Ακροδεξιά πανούκλα σε πλήρη εξέλιξη μετά την απαγόρευση του Πολυτεχνείου

Κ.Μαραγκός για το Avantgarde

Με μια εμφύλιοπολεμική ομιλία σήμερα στη Βουλή ο Μητσοτάκης ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να υπαναχωρήσει από την απαγόρευση της πορείας του Πολυτεχνείου που ήδη έχουν αναγγέλλει από κοινού  Χρυσοχοΐδης και Χαρδαλιάς. Απευθυνόμενος μάλιστα στον γραμματέα του ΚΚΕ και του ΜέΡΑ25 και με ύφος δικτατορίσκου είπε ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις κανενός από το νόμο.
Ξεπερνώντας κάθε όριο θράσους και προκλητικότητας συνέχισε την ομιλία του ξερνώντας όλο το ακροδεξιό εμετό για την εξέγερση της 17η Νοέμβρη, αναμασώντας τη γνωστή λάσπη για καριέρες πάνω στο Πολυτεχνείο για να κλιμακώσει το αντικομμουνιστικό του παραλήρημα με ανοιχτές απειλές: «Άντε να τελειώνουμε με τα ιδεολογικά άβατα. Σας τα είπα και για την Εθνική Αντίσταση τις προάλλες. Θα τα ακούσετε και για το Πολυτεχνείο…. Οι νόμοι ισχύουν για όλους. Δεν εξαιρούνται οι κ. Κουτσούμπας και Βαρουφάκης. Ότι ισχύει για όλους ισχύει και για το ΚΚΕ».

Την στιγμή που ο Μητσοτάκης «τελείωνε» με τα κινηματικά «άβατα» και την αριστερά μηδενός εξαιρουμένου, ο Τσίπρας σφύριζε αδιάφορα, αφού πρώτα μας εξηγούσε σαν κοινός γλείφτης του Χαρδαλιά και του Τσιόδρα πόσο υπεύθυνη στάση έδειξε και συνεχίζει να δείχνει το κόμμα του στην εποχή του κορωνοϊού βάζοντας πλάτη στα λοκντάουν και τις καραντίνες. Είναι τέτοιος μάλιστα ο οίστρος του Τσίπρα για εποικοδομητικές προτάσεις στο καθεστώς του Μάξιμου που εκλιπαρεί για κάποιον κοινής αποδοχής υπουργό υγείας, αναλόγως της απολύτου εμπιστοσύνης που έδινε ο Σύριζα στον ενεργούμενο από το Μαξίμου Σ. Τσιόδρα.
Η καθεστωτική αριστερά του Τσίπρα κάθε φορά που η κυβέρνηση βαράει συναγερμό και επιβάλει νέες απαγορεύσεις πάνω στις προηγούμενες, τρέχει να βαρέσει προσοχές παριστάνοντας τον καΐλα του κράτους εκτάκτου ανάγκης.

Το πολυτεχνείο είναι το σύμβολο της μεταπολιτευτικής αριστεράς στην Ελλάδα, και το κόκκινο πανί της αστικής αντίδρασης. Για πολλά χρόνια αναγκάστηκε να ανέχεται τον εορτασμό του. Για κάποια ακόμα προσπάθησε να το ενσωματώσει. Από ένα σημείο και πέρα ο στόχος είναι να το εξαφανίζει από τη συλλογική μνήμη. Στην σημερινή του ομιλία ο Μητσοτάκης μπερδεύοντας τα λόγια του μίλησε για τα ιδεολογικά άβατα εννοώντας προφανώς τα άβατα της αριστεράς. Μέχρι τώρα ξέραμε για το άβατο των Εξαρχείων και πιο δειλά για το άβατο των πανεπιστημίων. Τα άβατα αυτά συνδέονταν πάντα με κάποιες υποτίθεται έκνομες πράξεις. Ναρκωτικά, ληστείες, κάποια επεισόδια κοκ. Είναι η πρώτη φορά που η κυριλέ εκπροσώπηση της αστικής τάξης φτάνει σε τέτοιο σημείο παροξυσμού να μιλάει για ιδεολογικά άβατα. Ο αντεπαναστατικός οδοστρωτήρας που βρίσκεται σε εξέλιξη από τις αρχές του 2020 με αφορμή τον κορωνοϊό φτάνει πλέον στην καρδιά του προβλήματος. Η αριστερά φαίνεται ακόμα να μην καταλαβαίνει περί τίνος πρόκειται. Την ώρα που η ακροδεξιά κυβέρνηση (κατά τα άλλα νικήσαμε το φασισμό) απειλεί ευθέως την ύπαρξη κάθε κινήματος και κάθε αριστεράς, κάποιοι συνεχίζουν να πιστεύουν ότι η μάχη βρίσκεται απλώς στην υπεράσπιση της δημόσιας υγείας.

Προφανώς η δημόσια υγεία εν μέσω μια ιογενούς επιδημίας με χιλιάδες κρούσματα είναι ένα υπαρκτό ζήτημα. Όμως εδώ έχουμε μια κυβέρνηση που η «δράση» της κατά του κορωνοϊού υποτίθεται για να σώσει τις ζωές μας περιορίζεται στους χιλιάδες μπάτσους που κόβουν νυχθημερόν 300ρια πρόστιμα σε όσους δεν δίνουν επαρκείς εξηγήσεις που βρίσκονται στο δρόμο ή που δεν φορούν δήθεν σωστά τη μάσκα τους. Ακόμα και γι’ αυτό το εξοντωτικό πρόστιμο των 300 ευρώ που ξαφνικά διπλασιάστηκε χωρίς καμία διαδικασία η αριστερά το άφησε να περάσει έτσι μαζί και οι απαγορεύσεις στο ύπαιθρο εκεί δηλαδή που δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι μεταδίδεται κανένας ιός. Δεν θα επαναλάβουμε εδώ τα γνωστά για τα πηγμένα ΜΜΜ, για τις ΜΕΘ που λείπουν, για τις χίλιαδες κενές θέσεις στο ΕΣΥ. Όλα αυτά ακούγονται, αν και σχεδόν έχει απαγορευτεί κάθε κριτική για τη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης. Το ζήτημα είναι ότι η ελεεινή αυτή κυβέρνηση βρήκε την ευκαιρία να τελειώσει με όλες τις εκκρεμότητες των τελευταίων 50 χρόνων. Με τα συνδικάτα, τις απεργίες, τις διαδηλώσεις, το φοιτητικό άσυλο, την αστυνομία στις σχολές, τις καταλήψεις, το Πολυτεχνείο, το οικιακό άσυλο, την ελεύθερη κυκλοφορία όχι μόνο της κίνησης αλλά και των ιδεών και τελικά με την ίδια την αριστερά και τα «ιδεολογικά της άβατα».

Η αριστερά συνηθισμένη στη διαπραγμάτευση δείχνει να μην πολυπιστεύει ότι πράγματι συμβαίνει όλο αυτό μπροστά στη μούρη της. Αυταπατάται όπως και ο μέσος τρομοκρατημένος υπήκοος ότι είναι μόνο ένας εφιάλτης και όπου να ναι θα ξυπνήσουμε. Όχι κυρίες και κύριοι. Δεν πρόκειται για εφιάλτη, ούτε για προσωρινά μέτρα. Μας το λένε σε όλους τους τόνους. Όλα αυτά που δοκιμάζουν ήρθαν για να μείνουν. Δεν το κρύβουν. Είναι μια ευκαιρία λένε και ξαναλένε για να κλείσουν τις υποθέσεις που σέρνονται εδώ και δεκαετίες κάτω φυσικά από έναν ταξικό συσχετισμό που δεν τους επέτρεπε να τα σαρώσουν όλα όπως κάνουν αυτή τη στιγμή. Τα χρόνια που πέρασαν των μνημονίων βούτηξαν από την εργατική τάξη το 1/3 των μισθών, λεηλάτησαν τις συντάξεις, αύξησαν δραματικά τα όρια συνταξιοδότησης και κατήργησαν το μισό εργατικό δίκαιο. Τώρα επιχειρούν να πάρουν και την ψυχή μας. Τώρα το διακύβευμα είναι ακόμα πιο ουσιώδες και αφορά την ύπαρξη της αριστεράς και κάθε κινήματος.

Το μοντέλο της αστικής διακυβέρνησης δεν περιλαμβάνει εδώ και καιρό διαδικασίες συναίνεσης και διαπραγμάτευσης όπως αυτές τις γνωρίσαμε στον μεταπολεμικό καπιταλισμό, όπου η θεσμική τουλάχιστον αριστερά και τα συνδικάτα αποτελούσαν αναγνωρίσιμο συνομιλητή του αστικού συστήματος. Στη δυστοπία που φαντάζεται η αστική τάξη δεν υπάρχει ρόλος για την αριστερά, ούτε την απασχολεί πλέον ο διαμεσολαβητικός της ρόλος. Μαζί της όμως πάει περίπατο και ο ζωτικός χώρος κάθε αριστεράς: τα συνδικάτα, οι απεργίες, οι διαδηλώσεις, το φοιτητικό άσυλο, οι συνελεύσεις, το Πολυτεχνείο, το Γκίνη, οι αφισοκολλήσεις, τα στέκια μέσα και έξω από τις σχολές, όλα αυτά που αποτελούσαν το έδαφος της αναπαραγωγής όλων των ειδών του αντισυστημικού λόγου, βρίσκονται πλέον υπό διωγμό με τον ίδιο τρόπο που θα το έκανε μια χούντα. Ο κορωνοϊός είναι απλώς το πρόσχημα, και μόνο ένας ανόητος συνεχίζει να κάνει ότι δεν το καταλαβαίνει.

Όμως δεν είναι μόνο αυτά. Στο στόχαστρο μπαίνουν γενικώς τα ατομικά και δημοκρατικά δικαιώματα. Οι περιορισμοί κυκλοφορίας, συναναστροφών, η ιχνηλάτησή τους, το οικιακό άσυλο, το δικαίωμα στη διαφορετική γνώμη, όλα βρίσκονται πλέον υπό αμφισβήτηση και αυτή η αμφισβήτηση δεν έχει καμία σχέση με κάποιο σχέδιο διάσωσης του πληθυσμού από κάποιο φονικό ιό. Όλα αυτά τα δικαιώματα, που 4-5 γενιές έχουν μεγαλώσει μαζί τους, υπάρχουν ως το προϊόν ενός συσχετισμού δύναμης που είχε επιβάλει η αριστερά και το κίνημα αμφισβήτησης από την εποχή της γαλλικής επανάστασης. Η συντριβή αυτού του κινήματος θα συμπαρασύρει μαζί του και τα δικαιώματα που η αστική τάξη είχε αναγκαστεί να τα ενσωματώσει στο πολιτικό της σύστημα.

Το κράτος έκτακτης ανάγκης είναι η ΜΕΘ ενός καπιταλισμού που βρίσκεται ήδη διασωληνωμένος και που δεν βλέπει άλλον τρόπο για να συνεχίσει να υπάρχει. Είναι το τέλος του κοινωνικού συμβολαίου όπως το ξέραμε. Η αστική τάξη επιχειρεί να παρακάμψει κάθε διαμεσολάβηση, ακόμα και την κοινοβουλευτική. Η «ατομική ευθύνη» είναι το νέο μοντέλο διακυβέρνησης που αντικαθιστά τις συλλογικές συμβάσεις και δικαιώματα. Μαζί με την ατομική ευθύνη, πάνε οι ατομικές συμβάσεις, η εξατομικευμένη ασφάλιση,  η εξ αποστάσεως εκπαίδευση και εργασία από το σπίτι, ακόμα και η ηλεκτρονική ψηφοφορία. Η συλλογική εκπροσώπηση (που για πολλούς ήταν το πεδίο των γραφειοκρατών) αντικαθίσταται (όχι από την αυτενέργεια των μαζών, αλλά) από την αδιαμεσολάβητη εκπροσώπηση των εξατομικευμένων υπηκόων κατευθείαν από την αστική τάξη και το κατασκοπευτικό κράτος της. Ο κορωνοιός αποτέλεσε μια εξαίσια ευκαιρία για να ξεδιπλωθεί η αστική αντεπανάσταση σε μια πρωτοφανή κλίμακα, εξαπολύοντας μιας ιστορικές έκτασης θεραπεία σοκ στους πληβείους όλου του πλανήτη. Είναι επίσης και μια ευκαιρία για να κάτσει ο κάθε κατεργάρης στο πάγκο του και να ξεκαθαριστεί για τα επόμενες δεκαετίας ποιος είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγεμόνας πάνω στον πλανήτη.

Την Κυριακή υποτίθεται ξεκινάει ο 3ημερος εορτασμός του Πολυτεχνείο και την Τρίτη είναι η απαγορευμένη διαδήλωση προς την αμερικάνικη πρεσβεία για την οποία υπάρχουν δεκάδες καλέσματα. Ο Τσίπρας έχει βάλει ήδη την ουρά στα σκέλια αν δεν κάνει πλάτες στο ακροδεξιό καθεστώς. Οι δυνάμεις που επιμένουν στην πραγματοποίηση της συγκέντρωσης θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη την νέα κατάσταση που έχει εισέλθει η χώρα εδώ και μερικούς μήνες με τα δημοκρατικά δικαιώματα να είναι στο γύψο. Το μέρος και η ώρα της συγκέντρωσης δεν μπορεί να καθορίζεται με βάση τη ρουτίνα των τελευταίων 20 χρόνων. Αυτή τη φορά χρειάζεται ένας ουσιαστικός συντονισμός όλων των δυνάμεων που θεωρούν ότι η πορεία αυτή πρέπει να γίνει σε συνθήκες όχι μόνο απαγόρευσης της συγκέντρωσης αλλά και της κυκλοφορίας.

Οι νομικοί του κινήματος θα πρέπει να δώσουν σαφείς οδηγίες στον κόσμο για το τι γράφουν ή δεν γράφουν στο χαφιεδόχαρτο εκείνη τη μέρα. Τι κάνουμε με τα πρόστιμα τα οποία θα πέφτουν βροχή όλο το τριήμερο. Πως θα κατεβεί ο κόσμος στη συγκέντρωση με τα αστυνομικά μπλόκα να εμποδίζουν την κίνηση από τις συνοικίες και τους σταθμούς του μετρό ρίχνοντας μαζικά τα πρόστιμα της άσκοπης μετακίνησης. Θα τα αντιμετωπίσουμε όλα αυτά συλλογικά ή είναι κι αυτό ζήτημα «ατομικής ευθύνης»; Θα γίνουν μαζικές προσφυγές κατά αυτών των προστίμων; Θα γίνει ζήτημα του αγώνα ή θα συνεχιστεί αυτό το γελοίο κρυφτούλι με τον Χαρδαλιά και τα 300ρια του;

Γιατί να συγκεντρωθούμε ξανά στην Κλαυθμώνος και όχι έξω από το Πολυτεχνείο; 4-5 μέρες πριν τη διαδήλωση όλα αυτά τα πρακτικά ζητήματα αλλά απολύτως ζωτικά έχουν αφεθεί στην τύχη τους. Όπως και να χει αυτή τη φορά δεν υπάρχουν περιθώρια για μεγάλες αποστάσεις μεταξύ των μπλοκ. Η περιφρούρηση πρέπει να είναι μια και κανένα μπλοκ δεν πρέπει να αφεθεί στην τύχη του.
Η διαδήλωση του πολυτεχνείου είναι ένα τεστ και για το καθεστώς και για το κίνημα. Απαγορεύοντας τη συγκέντρωση δεν το κάνουν για να σβήσουν από την ιστορία το Πολυτεχνείο του 1973, αλλά για να εξαφανίζουν από το χάρτη τη σημερινή αριστερά. Δυστυχώς η αριστερά κοιμάται ακόμα αγκαλιά με την κορωνοϋστερία και τις καραντίνες, νομίζοντας ότι δεν ήρθε ακόμα η ώρα της. Αντί να δει κατάματα την πραγματικότητα βλέπει στον αντίπαλο μόνο αστοχίες, ανεπάρκεια, εγκληματικές ελλείψεις, καθυστερήσεις και εμμονές, στην αντιμετώπιση του κορωνοϊού, πουλώντας περισσότερη υπευθυνότητα και τραγωδία, έτοιμη ακόμα και την ύστατη στιγμή να προσφέρει τις υπηρεσίες της για να δείξει πόσο καλό παιδί είναι. Το μόνο που δεν βλέπει είναι ότι ο αποδέκτης των υπηρεσιών δεν αστοχεί με τον ιό, αλλά κάνει σκοποβολή πάνω στο κεφάλι της.

Advertisement