Μπροστά σε μαζικές απολύσεις ανεμβολίαστων

Νίκος Μωραΐτης για το avantgarde

Τα νέα μέτρα για τον κορονοιό αποτελούν ένα σημαντικό βήμα κλιμάκωσης της επιθετικότητας του αστικού εσμού που βρίσκεται στην κυβέρνηση. Οι νέες εξελίξεις διαγράφουν ένα σκηνικό στο οποίο πλέον ο κάθε εργοδότης στον ιδιωτικό τομέα αναλαμβάνει καθήκοντα ελεγκτή και ανακριτή της ιατρικής κατάστασης των εργαζομένων του. Δεν αρκεί πλέον ο εργαζόμενος να λέει «αισθάνομαι καλά», τα αφεντικά έχουν πλέον δικαίωμα να μας ζητάνε αποδεικτικά του λόγου μας. Είναι μία πράξη η οποία εργαλειοποιεί την απειλή απόλυσης, προκειμένου να εξαναγκάσει τους εργαζομένους σε υποχρεωτικό κατ’ουσίαν εμβολιασμό. Παράλληλα προωθείται ένα σχέδιο κοινωνικής απομόνωσης και εξοστρακισμού από την διασκέδαση και την κοινωνική ζωή για τους ανεμβολίαστους, καθώς μόνο οι εμβολιασμένοι θα μπορούν να βρίσκονται σε κλειστούς χώρους. Οι ανεμβολίαστοι στην εκπαίδευση και την εστίαση θα επιβαρύνονται με υποχρεωτικά τεστ αξίας 10 ευρώ, ενώ ο αποκλεισμός φαίνεται να διευρυνθεί και για τα νοσοκομεία και τις δημόσιες υπηρεσίες, αφού για να τα επισκεφτεί θα πρέπει πρώτα να έχει κάνει τεστ. Για τους κλάδους που ο εμβολιασμός έχει γίνει ήδη υποχρεωτικός, όπως στους υγειονομικούς, όσοι αρνηθούν να καταθέσουν πιστοποιητικό εμβολιασμού θα τους επιβληθεί αναστολή εργασίας.

Την στιγμή που ο ανεμβολίαστος πληθυσμός στην Ελλάδα αγγίζει το 50%, αυτά τα μέτρα ισοδυναμούν με ένα ξεκάθαρο καθεστώς εξαίρεσης και δημιουργίας πολιτών β’ κατηγορίας. Για όποιον βέβαια είναι ακόμα μεθυσμένος από την κορονουστερία όλα αυτά βγάζουν εντελώς νόημα. Η επίθεση του Μητσοτάκη παρουσιάζεται ως μία αναγκαία κίνηση για τον περιορισμό της διασποράς και των θανάτων και άλλων τέτοιων φαιδρών. Νομίζει ότι βρισκόμαστε λίγο ακόμα για να πετύχουμε την πολυπόθητη ανοσία της αγέλης ανεξάρτητα από το γεγονός ότι ο εμβολιασμός δεν περιορίζει την μετάδοση αλλά την ισχύ της νόσησης.

Ενώ με αυτές τις ενέργειες η κυβέρνηση Μητσοτάκη ποινικοποιεί επί της ουσίας την απόφαση για μη εμβολιασμό, διακινείται στην αριστερά η θεωρία ότι η κυβέρνηση θέλει να σαμποτάρει το εμβολιαστικό πρόγραμμα. Μετά την παταγώδη αποτυχία του ισχυρισμού ότι η κυβέρνηση ήθελε να κρατήσει τα εμβόλια για τους εκλεκτούς δικούς της, αυτή η νέα -οριακά- θεωρία συνομωσίας κατέκλυσε τους αριστερούς του ορθού λόγου της Pfizer και της AstraZeneka. Αλλά πού βασίζεται αυτή η θεωρία; Κυρίως σε ζητήματα υφολογικού χαρακτήρα, λέγοντας ότι επειδή γίνεται με επιτακτικό και απειλητικό τρόπο, σαμποτάρεται ο εμβολιασμός, γιατί καλλιεργεί αισθήματα καχυποψίας στον λαό. Μας λένε δηλαδή ότι «εμείς θα το κάναμε καλύτερα», γιατί θα γινόταν με συστηματική πειθώ και συζήτηση και όχι με τιμωρίες. Η αριστερά της καραντίνας θεωρεί ότι έχει την σωστή γραμμή στα του εμβολίου, και άρα νομίζει ότι με προσπάθεια κάπως θα λάμψει η αλήθεια. Πρόκειται για βαθιά πλάνη. Ανεξαρτήτως των επιχειρημάτων που εκκινούν από πραγματικά ανορθολογικές βάσεις, υπάρχει ένα εύρος ζητημάτων σε σχέση με τον εμβολιασμό τα οποία είναι ανυπέρβλητα με οποιαδήποτε κουβέντα. Ακριβώς για αυτό το λόγο η κυβέρνηση αποφασίζει να ξεμπερδέψει με τον διάλογο.

Δεν είναι λοιπόν ζήτημα ύφους, αλλά ουσίας. Όποιος λέει πλέον ότι δεν επιθυμεί να εμβολιαστεί δεν μπορεί να μετατοπιστεί, αλλά μόνο να τσακιστεί. Αυτή είναι μία αλήθεια που ο μητσοτάκης ενδεχομένως την έχει καταλάβει πολύ καλύτερα από τα αριστερά επιτελεία. Τίθεται λοιπόν ένα σπουδαίο ζήτημα για όλους εκείνους τους αριστερούς, που ακόμα ζουν στο όνειρο κάποιας πειθούς και διαλόγου. Τώρα που η κυβέρνηση θεσμοθετεί το καθεστώς εξαίρεσης, τι στάση θα κρατήσουν; Θα υπερασπιστούν «το δικαίωμα σου να λες την άποψή σου, ανεξάρτητα αν διαφωνώ με αυτήν» ή θα αντιμετωπίσουν τους ανεμβολίαστους ως εσωτερικό εχθρό;

Αυτό είναι το σκληρό δίλημμα που φέρνει η ίδια η πολιτική πραγματικότητα. Σε αυτό το δίλημμα δεν χωράνε μισόλογα, είτε άσφαιρα όπως η γνωστή γραμμή περί «καθολικότητας και όχι υποχρεωτικότητας». Και ποια είναι στην τελική η κομβική διαφορά ανάμεσα στις δύο έννοιες; Σε τι διαφοροποιούνται σε τελική ανάλυση οι εκκλήσεις για καθολικό εμβολιασμό έναντι του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» της κυβέρνησης; Στην ουσία και στην πράξη σε τίποτα, μόνο υφολογικές διαφορές υπάρχουν, όπως αναφέραμε προηγουμένως. Διότι και οι δύο γραμμές εκπορεύονται από την ίδια ανάγνωση της επιδημίας και των εμβολίων, δηλαδή ως μίας εξαιρετικά φονικής κατάστασης, η οποία μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με αυτά τα μη τεσταρισμένα και προβληματικά εμβόλια. Σε αυτό συνίσταται το απροσδόκητο ενιαίο μέτωπο του κορωνοϊού, όπου η αριστερά εδώ και 1,5 χρόνο λειτουργεί καλύπτοντας πολιτικά τις αυθαιρεσίες και της χυδαιότητες της κυβέρνησης.

Η «υποχρεωτικότητα» και η «καθολικότητα» δεν είναι ανταγωνιστικές μεταξύ τους γραμμές, αλλά συμπληρωματικές. Η αριστερά που υιοθετεί αυτή την ρητορική, δρα σαν την Μητέρα Τερέζα λειτουργώντας σαν το προνοιακό αντίβαρο στην τιμωρητική δεξιά. Περίπου όπως λειτουργεί σε οργανική σχέση το κράτος πρόνοιας με το κράτος καταστολής ως δύο αναπόσπαστες πλευρές άντλησης συναίνεσης. Η «καθολικότητα» δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία ντροπαλή αναγνώριση της ταξικής ανακωχής της αριστεράς απέναντι στην σαπίλα του καθεστώτος εξαίρεσης που οικοδομεί η δεξιά.

Έμελλε μάλιστα από την Ιστορία, αυτή η ιδιότυπη ταξική ανακωχή της αριστεράς να γίνει πάνω στο ζήτημα των απολύσεων των ανεμβολίαστων, δηλαδή την Disneyland των οικονομιστών, εκεί που οι τελευταίοι αυταπατώνται ότι κατά βάση ατσαλώνεται η ταξική συνείδηση. Η κυβέρνηση προελαύνει με διαθέσεις απόλυσεων πολύ χειρότερες και των μνημονιακών χρόνων και η αριστερά είναι τόσο ιδεολογικά ευνουχισμένη από την κορονο-προπαγάνδα που ούτε καν δεν μπορεί να τους υπερασπιστεί. Αντιθέτως τους εγκαταλείπει στην βία της ανεργίας, αφότου πρώτα τους απανθρωποποίησε πίσω από τις κατηγορίες ότι είναι κίνδυνος, ψεκασμένοι και συνομωσιολόγοι. Πως να μην το κάνει άραγε όταν η πραγματικότητα που βλέπει πίσω από τα θολωμένα γυαλιά των μίσθαρνων της Big pharma, είναι ένας κόσμος επικίνδυνων ανορθολογιστών. Η ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ κάνει τουλάχιστον το στοιχειώδες, ζητώντας να ακυρωθεί η υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών και της κατάθεσης πιστοποιητικών εμβολιασμών ως προϋπόθεση για την συνέχιση της εργασίας. Όμως από την στιγμή που στη ρητορική και την πρακτική της αριστεράς δεν βρίσκουμε κάποια ανταπόκριση σε αυτό το κάλεσμα, τα πράγματα δεν δείχνουν προς το καλύτερο. Πιθανότατα η ΠΟΕΔΗΝ πήρε μία τέτοια απόφαση, λόγω της σημαντικής αντίδρασης των ιατρών που διατηρούν ακόμα επιφυλάξεις για την ασφάλεια και την αναγκαιότητα των εμβολίων.

Η αλληλεγγύη τους όμως για τους μαχόμενους υγειονομικούς στέρεψε. Τα αριστερά επιτελεία ντρέπονται για την συγκεκριμένη απεργία που έχει προκηρύξει η ΠΟΕΔΗΝ, και ούτε θα την τρέξουν. Σε αυτό συνίσταται μάλιστα η εργαλειακή αξιοποίηση των γιατρών καθόλη τη διάρκεια του κορωνοϊού. Για όσο καιρό η λευκή ρόμπα βοηθούσε στην προώθηση των αντιδραστικών αφηγημάτων, ήταν το μόνο που βλέπαμε τόσο από τους δεξιούς όσο και από τους αριστερούς ιεροκήρυκες του ορθού λόγου (disclaimer: με αυτό το σχόλιο δεν ταυτίζουμε την αριστερά με τη δεξιά). Τώρα όμως που οι γιατροί πραγματοποιούν αυτή την σιωπηλή αντίδραση ενάντια στην υποχρεωτικότητα, γιατί η αριστερά δεν τους ακολουθεί; Τι απέγιναν τα επιχειρήματα για τους μάχιμους αριστερούς γιατρούς, τους οποίους πρέπει να ακολουθήσουμε γιατί αυτοί «ξέρουν καλύτερα»; Οι ίδιοι που εκστόμιζαν τέτοιες αντιπολιτικές απόψεις, είναι οι ίδιοι που τώρα σιωπούν για την επερχόμενη απεργία.

Είναι προφανές ότι οι αναστολές εργασίας θα φέρουν τρομακτικά ελλείματα στα νοσοκομεία. Η ΠΟΕΔΗΝ μπορεί και να ποντάρει πάνω σε αυτό για να εκβιάσουν την κυβέρνηση να πάρει πίσω το αίσχιστο νομοσχέδιο που αναγκάζει τους υγειονομικούς να δηλώσουν το αν έχουν εμβολιαστεί. Η κυβέρνηση απαντά σε αυτό λέγοντας ότι τα κενά θα καλυφθούν από τον ιδιωτικό τομέα. Θα ζητήσει τότε η αριστερά λοιπόν άμεση επιστροφή όσων βρίσκονται σε αναστολή εργασίας (χωρίς δηλαδή κατάθεση πιστοποιητικού) ή θα συναινέσει δια της αφωνίας της στην de facto ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας; Το πιθανότερο είναι ότι θα πετάξει πάλι την μπάλα στην εξέδρα μιλώντας για ψευτοδίπολα. Ως γνωστόν όμως η πολιτική των ίσων αποστάσεων ευνοούν πάντα αυτόν που έχει μεγαλύτερη δύναμη, δηλαδή την κυβέρνηση.

Η αφετηρία οποιασδήποτε πολιτικής συζήτησης πρέπει να είναι μία, κανένας εργαζόμενος να μην δείχνει πιστοποιητικά εμβολιασμού, νόσησης ή τεστ. Καμία ανοχή στο σύστημα της ρουφιανιάς, που καταργεί το απόρρητο των ιατρικών πράξεων. Παλεύουμε ενάντια στην ανασυγκρότηση της κοινωνίας στα πρότυπα της εξυπηρέτησης της Big Pharma και των FANG. Ενάντια στον εκχυδαϊσμό της επιστήμης στα πρότυπα της τεχνοεπιστήμης και της ανάδειξης των επιστημόνων σε άλλη μία κλίκα συγκρότησης και νομιμοποίησης της αυθαιρεσίας της εξουσίας. Με την πλευρά και στο όνομα της επανάστασης, χωρίς κανένα ανακάτεμα με πρωτοβουλίες του εθνικού χυλού.

Advertisement