κάποια μέση λύση κάποιας ανεξάρτητης Αλβανίας, η οποία θα μπορέσει μόνη της να αναλάβει το έργο της μετάβασης στον τριτογενή τομέα καπιταλιστικά. Δεν υπάρχουν αστοί που να μην θέλουν να χωθούν στις δομές της Αυτοκρατορίας από φόβο μήπως η τελευταία τους πάρει τη πατρίδα. Ακόμα και για τους μικροαστούς το παράδειγμα της Ελλάδας δείχνει ότι η Αυτοκρατορία έχει σημαντικές δυνατότητες προσφοράς μεριδίων από την παγκόσμια ιμπεριαλιστική ληστεία. Αυτή είναι και η υλική βάση της στήριξης της ευρωπαικής και νατοικής προοπτικής εκ μέρους των μικροαστών και των φτωχώτερων στρωμάτων στα βαλκάνια. Αυτή η μαζική εξαγορά συνειδήσεων πλάι στο διαρκές πολιτιστικό και ενημερωτικό σφυροκόπημα είναι μία υπαρκτή δύναμη. Δηλαδή, όχι μόνο οι Έλληνες αστοί, αλλά και τα κατώτερα στρώματα εξαγοράζονται και πείθονται υπέρ της Αυτοκρατορίας.
Το μόνο που μπορεί να υπάρξει όμως είναι μία νέα κομμουνιστική Αλβανία και Ελλάδα. Το κίνημα πρέπει να είναι ενάντια στις αυταπάτες λαϊκών μετώπων με φανταστικά πολιτικά υποκείμενα που να είναι ενάντια στο ΝΑΤΟ και την Αυτοκρατορία. Κανένας αστός δεν υπηρετεί στην Ελλάδα ή την Αλβανία κάποια εναλλακτική στρατηγική εναντίον της εξάρτησης. Το μόνο που υπάρχει είναι επιμέρους διαφωνίες, που πρέπει να διορθωθούν. Για αυτό και ο αγώνας για την ήττα του ΝΑΤΟ περνά μέσα από τον ανυποχώρητο αγώνα εναντίον του εθνικισμού. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει αντι-αυτοκρατορικός εθνικισμός, σαν αυτό που μπορεί να βλέπουμε στη Μέση Ανατολή, το Ιράν ή τη Ρωσία. Ο εθνικισμός στην Ελλάδα υπηρετεί το ΝΑΤΟ, ακολουθεί το όραμα του πολιτικά, πολιτιστικά και οικονομικά. Για αυτό και αναμένει ανταλλάγματα για όσα προσφέρει στο κοινό αγώνα της αυτοκρατορίας εναντίον του παγκόσμιου Νότου. Αλλά ακόμα και αν υπήρχε κάτι τέτοιο, οι κομμουνιστές οφείλουν, στο βαθμό που υπερασπίζονται την εδαφική τους ακεραιότητα εναντίον του ΝΑΤΟ, να χαράσσουν τη δική τους αυτόνομη ταξική πολιτική εναντία στον εθνικισμό. Μόνο το πρόταγμα του Κομμουνισμού μπορεί να σαρώσει την εθνοπολιτιστική συγκρότηση των κρατών, που δημιουργεί διαρκώς ζητήματα πληθυσμιακής αφομοίωσης και συγκρούσεων.
Για αυτό το λόγο δεν γίνεται να μένουν στην άκρη τα εθνικά ζητήματα. Ο αγώνας ενάντια στο ΝΑΤΟ δεν μπορεί να πάει μπροστά αν δεν συγκρούεται με τις μυθολογίες του ελληνικού εθνικισμού και την επιρροή που αυτός έχει στην ελληνική αριστερά. Καμία ανοχή δεν μπορεί να υπάρξει σε θεωρήσεις καταπίεσης της Ελλάδας από την Τουρκία, τη Μακεδονία ή την Αλβανία, καθώς αυτές αφήνουν λάδι τις επιθετικές κινήσεις της Ελλάδας.
Στην πραγματικότητα αυτές οι θεωρήσεις δεν μπορούν να συμβάλουν σε μία αναγέννηση του κομμουνιστικού κινήματος στα βαλκάνια και παντού. Δεν γίνεται να ζητάμε από τους Αλβανούς ή τους Μακεδόνες ή τους Τούρκους συντρόφους μας για κοινούς αγώνες, όταν δεν παλεύουμε πρώτα εναντίον των προσπαθειών του δικού μας κράτους εναντίον των λαών αυτών. Η συμμαχία θα είναι πρόσκαιρη και υποκριτική, αν δεν μιλάμε ανοιχτά εναντίον των κάθε λογής Μπέλερη. Καμία αλήθεια δεν βγαίνει μέσα από την πατριωτική εσωστρέφεια, μόνο οι μεταφυσικές δάφνες κάποιου αιώνιου έθνους που ζει εις τον αιώνα των αιώνων.
[i] https://www.voria.gr/article/kke-na-apeleytherothei-amesa-o-ypopsifios-dimarhos-heimarras-frenti-mpeleris
[ii] https://www.protothema.gr/politics/article/1370649/fredi-beleris-suriza-proklitiki-i-apofasi-profulakisis/
[iii] https://www.youtube.com/watch?v=lWUXIOwlb1I
[iv] https://databank.worldbank.org/source/world-development-indicators
[v] https://www.jstor.org/stable/4380468
[vi] https://www.researchgate.net/publication/287646213_Foreign_Direct_Investment_in_the_Balkans_The_Role_of_Greece
[vii] https://tabledebates.org/research-library/imperialist-appropriation-world-economy
[viii] http://www.panorama.com.al/himara-ne-duar-te-dy-hajduteve-biznesmeni-i-njohur-akuzon-kandidatet-goro-dhe-belerin-jane-ne-sherbim-te/
[ix] https://www.huffingtonpost.gr/2017/11/04/koinonia-politiki-xeimarra-katedafisis-spition-ellinon-_n_18455792.html
Κόκκινη Ορχήστρα 
Σχολιάστε