Η δυτική Αυτοκρατορία φέρνει την ανθρωπότητα στο χείλος του παγκόσμιου πολέμου

Π. Παπ. για το avantgarde

Κυνηγημένες από μια αρκούδα

«Δεν υπάρχει τίποτα το ωραίο στα ερείπια που άφησε πίσω της η κατάρρευση της στρατηγικής των ΗΠΑ στη Συρία.»

Με αυτά τα λόγια ξεκινάει το πρόσφατο άρθρο του ο Άντονι Κόρντσμαν  ([α], [1]), μεγάλο κεφάλι του αμερικάνικου θινκ τανκ CSIS. Η διαπίστωσή του περί κατάρρευσης της στρατηγικής των ΗΠΑ στη Συρία είναι βάσιμη και δικαιολογημένη. Η επικείμενη απελευθέρωση του Χαλεπίου από το συριακό στρατό και τους συμμάχους του θα είναι μια στρατηγική ήττα της δυτικής Αυτοκρατορίας (ΝΑΤΟ συν σύμμαχοι υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ) στον πόλεμο δια αντιπροσώπων που διεξάγει εδώ και 5.5 χρόνια στη Συρία αξιοποιώντας τις πιο αντιδραστικές εκδοχές του πολιτικού Ισλάμ – έναν πόλεμο που έχει μακελέψει το συριακό λαό δημιουργώντας ταυτόχρονα ένα τεράστιο κύμα προσφυγιάς. Οι στόχοι της αλλαγής καθεστώτος στη Δαμασκό, της επικαιροποίησης της ηγεμονίας της Αυτοκρατορίας στην πλούσια σε πετρέλαιο περιοχή της Μέσης Ανατολής και της περαιτέρω περικύκλωσης της Ρωσίας θα δεχτούν ένα βαρύ πλήγμα.

Η διαφαινόμενη στρατιωτική επιτυχία της συριακής κυβέρνησης και των συμμάχων της οφείλεται σε μια σειρά από παράγοντες. Ο βομβαρδισμός του συριακού στρατού από την αμερικάνικη αεροπορία ανάγκασε τη Ρωσία – που ως γνωστόν παρακαλάει για μια συμφωνία με τον ιμπεριαλισμό – να εγκαταλείψει προς το παρόν τις φαντασιώσεις για τέτοιου τύπου συμφωνίες και να συμφωνήσει με το Ιράν, που υποστήριζε μια πιο επιθετική πολιτική (με την Κίνα να χαιρετίζει την απόφαση αυτή). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ρίξει αποφασιστικά τις δυνάμεις της στην επίθεση εναντίον των ιμπεριαλοτζιχαντιστών της αντιπολίτευσης στο Χαλέπι. Επιπλέον, ένας σημαντικός δρόμος από τον οποίο εφοδιάζονταν μέσω Τουρκίας οι μαχητές της αντιπολίτευσης, ο δρόμος Καστέλλο, έχει περάσει υπό τον έλεγχο της Ρωσίας. Οι τεταμένες σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία και τη Σαουδική Αραβία, βασικούς συμμάχους και εταίρους στην επιχείρηση αλλαγής καθεστώτος, δημιουργούν περαιτέρω προβλήματα στους μαχητές της αντιπολίτευσης, ειδικά από τη στιγμή που η Τουρκία, μέχρι πρότινος ο κύριος υποστηρικτής τους, δε θέλει σε αυτή τη φάση να βάλει σε κίνδυνο τις πρόσφατα επιδιορθωμένες σχέσεις της με τη Ρωσία.

Κατά τα γνωστά, η επικείμενη εκδίωξη των ιμπεριαλοτζιχανιστών από το Χαλέπι πάει πακέτο με ένα μπαράζ ‘ανθρωπιστικής’ προπαγάνδας από τα δυτικά ΜΜΕ. Με πρώτο βιολί τούς ‘White Helmets’, ψευτοδιασώστες που στην πραγματικότητα αποτελούν ανθρωπιστική βιτρίνα της αλ-Νούσρα στην υπηρεσία της Αυτοκρατορίας (οι οποίοι κόντεψαν μάλιστα να πάρουν και το νόμπελ ειρήνης), τα μέσα αυτά μάς βομβαρδίζουν με τραγικές ιστορίες για τα βάσανα που περνάει ο συριακός λαός στα χέρια του Άσσαντ και του Πούτιν. Στην πραγματικότητα, ο πληθυσμός του ανατολικού Χαλεπίου – που στην πλειοψηφία του δε θέλησε ποτέ να συμμετάσχει στην «επανάσταση» – κρατείται όμηρος από την αντιπολίτευση, η οποία τον χρησιμοποιεί ως ανθρώπινη ασπίδα. Δε θα μπούμε στη διαδικασία να (ξανα-)ξεσκεπάσουμε αναλυτικά την προπαγάνδα τους εδώ. Τα συγκεκριμένα μέσα έχουν πιαστεί άλλωστε τόσες φορές με τη γίδα στην πλάτη στο συριακό, που έχουν χάσει κάθε αξιοπιστία. Θα σημειώσουμε απλώς ένα ρεπορτάζ του Ρόιτερς [2], το οποίο σε μια ανέλπιστη κρίση ειλικρίνειας παραδέχεται τα κάτωθι:

Το μεγαλύτερο μέρος του άμαχου πληθυσμού του Χαλεπίου ζει στο ελεγχόμενο από τη συριακή κυβέρνηση δυτικό μέρος της πόλης, το οποίο βρίσκεται υπό συνεχή βομβαρδισμό από την αντιπολίτευση. Η κυβέρνηση έχει προσφέρει αμνηστία στους μαχητές της αντιπολίτευσης που θα παραδοθούν και έχει εγγυηθεί ασφαλή διέλευση σε όσους επιλέξουν να φύγουν, ενώ έχει τηρήσει τις σχετικές της δεσμεύσεις στο παρελθόν. Στο ίδιο άρθρο μάλιστα γίνεται αναφορά σε μηνύματα που έστειλε η συριακή κυβέρνηση σε κατοίκους του κατεχόμενου Χαλεπίου, στα οποία τους αποκαλεί «λαό μας», «αδελφούς και αδελφές μας» και τους καλεί να «απομονώσουν τους τρομοκράτες».

Ο Κόρντσμαν συνέχισε στο άρθρο του: «Το πρακτικό ερώτημα για τους δύο τελευταίους μήνες της κυβέρνησης Ομπάμα, και για την αυγή της νέας κυβέρνησης, είναι πόση ακριβώς πίεση θα ασκήσει η Ρωσία στις ΗΠΑ συγκρινόμενη με την πίεση που θα ασκήσουν οι ΗΠΑ στη Ρωσία. Για να το πω ωμά, υπάρχουν μόνο τρεις επιλογές: Είτε η Αρκούδα κυνηγάει τις ΗΠΑ εκδιώκοντάς τες από τη σκηνή, είτε οι ΗΠΑ κυνηγούν την Αρκούδα, είτε οι ΗΠΑ και η Αρκούδα καταλήγουν σε σύγκρουση.»

Η – απολύτως υπαρκτή – πιθανότητα να εκδιωχθούν οι ΗΠΑ κυνηγημένες από την αρκούδα έχει πυροδοτήσει για μια ακόμα φορά το γνωστό έντονο ντιμπέιτ στο εσωτερικό της αμερικάνικης άρχουσας τάξης, με τους σκληροπυρηνικούς νεοσυντηρητικούς να πιέζουν για άμεση κλιμάκωση και ευθεία επίθεση εναντίον του συριακού στρατού. Αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. Το νέο στοιχείο είναι πως αυτή τη φορά ο ρόλος των νεοσυντηρητικών στο ντιμπέιτ φαίνεται αναβαθμισμένος.

Το σημείο καμπής ήρθε όταν η αμερικάνικη αεροπορία βομβάρδισε – δρώντας εκ των πραγμάτων ως αεροπορία του ISIS – μια περικυκλωμένη από το ISIS βάση του συριακού στρατού στο Ντέιρ Εζ-Ζορ (την οποία κατέλαβε μετά από λίγο το ISIS, πράγμα που υπονοεί συνεννόηση με τις αμερικάνικες δυνάμεις). Η επίθεση, που διήρκεσε μία ώρα και προκάλεσε το θάνατο 62 στρατιωτών, επίσημα παρουσιάστηκε από την αμερικάνικη κυβέρνηση ως «ατύχημα». Αυτή η ούτως ή άλλως γελοία δικαιολογία καταρρέει μπροστά στις διάφορες διαρροές [β, γ, δ] που θέλουν τη νεοσυντηρητική πτέρυγα και δη τον υπουργό Άμυνας Κάρτερ να έχει διατάξει το χτύπημα με σκοπό να σαμποτάρει τη συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας.

Στο τραπέζι μια άμεση επίθεση των ΗΠΑ ενάντια στη Συρία

Την Τετάρτη 5 Οκτώβρη, λίγο μετά την κατάρρευση των διμερών συνομιλιών μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, συναντήθηκαν στο Λευκό Οίκο οι υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας, ο επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου Στρατού, ο διευθυντής της CIA και ανώτατοι σύμβουλοι του Ομπάμα για να συζητήσουν το τι να κάνουν για το συριακό. Στο τραπέζι υπήρχαν προτάσεις για ευθεία επίθεση στο συριακό στρατό, τις οποίες υποστήριξε τόσο ο επικεφαλής του στρατού όσο και ο διευθυντής της CIA. Σύμφωνα με την Washington Post [3], οι προτάσεις περιελάμβαναν «το βομβαρδισμό των αεροδιαδρόμων της συριακής αεροπορίας με πυραύλους κρουζ και άλλα όπλα μεγάλης εμβέλειας από συμμαχικά αεροπλάνα και πλοία, καθώς και άλλες δράσεις στρατιωτικής επιθετικότητας. […] Ένας προτεινόμενος τρόπος για να παρακάμψουμε τη μακροχρόνια άρνηση του Λευκού Οίκου να χτυπήσει το καθεστώς Άσσαντ χωρίς απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ θα ήταν να πραγματοποιήσουμε τα χτυπήματα κρυφά και χωρίς δημόσια αναγνώριση.»

Τα σημαντικότερα αμερικάνικα ΜΜΕ έσπευσαν να πάρουν θέση στο ντιμπέιτ, ευθυγραμμιζόμενα με τις προτάσεις αυτές. Ο κατάλογος σχετικών άρθρων είναι μακρύς, γι’ αυτό θα αναφερθούμε σε δύο ενδεικτικά.

Η Wall Street Journal δημοσίευσε ένα άρθρο του ΜακΚέιν [4] το οποίο, αφού έχυνε κροκοδείλια δάκρυα για τους αμάχους του Χαλεπίου κατηγορώντας τη Συρία και τη Ρωσία για «αμείλικτους βομβαρδισμούς χωρίς διακρίσεις» που έχουν προκαλέσει τη σφαγή «αμέτρητων αμάχων», συνέχιζε: «Οι ΗΠΑ και οι εταίροι τους στη συμμαχία πρέπει να απευθύνουν ένα τελεσίγραφο προς τον Άσσαντ – να σταματήσει τις πτήσεις ή να χάσει τα αεροσκάφη του – και να είναι έτοιμοι να υλοποιήσουν το τελεσίγραφο αυτό. Αν η Ρωσία συνεχίσει τους αδιάκριτους βομβαρδισμούς της, θα πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι θα πάρουμε μέτρα που θα φέρουν τα αεροσκάφη της αντιμέτωπα με μεγαλύτερο κίνδυνο.» Στη συνέχεια καλούσε στη δημιουργία «ασφαλών ζωνών» (διάβαζε ζώνη απαγόρευσης πτήσεων) και στην ενίσχυση της στρατιωτικής στήριξης στην αντιπολίτευση. Αναγνώριζε πλαγίως το γεγονός ότι ζώνη απαγόρευσης πτήσεων ισοδυναμεί με πόλεμο, γράφοντας πως αυτή η στρατηγική «θα απαιτήσει αναμφίβολα μεγαλύτερο τίμημα».

Η σύνταξη της Washington Post [5] κατέκρινε για άλλη μια φορά την αμερικάνικη πολιτική για «την άρνησή της να χρησιμοποιήσει στρατιωτική πίεση εναντίον του καθεστώτος του Μπασάρ αλ-Άσσαντ», κλαψουρίζοντας για τη «συρρίκνωση της αμερικάνικης επιρροής, που καρπώνεται η Ρωσία» και υποστηρίζοντας τις προτάσεις κλιμάκωσης της CIA και του Πενταγώνου.

Πίσω από τις πολεμικές ιαχές των γερακιών έρχεται η Χίλαρι. Η διαφαινόμενη νίκη της στις εκλογές του Νοέμβρη θα σημάνει πως οι μυστικές υπηρεσίες, ο στρατός και οι νεοσυντηρητικοί θα έχουν στο Λευκό Οίκο την πρόεδρο της καρδιάς τους. Η πολέμαρχος αυτή δήλωσε για μια ακόμα φορά πως «η αποπομπή του Άσσαντ εξακολουθεί να είναι η πρώτη προτεραιότητα» και ανακοίνωσε πλάνα για τη στρατολόγηση πέντε εκατομμυρίων νέων ηλικίας 18-30 για τη στελέχωση εφεδρικού στρατού. Τα χαράματα δε της Δευτέρας, σε ένα προσβλητικό για τον ανθρώπινο πολιτισμό ντιμπέιτ που είχε με τον Τραμπ, έγινε ακόμα πιο ξεκάθαρη. Υποστήριξε την επιβολή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων και συνέχισε λέγοντας: «Η Ρωσία έχει αποφασίσει να τα παίξει όλα για όλα στη Συρία. […] Έχω κρατήσει ανάστημα απέναντι στη Ρωσία. Έχω αντιμετωπίσει τον Πούτιν και άλλους, και θα κάνω το ίδιο ως πρόεδρος.» Η Χίλαρι υποστηρίζει σταθερά αυτές τις απόψεις. Το 2013 έλεγε σε μια ομιλία της: «Για να έχεις ζώνη απαγόρευσης πτήσεων πρέπει να καταστρέψεις όλες τις αεράμυνες, πολλές από τις οποίες βρίσκονται σε κατοικημένες περιοχές. Οπότε οι πύραυλοί μας […] θα σκοτώσουν πολλούς Σύρους.»  Για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία για το τι σημαίνει ζώνη απαγόρευσης πτήσεων, ο επικεφαλής του γενικού αμερικάνικου στρατιωτικού επιτελείου, στρατηγός Τζόσεφ Ντάνφορντ, δήλωσε πρόσφατα ξεκάθαρα πως η επιβολή μιας τέτοιας ζώνης σημαίνει πόλεμο με τη Συρία και τη Ρωσία.

Η Αυτοκρατορία κλιμακώνει τις προκλήσεις της

Οι πρόσφατες απειλές των ΗΠΑ από τα χείλη του εκπροσώπου Τύπου του υπουργείου Άμυνας (περί Ρώσων στρατιωτών που θα επιστρέψουν στη Ρωσία σε σακούλες και περί πληγμάτων ρωσικών συμφερόντων και πόλεων) και από τα χείλη του στρατηγού Μάιλι («θα σας χτυπήσουμε πιο δυνατά από όσο σας έχουν χτυπήσει ποτέ») βρήκαν νέα κλιμάκωση την περασμένη βδομάδα. Ο Λευκός Οίκος κατηγόρησε επίσημα τη Ρωσία για ανάμιξη στις προεδρικές εκλογές της μέσω κυβερνοεπιθέσεων. Εκφράζοντας σημαντικές μερίδες του αμερικάνικου κατεστημένου,  οι NY Times άδραξαν το πρόσχημα για να καλέσουν σε «ανταπάντηση». Εξετάζοντας μια βεντάλια επιλογών που περιελάμβαναν την «εξαπόλυση των κυβερνομαχητών της κυβέρνησης για να δώσουν στο Κρεμλίνο μια δόση από τον ιό του» και την επιβολή νέων κυρώσεων. Η εφημερίδα έκανε μια δυσοίωνη αναφορά στον Κίσινγκερ και στην άποψή του πως είναι δυνατό να διεξαχθεί ένας «περιορισμένος» πυρηνικός πόλεμος πριν παραθέσει την άποψη του Μορέλ, πρώην υποδιευθυντή της CIA και νυν σημαντικού συμβούλου της Χίλαρι: «Η απάντησή μας πρέπει να είναι ανάλογη της επίθεσης.» Συμπλήρωσε πως οι κυρώσεις σε μεμονωμένα άτομα και οι καταδίκες αποτελούν απλώς «ποινές-χάδια» και κάλεσε σε βαθιές κυρώσεις ενάντια σε ολόκληρη τη ρωσική οικονομία και στη δημιουργία ενός «επιθετικού προγράμματος ‘Voice of America’ στα ρωσικά» που θα λέει στο ρώσικο λαό πως η κυβέρνηση Πούτιν απειλεί τη «μοναδική ελπίδα της ρώσικης οικονομίας, που είναι η ένταξη στη Δύση» (διάβαζε η επαναποικιοποίηση της Ρωσίας).

Επιπλέον οι ΗΠΑ κάλεσαν να ελεγχθεί η Ρωσία και η Συρία για εγκλήματα πολέμου. Αν η κατάσταση δεν ήταν τόσο σοβαρή, οι «ανθρωπιστικές» ανησυχίες των μεγαλύτερων δολοφόνων του πλανήτη θα έβγαζαν πολύ γέλιο.

Από τη μεριά της, η Ρωσία ανακοίνωσε την ενδυνάμωση των αντιαεροπορικών και αντιπυραυλικών της συστημάτων στη Συρία και προειδοποίησε τις ΗΠΑ να μην επιχειρήσουν χτυπήματα στο ρωσικό και το συριακό στρατό. «Έχουμε πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να αποτρέψουμε τέτοια ‘λάθη’,» δήλωσε ένας εκπρόσωπος τύπου του ρωσικού υπουργείου Άμυνας αναφερόμενος στον πρόσφατο βομβαρδισμό του συριακού στρατό από την αμερικάνικη αεροπορία, συμπληρώνοντας πως η εμβέλεια των αμυντικών συστημάτων S-300 και S-400 θα αποτελέσει «έκπληξη» για κάθε χώρα που χρησιμοποιεί την αεροπορία της στη Συρία και πως οι όποιες «ερασιτεχνικές ψευδαισθήσεις περί αεροπλάνων στελθ θα συγκρουστούν με απογοητευτικές πραγματικότητες». Προειδοποίησε το Πεντάγωνο πως μια ενδεχόμενη επέμβαση ενάντια στη συριακή κυβέρνηση θα οδηγήσει σε «τρομερές τεκτονικές αλλαγές» στην περιοχή, και ένας υψηλόβαθμος Ιρανός αξιωματούχος δήλωσε πως οποιαδήποτε ευθεία επέμβαση των ΗΠΑ θα αποτελούσε «αυτοκτονική ενέργεια» που θα καταλήξει στην «τρίτη και πιο αποφασιστική ήττα των ΗΠΑ στην περιοχή, μετά το Αφγανιστάν και το Ιράκ».

Το φάντασμα του πυρηνικού πολέμου πάνω από την ανθρωπότητα

Οι προκλήσεις και οι πολεμικές προετοιμασίες δεν περιορίζονται στα συμβατικά πολεμικά μέσα. Στη συζήτηση υπάρχει ολοένα και περισσότερο η χρήση πυρηνικών όπλων. Μερικά παραδείγματα:

• Νωρίτερα μέσα στο μήνα, η αμερικάνικη αεροπορία εκτελούσε μια άσκηση στη Νεβάδα. Το αντικείμενο της άσκησης ήταν η ρίψη πυρηνικών βομβών (χωρίς την πυρηνική κεφαλή) από βομβαρδιστικά στελθ τύπου Β-2Α. Η αρμόδια διεύθυνση δήλωσε πως η άσκηση έγινε «για να ληφθούν δεδομένα σχετικά με την αξιοπιστία και την ακρίβεια των βομβών σε πραγματικές συνθήκες».
• Στις 26 Σεπτέμβρη, ο υπουργός Άμυνας Κάρτερ πραγματοποίησε μια όλο νόημα επίσκεψη στη σημαντικότερη πυρηνική βάση των ΗΠΑ, στη Ντακότα. Στο λόγο του εκεί χαρακτήρισε «αξιοσημείωτο επίτευγμα» το γεγονός πως τα τελευταία 70 χρόνια δεν έχουν χρησιμοποιηθεί πυρηνικά όπλα σε πόλεμο, αλλά προειδοποίησε πως «αυτό δεν είναι κάτι που μπορούμε να παίρνουμε ποτέ ως δεδομένο». Τόνισε την ανάγκη εκσυγχρονισμού των πυρηνικών όπλων της χώρας, δήλωσε πως υπάρχει ο κίνδυνος «επιθέσεων από τη Ρωσία και τη Βόρεια Κορέα», σημείωσε: «Το ΝΑΤΟ επανεξετάζει την πυρηνική του στρατηγική ώστε να συμπεριλάβει συμβατικές και πυρηνικές μεθόδους αναχαίτισης της Ρωσίας»
• Μια έκθεση με τίτλο «Το μέλλον του στρατού» [6] που δημοσίευσε το σημαντικό αμερικάνικο θινκ τανκ Atlantic Council στις 20 Σεπτέμβρη μιλάει ξεκάθαρα για «μεγάλης κλίμακας, θανατηφόρους πολέμους μεταξύ μεγάλων δυνάμεων» και αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας «πυρηνικής ανταλλαγής». Καλεί σε προετοιμασία για τον «επόμενο μεγάλο πόλεμο – έναν πόλεμο που θα περιλαμβάνει πολύ ικανούς αντιπάλους, υψηλά επίπεδα θανάτου και καταστροφής και ίσως εκατοντάδες χιλιάδες αμερικάνικου στρατού». Για να μη μείνει καμιά απορία, το θινκ τανκ ξεκαθαρίζει σε ποιους αναφέρεται: στην «αναδυόμενη» Ρωσία και στην «ολοένα και πιο επιθετική» Κίνα. Αναφερόμενος στο μεγάλο αυτόν πόλεμο, ο Αμερικάνος στρατηγός Μάιλι δηλώνει σε ένα πάνελ υψηλόβαθμων στρατιωτικών πως «είναι σχεδόν εγγυημένος».
• Τον περασμένο Μάρτη, το αμερικάνικο θινκ τανκ Brookings [7] (που καθόλου δε φημίζεται για την προσήλωσή του στην ειρήνη) έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου, μιλώντας για πυρηνικό πόλεμο που θα μπορούσαν να ξεκινήσουν οι ΗΠΑ με απόφαση του προέδρου τους και εξετάζοντας μέτρα για να αποτραπεί μια τέτοια πιθανότητα.
• Η Ρωσία έκανε την προηγούμενη βδομάδα πανεθνική άσκηση αντιμετώπισης των συνεπειών ενός πιθανού πυρηνικού χτυπήματος από τη Δύση.

Μα μήπως απλώς μπλοφάρουν;

Κανείς μπορεί να υποστηρίξει πως οι παραπάνω απειλές δεν είναι να λαμβάνονται τοις μετρητοίς, καθώς εντάσσονται στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης στο διπλωματικό παιχνίδι. «Οι αντίπαλοι μπλοφάρουν για να αποσπάσουν μια καλύτερη συμφωνία.» Αυτό πράγματι έχει βάση, με μία σημαντική όμως διαφορά. Σε ένα βιβλίο που εξέδωσαν πρόσφατα [8], δύο Αμερικανοί καθηγητές με εξειδίκευση στις διεθνείς σχέσεις γράφουν τα παρακάτω:

«[…] η ιδέα ότι ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος […] είναι εξαιρετικά «διαβρωτική» στη διεθνή πολιτική. Μόλις ο πόλεμος αρχίσει να θεωρείται αναπόφευκτος, οι υπολογισμοί των ηγετών και των στρατών αλλάζουν. Το ερώτημα πλέον δεν είναι αν θα γίνει ή αν πρέπει γίνει ο πόλεμος, αλλά πότε ο πόλεμος αυτός μπορεί να διεξαχθεί με τον πιο συμφέροντα τρόπο. Ακόμη και εκείνοι που ούτε επιθυμούν τον πόλεμο ούτε αισιοδοξούν για το αποτέλεσμά του μπορεί να επιλέξουν να πολεμήσουν όταν λειτουργούν στο πλαίσιο του αναπόφευκτου.»

Μολονότι στο συγκεκριμένο απόσπασμα οι συγγραφείς αναφέρονται στον Α’ ΠΠ, ο παραλληλισμός γίνεται αυτόματα. Οι φιλοπόλεμες δηλώσεις των ηγετών και των στρατιωτικών στις χώρες της Δύσης γίνονται ολοένα και πιο συχνές. Επιτελεία επεξεργάζονται με συνειδητό τρόπο σχέδια παγκόσμιου πολέμου, και δη πυρηνικού. Πρόκειται για μια εν δυνάμει αυτοεκπληρούμενη προφητεία.

Επιπλέον, ας μην ξεχνάμε πως τις συστοιχίες πυραύλων και τις πολεμικές μηχανές τις χειρίζονται άνθρωποι. Πόσο δύσκολο είναι να κάνει κάποιος έναν λάθος υπολογισμό όταν βρίσκεται με το δάχτυλο στη σκανδάλη; Και, από τη στιγμή που φύγουν οι πρώτοι πύραυλοι, πώς μπορεί να μαζευτεί το πράγμα και να μην κλιμακωθεί σε πόλεμο πλήρους κλίμακας;

Με το νόμο της ανισόμετρης ανάπτυξης να του πριονίζει το θρόνο, ο οικονομικά παρακμάζων αμερικάνικος ιμπεριαλισμός προσπαθεί να διατηρήσει και να επικαιροποιήσει την παγκόσμια ηγεμονία του βασιζόμενος στη στρατιωτική του υπεροπλία. Ο εκρηκτικός μιλιταρισμός που εκκρίνει από κάθε του πόρο σε αυτή την προσπάθεια απειλεί να σύρει στην ανθρωπότητα σε έναν καινούργιο παγκόσμιο πόλεμο. Η απειλή αυτή δεν αφορά μόνο τους αντιπάλους της Αυτοκρατορίας. Ένας ενδεχόμενος – και ολοένα και πιο πιθανός – τέτοιος πόλεμος μεταξύ πυρηνικών δυνάμεων είναι αμφίβολο αν θα έχει νικητές· το μόνο βέβαιο είναι πως θα έχει ανυπολόγιστες συνέπειες για την ανθρωπότητα. Το συνειδητό προλεταριάτο και το – σαφώς κατώτερο των περιστάσεων, για να είμαστε επιεικείς – αντιπολεμικό κίνημα στις χώρες της ιμπεριαλιστικής Δύσης έχουν βαριά και δύσκολα καθήκοντα, στα οποία πρέπει επιτέλους να ανταποκριθούν.

Σημειώσεις

[α] Υπάρχουν διάφοροι, μεταξύ των οποίων και κάποιοι που παριστάνουν τους αριστερούς, που ακόμα προσπαθούν – με τραγελαφικά αποτελέσματα – να πουλήσουν  το παραμύθι της «επανάστασης» ή της «δημοκρατικής / μετριοπαθούς αντιπολίτευσης». Ας παραθέσουμε την άποψη του Κόρντσμαν επ’ αυτού, μπας και σταματήσουν πια να ξεφτιλίζονται.

«Σε ό,τι αφορά τη Συρία, η κυβέρνηση δεν αντιμετώπισε ποτέ με ειλικρίνεια το αυξανόμενο χάος που υπάρχει τώρα στο επίπεδο της ασφάλειας ή της κοινωνίας. Έχει βασιστεί στο μύθο την αποτελεσματικών μετριοπαθών δυνάμεων στη Συρία, και στο μύθο υπεύθυνων μετριοπαθών πολιτικών που έχουν πραγματική επιρροή. Δεν έχει αντιμετωπίσει την πραγματικότητα ότι η συντριπτική πλειοψηφία των αποτελεσματικών Αράβων ανταρτών που πολεμούν εναντίον του Άσσαντ είναι εξτρεμιστές ισλαμιστές με δεσμούς με την αλ-Κάιντα.»

[β] Το ισραηλινό DEBKA, που διατηρεί στενούς δεσμούς με τις υπηρεσίες ασφαλείας του σιωνιστικού κράτους, υποστηρίζει πως το Πεντάγωνο και ο αμερικάνικος στρατός δεν ακολούθησαν τις διαταγές του προέδρου και υπονοεί πως ο Κάρτερ αυτονομήθηκε στο συγκεκριμένο θέμα.

DEBKA, “Rockets on Golan, Pentagon flouts Obama, no truce”, 17.09.2016. http://www.debka.com/article/25670/Rockets-on-Golan-Pentagon-flouts-Obama-no-truce

[γ] Πρώην αξιωματικοί των αμερικάνικων μυστικών υπηρεσιών απηύθυναν μια επιστολή στον Ομπάμα, στην οποία απηχούν μια δήλωση του Λαβρόφ πως «ο στρατός δεν ακούει τον πρόεδρο».

Consortium news, “Obama Warned to Defuse Tensions with Russia”, 02.10.2016. https://consortiumnews.com/2016/10/02/obama-warned-to-defuse-tensions-with-russia/

[δ] Ο Ρώσος αναλυτής Andrew Korybko μιλάει για «μικρής κλίμακα πραξικόπημα από στοιχεία του βαθέως αμερικάνικου κράτους».

Katehon, ‘Was the bombing of Deir Ezzor a 21^st century Mukden Incident?’, 03.10.2016. http://katehon.com/article/was-bombing-deir-ezzor-21st-century-mukden-incident

Αναφορές

[1] CSIS, ‘The Road to Hell in Iraq and Syria’, 06.10.2016. https://www.csis.org/analysis/road-hell-iraq-and-syria?block4

[2] Reuters, ‘Assad offers rebels amnesty if they surrender Aleppo’, 07.10.2016. http://uk.reuters.com/article/uk-mideast-crisis-syria-army-idUKKCN12608S

[3] Washington Post, ‘Obama administration considering strikes on Assad, again’, 04.10.2016. https://www.washingtonpost.com/news/josh-rogin/wp/2016/10/04/obama-administration-considering-strikes-on-assad-again/

[4] Wall Street Journal, ‘Stop Assad Now—Or Expect Years of War’, 05.10.2016. http://www.wsj.com/articles/stop-assad-nowor-expect-years-of-war-1475621737

[5] Washington Post, ‘The U.S. must act — finally — to end the calculated carnage in Syria’, 05.10.2016. https://www.washingtonpost.com/opinions/global-opinions/the-us-must-act–finally–to-end-the-calculated-carnage-in-syria/2016/10/04/cbcf3646-8a48-11e6-bff0-d53f592f176e_story.html

[6] Atlantic Council, ‘Future of the Army’, 20.09.2016. http://www.atlanticcouncil.org/images/publications/Future_of_the_Army_web_0921.pdf

[7] Brookings, ‘Going it alone? The president and the risks of a hair-trigger nuclear button’, 01.03.2016. https://www.brookings.edu/blog/order-from-chaos/2016/03/01/going-it-alone-the-president-and-the-risks-of-a-hair-trigger-nuclear-button/

[8] Richard N. Rosencrance and Steven E. Miller, ‘The Next Great War: The Roots of World War I and the Risk of U.S.-China Conflict’, Belfer Center Studies in International Security, 2014