Στο εσωτερικό της Ουκρανίας: Διαφθορά και καταστολή για τη διάσωση ενός νεοφιλελεύθερου καθεστώτος

Του Dmitriy Kovalevich

Πηγή: newcoldwar.org, μετάφραση Θ.Ν.

(σημείωση του μεταφραστή: ο Dmitriy Kovalevich είναι Ουκρανός αντιφασίστας και κομμουνιστής, αγωνιστής εναντίον του νατοϊκού – νεοναζιστικού πραξικοπήματος  του Μαϊντάν και του καθεστώτος του Κιέβου. Μεταξύ άλλων, γράφει μια μηνιαία ανταπόκριση για τις εξελίξεις στην Ουκρανία στο newcoldwar.org. To κείμενο που ακολουθεί είναι το σχετικό ραπόρτο του Δεκέμβρη, δημοσιευμένο στις 30/12/2022 εν είδει και ανασκόπησης για το 2022)

Το έτος 2022 που αποτέλεσε σημείο καμπής στην ιστορία της Ουκρανίας έφτασε στο τέλος του. Τριάντα ένα χρόνια μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, οι στρατιωτικές συγκρούσεις συνεχίζουν να μαίνονται σε ορισμένες πρώην περιοχές της Ουκρανίας, ενώ νέες εστίες σιγοκαίνε. Η στρατιωτική σύγκρουση στην Ουκρανία έχει γίνει η μεγαλύτερη στον κόσμο, όπως μετράται από τον αντίκτυπό της στην παγκόσμια οικονομία και από τον πανταχού παρόντα κίνδυνο να κλιμακωθεί σε έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο. Ακόμη και ο Πάπας τον Δεκέμβριο χαρακτήρισε τη σύγκρουση στην Ουκρανία ως «παγκόσμιο πόλεμο» που δεν θα λάβει «τέλος» σύντομα.

Ιστορικό της σύγκρουσης

Απόδειξη ότι η ρωσική ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία ήταν αναπόφευκτη και ότι όλα τα μέρη προετοιμάζονταν γι’ αυτήν αποτελεί ο συνεχιζόμενος βομβαρδισμός των πόλεων του Ντονμπάς από το Κίεβο. Ο βομβαρδισμός αυτός ήταν συνεχής κατά τη διάρκεια των τελευταίων οκτώ ετών. Η πόλη και η περιοχή του Ντονέτσκ συνεχίζει και τώρα να βρίσκεται ακόμη και τώρα υπό έντονα πυρά από το πυροβολικό και τους όλμους του καθεστώτος του Κιέβου, που προμηθεύουν γενναιόδωρα οι δυτικές χώρες.

Η ρωσική επιχείρηση στην Ουκρανία είναι στην πραγματικότητα η συνέχεια αυτού του μακροχρόνιου εμφυλίου πολέμου στην περιοχή του Ντονμπάς. Το Κίεβο και οι δυτικοί υποστηρικτές του αρνήθηκαν να συμμορφωθούν με την ειρηνευτική συμφωνία «Μινσκ 2» του Φεβρουαρίου 2015. Αυτή προέβλεπε ένα ημιαυτόνομο καθεστώς για τις δύο δημοκρατίες του Ντονμπάς, το Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ, στο πλαίσιο μιας νέας ομοσπονδιακής δομής της Ουκρανίας με καταμερισμό της εξουσίας. Ωστόσο, οι εμπλεκόμενες δυτικές χώρες επιθυμούσαν να διατηρήσουν ένα υποταγμένο καθεστώς για τις δύο δημοκρατίες και να το χρησιμοποιήσουν ως σημείο σύγκρουσης με στόχο την αποδυνάμωση της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Επί οκτώ ολόκληρα χρόνια, η Ρωσική Ομοσπονδία επεδίωκε μια διπλωματική λύση στη σύγκρουση χρησιμοποιώντας το «Μινσκ 2» ως πολιτικό πλαίσιο. Στα τέλη του 2021, ήταν σαφές ότι το Κίεβο και οι νατοϊκοί υποστηρικτές του θα συνέχιζαν να το απορρίπτουν και θα συνέχιζαν τον πόλεμό τους. Το να μην δράσει δεν αποτελούσε πλέον επιλογή για τη Μόσχα, και για τον επιπλέον λόγο ότι θα έχανε την αξιοπιστία της στο εσωτερικό της χώρας της.

Όταν η Ρωσία παρενέβη τον Φεβρουάριο του 2022, ακολούθησαν σκληρές κυρώσεις από τη Δύση. Σκοπός τους ήταν να οδηγήσουν σε κατάρρευση τη ρωσική οικονομία, να υποκινήσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια του ρωσικού λαού και να δυσφημίσουν τη ρωσική ηγεσία. Με άλλα λόγια, ο στόχος της σύγκρουσης στην Ουκρανία από το 2014 δεν ήταν η αλλαγή ή η βελτίωση στην Ουκρανία, αλλά η αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσική Ομοσπονδία. Στο μυαλό των αρχιτεκτόνων αυτής της πολιτικής, η αλλαγή καθεστώτος θα άνοιγε την ελεύθερη πρόσβαση των δυτικών εταιρειών στους τεράστιους ενεργειακούς πόρους της Ρωσίας.

Μια αποδυνάμωση της Ρωσίας θα οδηγούσε επίσης σε αυξημένες δυτικές απειλές κατά του γείτονα της Ρωσίας στην Ασία, της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Αντιμετωπίζει τις δικές της οικονομικές απειλές καθώς και απειλές «αλλαγής καθεστώτος», με επίκεντρο τον «αδύναμο κρίκο» της Ταϊβάν, τη νησιωτική επαρχία της Κίνας που φλερτάρει και εξοπλίζει η Δύση για να χρησιμοποιηθεί ως σφήνα για να διασπάσει και να αποδυναμώσει τη Λαϊκή Δημοκρατία.

Όσον αφορά το «τι συνέβη» με το Μινσκ 2, η πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ έβγαλε τα άπλυτα στη φόρα σε διάφορες συνεντεύξεις στις αρχές Δεκεμβρίου (Die Zeit και Der Spiegel) του τρέχοντος έτους, συζητώντας την τύχη της συμφωνίας αυτής. Παραδέχτηκε ότι το Μινσκ 2 χρησιμοποιήθηκε από την κυβέρνησή της για να κερδίσει χρόνο η Ουκρανία για να ενισχύσει τη στρατιωτική της δύναμη και να συνεχίσει να χτυπά το Ντονμπάς. Στη Ρωσία, οι αποκαλύψεις της Μέρκελ έγιναν δεκτές με έκπληξη, διότι σήμαιναν ότι τα λόγια των δυτικών ηγετών δεν σημαίνουν τίποτα και ότι δεν γίνεται πλέον κανείς να τους εμπιστεύεται.

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν διατηρούσε πάντα εγκάρδιες σχέσεις με τη Μέρκελ. Όταν βγήκε στην επικαιρότητα η αποκάλυψη της Μέρκελ, δήλωσε στους Ρώσους δημοσιογράφους: «Είναι απογοητευτικό. Δεν περίμενα να ακούσω κάτι τέτοιο από την πρώην καγκελάριο. Πάντα ήλπιζα ότι η γερμανική ηγεσία ήταν ειλικρινής. Ναι, ήταν στο πλευρό της Ουκρανίας, την υποστήριζε. Αλλά παρ’ όλα αυτά, ήλπιζα ειλικρινά ότι η γερμανική ηγεσία ανέμενε μια διευθέτηση με βάση τις αρχές που είχαν επιτευχθεί… κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων του Μινσκ».

Και συνέχισε: «Μου φαίνεται ότι κανείς δεν σχεδίαζε να τηρήσει αυτές τις συμφωνίες του Μινσκ… Μας είπαν ψέματα και ο μόνος λόγος για αυτές τις διαδικασίες ήταν να γεμίσουν την Ουκρανία με όπλα και να την ετοιμάσουν για στρατιωτική δράση. Λοιπόν, μπορούμε να το αντιληφθούμε αυτό. Ίσως αργήσαμε πολύ να συνειδητοποιήσουμε τι συνέβαινε. Ίσως αυτή [η ρωσική στρατιωτική επέμβαση] θα έπρεπε να είχε ξεκινήσει νωρίτερα».

Μετά το ουκρανικό πραξικόπημα του 2014, η πίεση προς τη ρωσική κυβέρνηση να ενεργήσει για την υπεράσπιση του Ντονμπάς προέρχεται από τα εκατομμύρια των Ουκρανών που έχουν μετακομίσει στη Ρωσία για να βρουν ασφάλεια, καθώς και από μεγάλο μέρος συνολικά του ρωσικού πληθυσμού.

Κοινωνική έναντι νεοφιλελεύθερης κυβερνητικής πολιτικής

Η βάση για τις φιλορωσικές συμπάθειες και την επιρροή στην Ουκρανία δεν προέρχεται τόσο από εθνοτικά αισθήματα (παρά τον έντονο, δεξιό και αντιρωσικό εθνοτικό εθνικισμό που προωθούν οι κυβερνήσεις της Ουκρανίας) όσο από την επιθυμία για μεγαλύτερη κοινωνική ισότητα για τους φτωχότερους της κοινωνίας. Σημαντικό ρόλο παίζουν εδώ οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες στη Ρωσία, οι οποίες είναι κατά πολύ ανώτερες από εκείνες της Ουκρανίας. Η Ρωσική Ομοσπονδία διαθέτει πολύ ανώτερη κοινωνική μέριμνα, συντάξεις και μισθούς, καθώς και χαμηλές τιμές για το ηλεκτρικό ρεύμα και τη θέρμανση. Η Ουκρανία, από την άλλη πλευρά, ακολουθεί πεισματικά τις συστάσεις του ΔΝΤ τα τελευταία χρόνια και επιδοτεί και πλουτίζει τους ντόπιους και ξένους καπιταλιστές επενδυτές μέσω των ιδιωτικοποιήσεων των κρατικών βιομηχανιών, μειώνοντας παράλληλα τις κοινωνικές δαπάνες.

Ακόμη και μερικοί δυτικοί δημοσιογράφοι έχουν αναφερθεί σε αυτό. Τα ρωσικά στρατεύματα αποσύρθηκαν από την πόλη Χερσώνα και τη γύρω περιοχή τον Νοέμβριο. Ένα ρεπορτάζ στη γαλλική Le Monde στις 19 Δεκεμβρίου είχε τίτλο: «Μέσω της προπαγάνδας που βασίζεται στη νοσταλγία για την ΕΣΣΔ και των γενναιόδωρων συνταξιοδοτικών καταβολών, οι ρωσικές αρχές κατοχής βρήκαν υποστήριξη μεταξύ των ηλικιωμένων στη Χερσώνα». Σε μια τυχαία συνάντηση με τον ανταποκριτή της Le Monde που επισκέπτεται την πόλη, ένας ηλικιωμένος κάτοικος της πόλης εξηγεί: «Όταν οι Ρώσοι ήταν εδώ, είχαμε όλα όσα χρειαζόμασταν και δεν φοβόμασταν να περπατήσουμε στο δρόμο. Τώρα προσπαθούμε απλώς να επιβιώσουμε!» Ένας άλλος λέει: «Οι Ουκρανοί στρατιώτες δεν κάνουν για τίποτα, δεν μας βοηθούν και απλώς προσελκύουν περισσότερες οβίδες».

Τα φιλοδυτικά αισθήματα στην Ουκρανία (καθώς και τα «φιλοουκρανικά» αισθήματα στη Δύση) είναι ως επί το πλείστον αποτέλεσμα της μεγάλης κλίμακας χειραγώγησης των μέσων ενημέρωσης. Στην ουκρανική σύγκρουση, η συνιστώσα των μέσων ενημέρωσης ήταν μερικές φορές ακόμη πιο σημαντική από τις οικονομικές ή στρατιωτικές εκστρατείες. Από αυτή την άποψη, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης προηγούνται κατά πολύ των αντίστοιχων ρωσικών.

Ο Ουκρανός αριστερός δημοσιογράφος Oleg Yasinsky, ο οποίος ζει στη Χιλή, έγραψε πρόσφατα: «η Ουκρανία έχει γίνει όχι μόνο ένα σημείο ανάφλεξης μεταξύ των δυνάμεων του νεοφιλελευθερισμού και της ανθρωπότητας, αλλά και η μεγαλύτερη σύγκρουση των μέσων ενημέρωσης της εποχής μας. Πρόκειται για μια χώρα με ένα κράτος-ολόγραμμα. Χρησιμοποιώντας τις τελευταίες τεχνολογίες των μέσων ενημέρωσης, προσπαθεί να πείσει τον κόσμο για την πραγματικότητα όπως την εννοεί, προκειμένου να δημιουργήσει την «κοινή γνώμη» που χρειάζονται οι πλανητικές ελίτ».

Ο Yasinsky λέει ότι η Ουκρανία έχει γίνει ένα μοντέλο που δοκιμάζεται για χρήση στις ίδιες τις δυτικές χώρες. Η κοινωνική συζήτηση και ο διάλογος στα ανώτατα επίπεδα της κυβέρνησης και της κοινωνίας των πολιτών καταστέλλονται, ενώ η αστυνομική, οικονομική και πολιτιστική καταστολή εξαπολύεται εναντίον όλων των διαφωνούντων. Γράφει ότι οι εκπρόσωποι των χθεσινών κορυφαίων ευρωπαϊκών δημοκρατιών δεν μπορούν πλέον να επικρίνουν τη νεοναζιστική/νεοφιλελεύθερη δικτατορία στην Ουκρανία, επειδή κάθε μέρα που περνάει, διαφέρουν όλο και λιγότερο από αυτήν.

Σε αυτόν τον πόλεμο, το καθεστώς της Ουκρανίας (ή μάλλον οι δυτικοί χορηγοί του) δίνουν ελάχιστη σημασία στις απόψεις και τις ανάγκες των Ουκρανών στρατιωτών. Αντ’ αυτού, αυτοί που έχουν σημασία είναι οι μπλόγκερ και οι «ινφλουένσερς» που προσπαθούν να πείσουν το δυτικό κοινό να στείλει περισσότερα τρόφιμα και άλλη ανθρωπιστική βοήθεια, καθώς και όπλα στο καθεστώς του Κιέβου.

Πόλεμος και ανθρωπιστική βοήθεια ως μαζικό ξέπλυμα χρήματος

Μεγάλο μέρος της ανθρωπιστικής βοήθειας που παρέχεται στην Ουκρανία από τα Ηνωμένα Έθνη και άλλους διεθνείς οργανισμούς καταλήγει αντικείμενο κλοπής. Σύμφωνα με τοπικούς δημοσιογράφους και εθελοντές, περίπου η μισή, κατά μέσο όρο, ανθρωπιστική βοήθεια που φτάνει στην Ουκρανία «εξαφανίζεται» αμέσως.

Το ουκρανικό ειδησεογραφικό περιοδικό Strana.ua δημοσίευσε ένα άρθρο στις 15 Δεκεμβρίου, στο οποίο παρουσιάζονται φωτογραφίες του δημοσιογράφου Konstantin Ryzhenko με ψωμί από την επισιτιστική αποστολή του ΟΗΕ να πωλείται σε μια υπαίθρια αγορά. Η διαφανής πλαστική συσκευασία γράφει «Διεθνές Επισιτιστικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών», που υποδηλώνει, φυσικά, ότι προοριζόταν για δωρεάν διανομή σε όσους το έχουν ανάγκη.

«Οι πληροφορίες που μου στέλνουν διάφοροι άνθρωποι είναι σοκαριστικές», λέει ο Ryzhenko στη Strana. «Ποσότητα, ποιότητα… Πού πάνε εκατοντάδες τόνοι ανθρωπιστικής βοήθειας; Όπου κι αν πας, έφτασαν 40-100-200 τόνοι ανθρωπιστικής βοήθειας, αλλά οι άνθρωποι δεν έχουν τίποτα. Και αν πάρουν κάτι, τότε είναι μπούρδες [κακής ποιότητας]», εξηγεί. Αποκαλεί την ανθρωπιστική βοήθεια που φτάνει στους ανθρώπους » μπούρδες» επειδή συχνά αποτελείται από τρόφιμα με ημερομηνία λήξης που μπορεί να μην είναι πλέον βρώσιμα. Ενώ η ανθρωπιστική βοήθεια από το εξωτερικό κλέβεται και μεταπωλείται, πολλοί άνθρωποι λαμβάνουν «βοήθεια» με τη μορφή ληγμένων προϊόντων από ουκρανικά σούπερ μάρκετ. Και στις 21 Δεκεμβρίου έγινε απόπειρα δολοφονίας του Konstantin Ryzhenko κοντά στο σπίτι του στο Κίεβο…

Με τέτοιες καταστάσεις κλοπής και μεταπώλησης της ανθρωπιστικής επισιτιστικής βοήθειας, μπορεί κανείς να φανταστεί τι συμβαίνει με τα δισεκατομμύρια δολάρια που δαπανώνται για την οπλική βοήθεια. Αυτές οι πληροφορίες είναι αυστηρά απόρρητες για το καθεστώς της Ουκρανίας. Τι προμηθεύτηκε ο στρατός του και από ποια εταιρεία, πόσο κέρδος αποκόμισε – μόνο οι μελλοντικές γενιές ίσως φέρουν τελικά στο φως τέτοιες πληροφορίες.

Καταστολή της ελευθερίας του λόγου για την καταπολέμηση της «ρωσικής απειλής«

Περισσότερα από δώδεκα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν απαγορευτεί και τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης έκλεισαν φέτος στην Ουκρανία. Αλλά αυτό δεν έχει σταματήσει τις κραυγές σε τοπικό και διεθνές επίπεδο περί της «υπεράσπισης της δημοκρατίας στην Ουκρανία». Τα λίγα ελεύθερα μέσα ενημέρωσης που έχουν απομείνει στην Ουκρανία είναι συνεχώς υποχρεωμένα να αναπαράγουν απλώς τις δηλώσεις και τις πληροφορίες που εκδίδει το γραφείο του Προέδρου της Ουκρανίας, υπό την απειλή ότι θα χάσουν τις άδειές τους.

Τον Δεκέμβριο, το κοινοβούλιο της Ουκρανίας ψήφισε έναν πολυσυζητημένο νόμο για τα μέσα ενημέρωσης που επιτρέπει στις αρχές του Κιέβου να κλείνουν ή να μπλοκάρουν οποιοδήποτε μέσο ενημέρωσης χωρίς εξηγήσεις και χωρίς δικαστική απόφαση. Απαγορεύει οποιαδήποτε κριτική των ενεργειών της ουκρανικής κυβέρνησης (με εξαίρεση τα μέσα ενημέρωσης που λαμβάνουν δυτικές επιχορηγήσεις). Πριν από μήνες, η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων χαρακτήρισε τον προτεινόμενο νόμο «αντάξιο των χειρότερων αυταρχικών καθεστώτων».

Ουκρανοί ως ανθρώπινες ασπίδες

Η Ουκρανία εμφανίστηκε αρχικά να υιοθετεί την τακτική των μαχών στους δρόμους των πόλεων, κατόπιν συμβουλών Βρετανών στρατιωτικών εκπαιδευτών. Δεν γίνονταν πάντα εκκενώσεις αμάχων ή δεν γίνονταν εγκαίρως. Αυτό αποτελεί ήδη ένα είδος εγκλήματος πολέμου. Αντίθετα, οι αμυντικές ζώνες που κατασκευάστηκαν από τις δυνάμεις αυτοάμυνας στην πόλη του Ντονέτσκ βρίσκονταν πολύ έξω από την πόλη. Εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι του Ντονμπάς απομακρύνθηκαν προς την ασφάλεια και την προστασία της Ρωσίας πριν από την έναρξη της στρατιωτικής της επέμβασης.

Σύμφωνα με το Reuters, που επικαλείται τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Ουκρανοί εκκενώθηκαν προς τη Ρωσία μέχρι τα τέλη Απριλίου 2022, συμπεριλαμβανομένων περίπου 120.000 από τις δημοκρατίες του Ντονμπάς. Ο Λαβρόφ δήλωσε ότι η Ρωσία ανέμενε αρκετά εκατομμύρια περισσότερους. Και πράγματι, η Statistica αναφέρει ότι μέχρι τις αρχές Οκτωβρίου 2022, σχεδόν τρία εκατομμύρια Ουκρανοί έχουν μετακινηθεί προς τη Ρωσία. (Ο προπολεμικός πληθυσμός της Ουκρανίας υπολογίζεται σε 42 εκατομμύρια).

Τον Νοέμβριο, ο πρόεδρος Ζελένσκι εξήγησε ωμά γιατί εγκατέλειψε τα σχέδια εκκένωσης του Κιέβου και άλλων μεγάλων πόλεων, αφότου η Ρωσία άρχισε να πλήττει τους σταθμούς μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας που βρίσκονταν εκεί. «Αν δεν υπάρχουν άνθρωποι στην πόλη, τότε οι πύραυλοι θα πέφτουν παντού», δήλωσε ο Ζελένσκι, διαψεύδοντας έτσι τους ισχυρισμούς της ίδιας του της κυβέρνησης ότι η Ρωσία στόχευε τον άμαχο πληθυσμό και επιβεβαιώνοντας τις κατηγορίες ότι το Κίεβο χρησιμοποιεί τους αμάχους ως ανθρώπινες ασπίδες. Φανταστείτε για μια στιγμή τον σάλο στα δυτικά μέσα ενημέρωσης αν μια τέτοια δήλωση γινόταν από τον ηγέτη μιας χώρας που βρίσκεται σε σύγκρουση με τη Δύση.

Υποκίνηση θρησκευτικών πολέμων

Τον Δεκέμβριο, οι ουκρανικές μυστικές υπηρεσίες ξεκίνησαν εκστρατεία απαγόρευσης της παραδοσιακής Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, κατηγορώντας την για διασυνδέσεις με την «αδελφή» της Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία. Έρευνες και συλλήψεις πραγματοποιήθηκαν σε πολλά μοναστήρια σε ολόκληρη τη χώρα, παρά την επισήμως ύπαρξη «θρησκευτικής ελευθερίας» στην Ουκρανία. Σύμφωνα με φωτογραφικές «αποδείξεις» που δόθηκαν στα μέσα ενημέρωσης από την SBU (ομοσπονδιακή υπηρεσία της μυστικής αστυνομίας της Ουκρανίας), οι έρευνες σε μοναστήρια έφεραν στο φως «ενοχοποιητικά στοιχεία» όπως μια προτομή του Ρώσου ποιητή Αλεξάντερ Πούσκιν, έναν χάρτη του μετρό της Μόσχας, προσευχητικά βιβλία που εκδόθηκαν στη Ρωσική Ομοσπονδία και αρκετά ρωσικά νομίσματα των 10 ρουβλίων (αξίας περίπου 14 αμερικανικών σεντς το καθένα).

Στο Λβιβ, ένας ιερέας που συνελήφθη από την αστυνομία είχε στο τηλέφωνό του αλληλογραφία στην οποία κατηγορούσε το ΝΑΤΟ για τη σημερινή σύγκρουση στην Ουκρανία και έγραφε ότι οι δυτικές χώρες σκόπευαν να πολεμήσουν μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό. Στο Ternopil, η SBU καταλόγισε υποψία προδοσίας σε βάρος του πρύτανη του Θεολογικού Σεμιναρίου Pochaev. Οι καταγγελλόμενες «αντι-ουκρανικές δραστηριότητες» του περιλάμβαναν τη διάδοση «ρωσικών αφηγημάτων» σε ένα ανώνυμο προφίλ στο Facebook.

Ορισμένοι από τους συλληφθέντες ορθόδοξους μοναχούς και ιερείς ανταλλάχθηκαν με Ουκρανούς αιχμαλώτους πολέμου. Ένας από τους λόγους της δίωξης της εκκλησίας είναι ακριβώς για τον σκοπό της ανταλλαγής αιχμαλώτων, καθώς η Ρωσία κρατάει πολλαπλάσιους αιχμαλώτους πολέμου από την Ουκρανία. Ως εκ τούτου έχει ενταθεί μια ήδη διογκωμένη θρησκευτική σύγκρουση μεταξύ της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και της αποσχισθείσας ουκρανικής αντίστοιχης εκκλησίας. Στην ιστορία, οι θρησκευτικές συγκρούσεις ήταν πάντα πολύ δύσκολο να καταλαγιάσουν.

Οι έρευνες του καθεστώτος του Κιέβου, που στοχοποιούν Ουκρανούς ως «συνεργάτες και Ρώσους πράκτορες» έχουν επεκταθεί και ενισχυθεί σημαντικά τον τελευταίο καιρό. Επιπλέον, με αυτό το πρόσχημα, διεκπεραιώνονται και προσωπικές βεντέτες. Επιχειρήσεις με υποτιθέμενες «ρωσικές διασυνδέσεις» εκτοπίζονται στην περιφέρεια Χερσώνας -Χάρκοβο. Η «άρση» ποινικών κατηγοριών κατά προσώπων για «συνεργασία» με τη Ρωσία γίνεται αντικείμενο εκβιασμών. Γίνονται συλλήψεις ακόμη και για αλληλογραφία με συγγενείς που θεωρούνταν ύποπτοι. Το ουκρανικό κανάλι Telegram ‘Resident’ γράφει ότι η SBU έχει συλλάβει περίπου 4.000 πολίτες με σκοπό την ανταλλαγή κρατουμένων με τη Ρωσία.

Τα πολεμικά δάνεια με τα χρήματα των δυτικών φορολογουμένων

Στις 6 Δεκεμβρίου, την Ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, ο πρωθυπουργός Denys Shmyhal δήλωσε ότι όλοι ανεξαιρέτως οι φόροι που πληρώνουν οι πολίτες και οι επιχειρήσεις κατευθύνονται για την κάλυψη στρατιωτικών αναγκών. Τα συνολικά στρατιωτικά έξοδα της Ουκρανίας έχουν ανέλθει σε περισσότερα από 30 δισεκατομμύρια αμερικανικά δολάρια, εκ των οποίων τα δύο τρίτα έχουν διατεθεί για την πληρωμή των μισθών του στρατού. Το υπόλοιπο των στρατιωτικών δαπανών, σύμφωνα με τον Shmyhal, επωμίζονται οι δυτικοί σύμμαχοι της Ουκρανίας. Νωρίτερα, ο υπουργός Οικονομικών της Ουκρανίας, Serhiy Marchenko, δήλωσε ότι η Ουκρανία χρηματοδοτεί μόνο το ένα τρίτο των δαπανών του προϋπολογισμού της από δικά της έσοδα- τα υπόλοιπα δύο τρίτα παρέχονται από ξένους χορηγούς και πιστωτές.

Με άλλα λόγια, το Κίεβο διεξάγει εχθροπραξίες σαφώς πέραν των δυνατοτήτων του και η λειτουργία του ουκρανικού κράτους εξαρτάται πλέον από τη γενναιοδωρία των δυτικών εταίρων. Αυτό ισοδυναμεί με απώλεια της κυριαρχίας, μετατρέποντας ολόκληρη την Ουκρανία σε ένα είδος ιδιωτικής στρατιωτικής εταιρείας.

Τα περισσότερα από τα κεφάλαια που διατίθενται στο Κίεβο έχουν τη μορφή δανείων, ταξινομημένα ανάλογα με το επιτόκιο και τα χρονοδιαγράμματα αποπληρωμής. Στις αρχές του 2022, το εξωτερικό χρέος της Ουκρανίας ήταν ήδη περίπου 65% του ΑΕΠ της χώρας- μέχρι τον Νοέμβριο του 2022, το εξωτερικό χρέος είχε ξεπεράσει το ετήσιο ΑΕΠ της χώρας.

Συνολικά, κάθε Ουκρανός, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών και των βρεφών, οφείλει ήδη περίπου 7.000 αμερικανικά δολάρια στους δυτικούς πιστωτές. Αλλά αυτός ο αριθμός βασίζεται σε έναν εκτιμώμενο πληθυσμό 42 εκατομμυρίων το 2014 (συμπεριλαμβανομένου του πληθυσμού του Ντονμπάς εκείνη την εποχή). Αν λάβουμε υπόψη ότι πολλά εκατομμύρια Ουκρανών έχουν εγκαταλείψει τη χώρα και ότι ορισμένες περιοχές έχουν αποσχιστεί από την Ουκρανία, τότε ο εναπομείνας πληθυσμός θα επωμιστεί διπλό βάρος, ίσως της τάξης των 14.000 δολαρίων κατά κεφαλήν. Ο μέσος Ουκρανός δεν κερδίζει ένα τέτοιο ποσό σε ένα χρόνο. Με απλά λόγια, το αυξανόμενο χρέος είναι αδύνατον να πληρωθεί. Οι Ουκρανοί αποπληρώνουν τέτοια δάνεια με τη ζωή τους, για τα συμφέροντα των ξένων πιστωτών.

Δισεκατομμύρια δολάρια έχουν δαπανηθεί από τους δυτικούς φορολογούμενους για την υποστήριξη του πολέμου του καθεστώτος του Κιέβου, αλλά οι Ουκρανοί θα μείνουν χρεωμένοι για πολλές γενιές. Κεφάλαια που διαφορετικά θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν για να γίνουν κοινωνικές βελτιώσεις και να αμβλυνθούν οι καταστροφές στο γήινο φυσικό περιβάλλον, στην Ουκρανία και στη Δύση, σπαταλώνται. Αυτό το δόλιο σχέδιο είναι πολύ επωφελές για τους Ουκρανούς και τους Δυτικούς ηγέτες και τους κατασκευαστές όπλων. Γι’ αυτούς είναι επιθυμητό αυτός ο πόλεμος να συνεχιστεί για πάντα. Για τον υπόλοιπο κόσμο, αυτό είναι μια τραγωδία.

Προοπτικές της σύγκρουσης κατά το 2023

Το 2023, και οι δύο πλευρές της σύγκρουσης είναι πιθανό να συνεχίσουν και μάλιστα να κλιμακώσουν τις ενεργές εχθροπραξίες. Δεν γνωρίζουμε τα στρατιωτικά σχέδια των στρατιωτικών ηγετών της Ρωσίας, της Ουκρανίας και του ΝΑΤΟ, αλλά μέχρι στιγμής όλες οι πλευρές μιλούν για την ανάγκη να νικήσουν τον εχθρό. Οι «ειρηνευτικές πρωτοβουλίες» που πρότεινε πρόσφατα ο Ζελένσκι απαιτούν την παράδοση της Ρωσικής Ομοσπονδίας και την καταβολή αποζημιώσεων. Το λιγότερο που μπορούμε να πούμε ότι αυτό είναι εντελώς μη ρεαλιστικό. Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν δήλωσε σε συνέντευξή του στη Magyar Nemzet στα τέλη Δεκεμβρίου: «Η Ουκρανία μπορεί να συνεχίσει να πολεμά μόνο όσο οι Ηνωμένες Πολιτείες την υποστηρίζουν με χρήματα και όπλα. Εάν οι Αμερικανοί θελήσουν την ειρήνη, τότε θα υπάρξει ειρήνη». Με άλλα λόγια, ακόμη και ο ηγέτης της Ουγγαρίας, μέλους του ΝΑΤΟ, αναγνωρίζει από ποιον εξαρτώνται οι προοπτικές ειρήνης στην Ουκρανία.

Σε στρατιωτικό επίπεδο, διεξάγονται τρομερές μάχες μέσα και γύρω από τη μικρή πόλη Μπαχμούτ (75.000 κάτοικοι). {Στο Ντονέτσκ, η πόλη ονομάζεται Artyomovsk, από το όνομα του διάσημου ηγέτη του Μπολσεβίκικου Κόμματος Fyodor Andreyevich Sergeyev (1883-1921), του οποίου το κωδικό όνομα ήταν «σύντροφος Artyom»}. Οι μάχες εκεί συνεχίζονται εδώ και τέσσερις μήνες και η πόλη έχει γίνει νεκροταφείο για χιλιάδες Ουκρανούς στρατιώτες. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης λέγεται ότι το να πολεμά κανείς στο Μπαχμούτ σηματοδοτεί γρήγορο θάνατο ή στην «καλύτερη» περίπτωση σοβαρό τραυματισμό.

Ο Ρώσος στρατιωτικός εμπειρογνώμονας Vasily Dandykin υποστηρίζει ότι οι ένοπλες δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας καθηλώνουν τα ουκρανικά στρατεύματα κοντά στο Μπαχμούτ και με τον τρόπο αυτό δίνουν χρόνο για να προετοιμαστεί μια μεγάλης κλίμακας επιθετική επιχείρηση στο υπόλοιπο τμήμα της δημοκρατίας του Ντονέτσκ που εξακολουθεί να βρίσκεται στα χέρια της Ουκρανίας. «Η Ρωσική Ομοσπονδία ενισχύει τις δυνάμεις της. Πράγματι, υπάρχει δυνατότητα να διορθωθούν κάποια από τα λάθη του παρελθόντος και να αρχίσει η εκ νέου προώθηση στις περιοχές Ζαπορόζιε και Χερσώνα. Πρέπει να απελευθερώσουμε αυτές τις περιοχές. Αλλά πρώτα πρέπει να είμαστε καλά προετοιμασμένοι. Η επιλογή της εποχής, παρεμπιπτόντως, είναι επίσης σημαντική. Ο χειμώνας είναι μπροστά και η βοήθεια του «στρατηγού Παγωνιά» θα είναι χρήσιμη», λέει ο Ρώσος εμπειρογνώμονας.

Την ίδια στιγμή, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας Μιχαήλ Γκαλούζιν αναφέρει ότι οι όποιες προβλέψεις σχετικά με το τέλος της ουκρανικής κρίσης μπορεί να αποδειχθούν ανούσιες εάν η στρατιωτική αντιπαράθεση παραταθεί. Τα συμφέροντα του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος των χωρών του ΝΑΤΟ, κυρίως των Ηνωμένων Πολιτειών, υποδεικνύουν επίσης ότι η σύγκρουση μπορεί να λάβει παρατεταμένο χαρακτήρα.

Η Ουκρανία αναφέρεται ότι δαπανά 14.000 βλήματα κάθε δύο ημέρες, αλλά το αμερικανικό στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα παράγει μια τέτοια ποσότητα σε διάστημα ενός μήνα. Η συνέχιση της στρατιωτικής βοήθειας των ΗΠΑ προς το Κίεβο θα απαιτήσει την αύξηση της μαζικής παραγωγής οπλισμού και την κατασκευή νέων στρατιωτικών εργοστασίων. Οι μεγάλοι επενδυτές θα επενδύσουν σε τέτοιες στρατιωτικές επιχειρήσεις μόνο αν είναι βέβαιοι ότι ο πόλεμος δεν θα τελειώσει γρήγορα.

Με άλλα λόγια, όσο περισσότερα χρήματα επενδύουν οι Αμερικανοί επενδυτές σε μακροπρόθεσμα προγράμματα παραγωγής όπλων, τόσο περισσότερο θα συνεχίσουν να πεθαίνουν οι Ουκρανοί. Πράγματι, για αυτό ακριβώς μιλούσε ο Ούγγρος πρωθυπουργός στην προηγούμενη παραπομπή του. Καθώς το ανθρώπινο δυναμικό των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων εξαντλείται, μισθοφόροι μαχητές από άλλες χώρες μπορεί να εισέλθουν στις εχθροπραξίες σε μεγαλύτερους αριθμούς (όπως συνέβη στη Συρία). Χιλιάδες πολεμούν ήδη στο πλευρό των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας.

Η Παγκόσμια Τράπεζα προβλέπει ότι μέχρι το τέλος του 2023, το 55% του πληθυσμού της Ουκρανίας θα ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Το επίσημο όριο της φτώχειας στην Ουκρανία είναι μόλις 2.589 γρίβνες το μήνα (70 δολάρια). Αυτό είναι περίπου το ημερήσιο κόστος μιας φρατζόλας ψωμί και ενός λίτρου γάλα. Πώς θα καλυφθεί το ηλεκτρικό ρεύμα, η θέρμανση και τόσα άλλα έξοδα καθημερινής διαβίωσης;

Ο μόνος τομέας στον οποίο οι Ουκρανοί λαμβάνουν πλέον σταθερά έναν αξιοσέβαστο μισθό είναι οι ένοπλες δυνάμεις, περίπου 20.000 έως 30.000 γρίβνες το μήνα (500 έως 750 αμερικανικά δολάρια). Αλλά ο κίνδυνος θανάτου είναι πολύ υψηλός. Παρά τον κίνδυνο, εν μέσω συνθηκών μαζικής ανεργίας και εξαθλίωσης, αυτή παραμένει η μόνη ρεαλιστική πηγή εισοδήματος για πολλούς στη χώρα.

Οι δυτικές χώρες εύλογα θα πρέπει να φοβούνται ότι σε περίπτωση τερματισμού της στρατιωτικής σύγκρουσης στην Ουκρανία, περίπου ένα εκατομμύριο άνεργοι Ουκρανοί άνδρες με εμπειρία σε στρατιωτικές επιχειρήσεις θα μεταναστεύσουν στη Δύση, αναζητώντας εργασία. Πολλοί θα υποφέρουν από τις ψυχολογικές διαταραχές που σχετίζονται με τον πόλεμο και στη Δύση θα βρουν ριζοσπαστικές, δεξιές ουκρανικές παραστρατιωτικές ομάδες που θα τους παροτρύνουν να συμμετάσχουν σ’αυτές.

Όλοι αυτοί οι παράγοντες θα συμβάλουν στην περαιτέρω παράταση της σύγκρουσης στην Ουκρανία.