Με κέφι και μπρίο ανοίγει φέτος το Τριώδιο. Και με την αριστερά να προετοιμάζει μεγάλες εορταστικές εκδηλώσεις και διαδηλώσεις, με αφορμή και την επικείμενη επίσκεψη Μπλίνκεν στη χώρα μας.

Η Fotyga μιλάει ανοικτά όχι μόνο για «αλλαγή καθεστώτος» και ανατροπή του Πούτιν αλλά για διάλυση της Ρώσικης Ομοσπονδίας, για να τελειώσει για πάντα, όπως γράφει, ο «ρώσικος ιμπεριαλισμός» που «είτε τσαρικός είτε σοβιετικός είτε πουτινικός» παραμένει ίδιος, «κατακτητικός, γενοκτονικός, αποικιοκρατικός».

Η ενδυνάμωση της Τουρκίας δεν θα μπορούσε να λάβει χώρα δίχως την ένταξη της στο ΝΑΤΟ, αλλά η μετατροπή της σε ανεξάρτητο πόλο αυτό καθ’αυτό αργά ή γρήγορα θα την φέρει σε σύγκρουση με αυτό.

Στέλιος Ιορδάνου για το Avantgarde Τι είναι τελικά η ταξική πάλη; Είναι μήπως η πάλη για το μισθό; Για καλύτερες συνθήκες εργασίας; Για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα; Είναι όλα […]

Στέλιος Ιορδάνου για το Avantgarde Μνήμη περήφανη Ας το παραδεχτούμε. Οι δεκαετίες περνούν και το αποτύπωμά τους στη μνήμη μοιάζει με πατημασιές ελέφαντα σε ένα βάλτο κάπου μακριά από εδώ, […]

Και αν έπεφτε ένας πύραυλος σε μια συστοιχία τανκ στο δρόμο από την Αλεξανδρούπολη στο Κίεβο;

Όσο πιο δυτικά βρίσκεται γεωγραφικά και όσο πιο φιλελεύθερη είναι πολιτικά η δυτική αριστερά, τόσο πιο ένθερμα συντονίζεται με την ιμπεριαλιστική αφήγηση.

Δεν είναι μια καλή περίοδος για κεντριστές αυτή που διανύουμε. Τα χαστούκια που τρώνε οι ταλαίπωροι είναι απανωτά, και έρχονται πότε από τα δεξιά, πότε από τα αριστερά. Η δεξιά […]

Το πρόσφατο άρθρο του Πέτρου Παπακωνσταντίνου (Ο πόλεμος στην Ουκρανία κι εμείς, 26.03.2022) αξίζει να διαβαστεί από όλο τον κόσμο της αριστεράς. Επειδή αποτελεί την ειλικρινέστερη και αρτιότερη μέχρι στιγμής, στο εγχώριο αριστερό στερέωμα, υπεράσπιση του δικαιώματος ημών των δυτικών να καταπιέζουμε τον υπόλοιπο πλανήτη ώστε να διατηρούμε το προνομιακό μας στάτους.

Υπάρχουν μερικά πράγματα στη ζωή στα οποία δε χωράνε κομματικά. Ένα από αυτά είναι η σχέση της πατρίδας μας με τους διεθνείς της εταίρους.

Σε εξήντα χρόνια από τώρα, η επίσημη ιστορία κάμποσων χωρών θα μπορούσε να αναφέρεται στα γεγονότα της περιόδου ως το «μεγάλο αντινατοϊκό πόλεμο». Ή ενδεχομένως να χρησιμοποιεί το σχήμα του Λοζούρντο, και να μιλάει για το μεγάλο πόλεμο ενάντια στην αποικιακή αντεπανάσταση.

Και τώρα 80 χρόνια μετά το Ράιχσταγκ ήρθαν με το πρόσωπο του ατλαντισμού να διεκδικήσουν εκ νέου την παγκόσμια κυριαρχία, να ανανεώσουν τους μηχανισμούς της ευρωπαικής αποικιοκρατίας και να τσακίσουν όποιον επιθυμεί την πολιτική του ανεξαρτησία.

Στα πρόσφατα όμως γεγονότα, το πρόταγμα για ειρήνη έχει αντίστροφο χαρακτήρα. Το αφήγημα ότι ο Πούτιν κήρυξε τον πόλεμο αποσκοπεί στο να περιγραφεί ο θύτης σαν θύμα. Ο πόλεμος δεν κηρύχθηκε από τη Ρωσία, ο πόλεμος ξεκίνησε το 2014 στο πραξικόπημα ευρωμαιντάν. Ο πόλεμος συνεχίστηκε με τους 15.000 νεκρούς στο Ντονμπάς. Ο πόλεμος αποκαλύφθηκε στην πιο κρυστάλλινη μορφή του όταν ο Ζελένσκι απειλούσε με εγκατάσταση πυρηνικών στην Ουκρανία. 

«Όχι στον πόλεμο», επαναλαμβάνει ξανά και ξανά το φερόμενο ως αντιπολεμικό κίνημα στην ιμπεριαλιστική Δύση, με την αριστερή του πτέρυγα να θεωρεί ότι έτσι φτάνει έτσι σε κάποιο φοβερό απόγειο λενινιστικής πολιτικής. Γιατί ο πόλεμος είναι κακό πράμα και άρα εμείς πρέπει να τον σταματήσουμε.

Μήπως οι διάφοροι που σκούζετε ενάντια στη «ρωσική εισβολή» θέλετε να ξανασκεφτείτε λιγάκι τι είναι ακριβώς αυτό που λέτε;

Στα πρόσφατα γεγονότα στο Καζακστάν όλοι απόρησαν για το ‘μυστήριο’, όπως το αποκαλεί η New York Times,  του ‘πώς οι ειρηνικές διαμαρτυρίες για την αύξηση των τιμών των καυσίμων…στη Ζαναοζέν…εξαπλώθηκαν ξαφνικά στο Αλμάτι’ σε μια χώρα που η έκταση της είναι ισοδύναμη με την Δυτική Ευρώπη, ‘μετατρέποντας τη μεγαλύτερη και πιο ευημερούσα πόλη του Καζακστάν σε εμπόλεμη ζώνη γεμάτη πτώματα, καμένα κτίρια και αποτεφρωμένα αυτοκίνητα.’

Αυτό το κείμενο είναι μια προσπάθεια εξιχνίασης του μυστήριου.

Οι αρλούμπες που παρουσιάζονται ως αριστερές αναλύσεις για την πορτοκαλί εξέγερση στο Καζακστάν μάς αναγκάζουν να επανέλθουμε στο θέμα.

Νίκος Μ. Κατσουλάκος για το avantgarde Ενώ το τρελοβάπορο, με το οποίο όλοι μπαρκάραμε από τους πρώτους μήνες του 2020, παλεύει με το κύμα της όμικρον, ο αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών, […]

Επειδή αυτό που καθορίζει λοιπόν τον ταξικό χαρακτήρα ενός κινήματος ήταν, είναι και θα είναι η ηγεσία του.

Αναδημοσίευση από το undebtedworld.wixsite.com Η ιδεολογία του καθολικού κι επαναλαμβανόμενου εμβολιασμού ολόκληρων πληθυσμών είναι ένα νέο είδος θρησκείας. Έχει το δικό της θεό και δικούς της χορηγούς, τους πιστούς της […]