Τα τελευταία χρόνια το ζήτημα της έμφυλης και της φυλετικής καταπίεσης έχει ανοίξει για τα καλά στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ένα μεγάλο μέρος της αριστεράς και της αναρχίας βλέπει το άνοιγμα αυτής της συζήτησης σαν ένα  «δικό της κύμα» το οποίο πρέπει να καβαλήσει. Οι φορείς των νέων καταπιέσεων έχουν καταστεί νέες ιερές αγελάδες, όπως η οικονομίστικη αριστερά παλαιότερα επιδιδόταν σε ένα διαρκές γλείψιμο στην εργατική τάξη πως επειδή ήταν το υποκείμενο της καταπίεσης αυτό θα την καταστούσε και το υποκείμενο της επανάστασης. Ένα παρόμοιο γλείψιμο συμβαίνει και τώρα στα νέα καταπιεζόμενα υποκείμενα, τις γυναίκες, την lgbtq κοινότητα, τους people of color, την generation X, τους μετανάστες και ο κατάλογος δεν τελειώνει.

Ο Ινάτσιο Σιλόνε αφηγείται ότι είπε κάποτε αστειευόμενος στον Παλμίρο Τολιάτι, τον Ιταλό κομμουνιστή ηγέτη: «Η τελική αναμέτρηση θα είναι ανάμεσα στους κομμουνιστές και τους πρώην κομμουνιστές».

Κείμενο συντρόφων από την ΚΕΔ    Δημοσιεύθηκε πριν από μερικές μέρες ένα άρθρο του Δημήτρη Μπελαντή με τίτλο «Παλιός και νέος τροτσκισμός» στο οποίο ο συγγραφέας ανασύρει από το σκοροφαγωμένο κουτάκι […]