Teo Cubanos για το avantgarde
Οι πρόσφατες εξελίξεις στο Ουκρανικό
Τις τελευταίες μέρες ο ουκρανικός στρατός εξαπολύει μεγάλης έκτασης επιθέσεις, με τις συγκρούσεις να μαίνονται σφοδρές σχεδόν σε όλη τη συνοριακή γραμμή μεταξύ των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονμπάς και της υπόλοιπης Ουκρανίας. Βομβαρδίζει με πυραύλους Grad και βαρύ πυροβολικό κατοικημένες περιοχές με αποτέλεσμα να υπάρχουν καθημερινά άμαχοι τραυματίες και νεκροί. Σε αρκετές περιπτώσεις επιχείρησε να προωθηθεί καταλαμβάνοντας ουδέτερες /αποστρατιωτικοποιημένες περιοχές. Εκτός από την ανθρωπιστική κρίση που μπορεί να ξεσπάσει εν μέσω χειμώνα, καθώς βομβαρδίζονται υποδομές νερού, ρεύματος και φυσικού αερίου υπάρχει και σοβαρό ενδεχόμενο οικολογικής καταστροφής καθώς ο ουκρανικός στρατός στοχεύει και εργοστάσια, χημικές εγκαταστάσεις κ.α. Περισσότερες λεπτομέρειες για το στρατιωτικό μέτωπο υπάρχουν στο facebook της “Αντιφασιστικής Καμπάνιας Αλληλεγγύης για Ουκρανία – Ντονμπάς”
Οι πρόεδροι των Λαϊκών Συμβουλίων της DPR και LPR, Denis Pushilin και Vladimir Degtyarenko έκαναν έκκληση σε Ρωσία, ΗΠΑ, Γερμανία “να σταματήσουν την Ουκρανία και να αναγκάσουν τον Ποροσένκο να σταματήσει τις εγκληματικές του πράξεις εναντίον του λαού του Ντονμπάς”.
Ο επικεφαλής της ΛΔ Ντονιέτσκ, Zaharchenko, δήλωσε ότι η Ουκρανία ξεκίνησε εχθροπραξίες επειδή ΗΠΑ και Ρωσία ξεκίνησαν να ψάχνουν για “κοινό τόπο”.
Οι ουκρανικές Αρχές κατηγορούν την πλευρά των ΛΔ και τη Ρωσία για την κλιμάκωση των συγκρούσεων. Μάλιστα στις 31/1/17 ο εκπρόσωπος της Ουκρανίας στον ΟΗΕ, Volodymyr Yelchenko, απευθύνθηκε στον γ.γ του ΟΗΕ “απαιτώντας από τη Ρωσική Ομοσπονδία να πάψει αμέσως τις εχθροπραξίες και να συμμορφωθεί αυστηρά με την ανακωχή”.
Στις 31/1/17 το Συμβούλιο Ασφαλείας (ΣΑ) του ΟΗΕ εξέδωσε ανακοίνωση “ανησυχίας” για την επιδείνωση της κατάστασης στο Ντονιέτσκ.
Το ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία κατηγορεί τις ουκρανικές Αρχές για ένοπλες προκλήσεις στο Ντονμπάς.
Την 1/2/17 πραγματοποιήθηκε νέα συνάντηση του Trilateral Contact Group (TCG) στο Μινσκ, στο όποιο συμμετέχουν Γερμανία, Γαλλία, Ρωσία, Ουκρανία και οι Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονμπάς.
H Ουκρανία είναι ένα από τα μη μόνιμα μέλη του ΣΑ του ΟΗΕ για το 2016 και το 2017. Τον Φλεβάρη του 2017 (από προχτές δηλαδή) η Ουκρανία αναλαμβάνει την προεδρία του ΣΑ.
Την Πέμπτη 2/2/17 το θέμα της κλιμάκωσης στο Ντονμπάς θα συζητιόταν σε συνεδρίαση του ΣΑ, με πρωτοβουλία της Ουκρανίας, στο πλαίσιο της ανάληψης εκ μέρους της της προεδρίας του ΣΑ.
Ο Ποροσένκο “διέκοψε εσπευσμένα” την επίσκεψη του στο Βερολίνο για συνάντηση με τη Μέρκελ, “λόγω της έκτακτης κατάστασης”. Πρόλαβε ωστόσο να της πει ότι η Δύση πρέπει να επεκτείνει και να δυναμώσει τις κυρώσεις απέναντι στη Ρωσία.
Σύμφωνα με τον πρέσβη της Ουκρανίας στις ΗΠΑ, Valerii Chalyi, ο Ποροσένκο θα ταξιδέψει μέσα στον Φεβρουάριο στις ΗΠΑ στα πλαίσια της ουκρανικής προεδρίας στο ΣΑ του ΟΗΕ, και “ενδέχεται” να συναντηθεί και με τον Τραμπ.
Συνέχιση των κυρώσεων και ανακατωσούρα στην ΕΕ
Στις 15/12/16 το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο είχε αποφασίσει την επέκταση των κυρώσεων προς τη Ρωσία για ένα ακόμη εξάμηνο, μέχρι τις 31/7/17. Στο σχετικό ρεπορτάζ του Reuters αναφέρεται ότι ο Πρόεδρος του Συμβουλίου Donald Tusk δήλωσε ότι “κάποιοι απ’ τους εταίρους θα προτιμούσαν ίσως 12 μήνες αλλά…αυτό που είναι δυνατό είναι να διατηρήσουμε την τωρινή φόρμουλα, που σημαίνει έξι μήνες”.
Στην ίδια συνεδρίαση το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο επανέφερε την “Συμφωνία Σύνδεσης ΕΕ – Ουκρανίας” που είχε απορριφθεί τον Απρίλη στο ολλανδικό δημοψήφισμα. Το Συμβούλιο “έλαβε υπόψη του τις ολλανδικές ανησυχίες” και έτσι με την τροποποιημένη συμφωνία δεν αποδίδεται στην Ουκρανία το στάτους του υποψήφιου μέλους της ΕΕ, ούτε η συμφωνία συνιστά δέσμευση για μελλοντική απόδωση του στάτους. Επίσης δεν δίνεται το δικαίωμα ελεύθερης μετακίνησης και εργασίας. Περιλαμβάνονται ωστόσο όλα τα υπόλοιπα που αφορούν το ελεύθερο εμπόριο, την ασφάλεια κλπ. Το νομοσχέδιο για τη επικύρωσης της νέας συμφωνίας κατατέθηκε στις 31 Γενάρη στην ολλανδική Κάτω Βουλή. Παρότι υπάρχουν αμφιβολίες για το αν θα κυρωθεί μέχρι τις ολλανδικές εκλογές του Μαρτίου, Ουκρανοί αξιωματούχοι αισιοδοξούν ότι η επικύρωση μπορεί να συμβεί στις αρχές του έτους.
Στη συγκεκριμένη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου φάνηκε για ακόμα μια φορά ότι κάποιες χώρες είναι υπέρ μιας πιο σκληρής “πολιτικής ασφάλειας” απέναντι στη Ρωσία (Πολωνία, Εσθονία, Λιθουανία, Λετονία κ.α). Είναι κυρίως οι χώρες στις οποίες αναβαθμίζει την στρατιωτική του παρουσία τελευταία ο αμερικανικός στρατός.
Στον “διαγκωνισμό ισχύος” για τη διαχείριση του Ουκρανικού προστέθηκε πρόσφατα και μια πρόταση 8 χωρών της ΕΕ (Βρετανία, Δανία, Εσθονία, Φιλανδία, Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία και Σουηδία) για να μπουν πιο γερά οι ΗΠΑ ως “εταίρος” της ΕΕ στη διαχείριση των “αναγκαίων μεταρυθμίσεων” στην Ουκρανία. Μια σχεδόν ανοιχτή αμφισβήτηση της πρωτοκαθεδρίας του Γερμανογαλλικού άξονα στην πολιτική διαχείριση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων και του Trilateral Contact Group. Με την “Brexit-Theresa May” να ψάχνει κι αυτή τις ισορροπίες με τον Τραμπ, αναζητώντας έναν αναβαθμισμένο ρόλο για το Ηνωμένο Βασίλειο στη νέα κατάσταση στο πλευρό των ΗΠΑ.
Το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων TASS γράφει επικαλούμενο την γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung, ότι το Βερολίνο κατηγορεί το Κίεβο για την χειροτέρευση της κατάστασης στο Ντονμπάς. Ωστόσο ούτε η πρότερη πολιτική στάση ούτε οι πρόσφατες δηλώσεις της Μέρκελ υποδεικνύουν κάτι τέτοιο. Το δημοσίευμα επικαλείται “πηγές” εντός της κυβέρνησης. Μόνο που η κυβέρνηση είναι δικομματική. Και η Süddeutsche Zeitung σοσιαλδημοκρατική. Στην Γερμανία πλησιάζουν εκλογές. Και το SPD (που έχει τον Υπουργό Εξωτερικών στην κυβέρνηση συνασπισμού) δεν συμφωνεί ιδιαίτερα με τη σκληρή γραμμή κυρώσεων απέναντι στη Ρωσία.
Κι αυτά τη στιγμή που ο υποψήφιος της γαλλικής Δεξιάς στις επερχόμενες εκλογές, François Fillon, βγαίνει με μια πολιτική πρόταση προς την Γερμανία που σε ελεύθερη απόδοση λέει ότι “ο Τραμπ σκοπεύει να υποβαθμίσει τη σημασία που είχε η ΕΕ ως ‘εταίρος’ της αμερικανικής αυτοκρατορίας και σκοπεύει να παίζει όλο και περισσότερο ‘απευθείας΄ ως ΗΠΑ, υποδεικνύοντας και επιβάλλοντας με την ωμή ισχύ και όχι πλέον “συνδιαμορφώνοντας” τους όρους της “συμμαχίας” που θα μας προσφέρει. Ας το κάνουμε λοιπόν όπως ο Τραμπ αλλά για την πάρτη μας! Ας σταματήσουμε πρώτοι εμείς τις κυρώσεις που ήταν εξάλλου αμερικανική ιδέα. Αν ο Τραμπ σκοπεύει να επιβάλλει την αμερικανική κυριαρχία μονομερώς, παίζοντας το divide and rule μεταξύ των χωρών στο εσωτερικό της ΕΕ, και της Ρωσίας με την ΕΕ, ας το κάνουμε πρώτοι εμείς για λογαριασμό μας!”
Είναι φοβερό ότι η γραμμή της Γαλλικής Δεξιάς εμφανίζεται κατοπτρικά στη γερμανική σοσιαλδημοκρατία και της γαλλικής σοσιαλδημοκρατίας στην γερμανική Δεξιά…
Τα αδιέξοδα της Αυτοκρατορίας και ο Τραμπ
Η Αυτοκρατορία πηγαίνοντας για να περικυκλώσει την Ρωσία βρέθηκε τελικά σε απόσταση αναπνοής από έναν πόλεμο εναντίον της, πρώτα στην Ουκρανία και πολύ περισσότερο στη Συρία, με το συσχετισμό δυνάμεων, το “έδαφος” και το “τοπίο” που διαμορφώθηκε και στην Ουκρανία και πολύ περισσότερο στη Συρία να μην την ευνοούν και να οδηγούν την τακτική της σε αδιέξοδο. Το πολιτικοστρατιωτικό αδιέξοδο, συνδυασμένο με το ευρύτερο συνεχιζόμενο οικονομικό αδιέξοδο της κρίσης, απαιτεί λύσεις. Ο Τραμπ, το Brexit, η άνοδος της ευρωπαϊκής ευρωσκεπτικιστικής ακροδεξιάς είναι το αποτέλεσμα των αδιεξόδων. Η κατεύθυνση αυτή δεν ανατρέπει εκ θεμελίων τη βασική στρατηγική της προηγούμενης ιμπεριαλιστικής ρύθμισης. Αντιθέτως εν πολλοίς την επεκτείνει στις “λογικές της συνέπειες”.
Όπως η ακροδεξιά ισλαμοφοβία, τα τείχη, οι απελάσεις κλπ εδράζονται και εξελίσσουν την “κυριλέ”, θεσμική “φιλελεύθερη” ισλαμοφοβία του Ομπάμα και της ΕΕ, όπως ο ακροδεξιός, φασίζων κανιβαλισμός είναι η μετάσταση του φιλελεύθερου λελέδικου κανιβαλισμού, έτσι και στο γεωπολιτικό επίπεδο ο Τραμπ επιδιώκει να βαθύνει προϋπάρχουσες πλευρές της αμερικανικής αυτοκρατορικής τακτικής και επιπλέον να “αναιρέσει” κομμάτια της τακτικής που απέτυχαν για να διασώσει την ουσία της αυτοκρατορικής στρατηγικής.
Η Τραμπική πολιτική που θέτει στο στόχαστρο την Κίνα είναι συνέχεια του Ομπαμικού “πίβοτ στην Ασία”. Η ένταση με την Γερμανία είναι η ποιοτική αναβάθμιση των Αμερικανογερμανικών τριβών του προηγούμενου διαστήματος (διαμάχες ΔΝΤ – Γερμανίας, αμερικανικά πρόστιμα σε ευρωπαϊκές εταιρίες κλπ) καθώς η Γερμανική Ευρώπη του Σόιμπλε και της Μέρκελ δημιουργεί προβλήματα. Ώρα για Αμερικανική Ευρώπη. Αλλά επειδή έχουμε και οικονομική κρίση, θα έχει μόνο στρατά και όχι Μάρσαλ, παρά μόνο με υψηλή οικονομική και πολιτική ανταποδοτικότητα για τις ΗΠΑ.
Στη Μέση Ανατολή η Τραμπική συνταγή λέει καταρχήν: “επιστροφή στα βασικά: ζήτω το Ισραήλ και η Σαουδική Αραβία, θάνατος στο Ιράν και τους φίλους του. Οκ, πήγαμε μέσω Συρίας, να πετύχουμε μ’ έναν σμπάρο πολλά τρυγόνια. Δεν μας βγήκε. Κινδυνεύσαμε με μεγάλης κλίμακας στρατιωτική αναμέτρηση σ’ ένα έδαφος που οι στρατηγικοί μας αντίπαλοι είχαν βρεθεί σε ‘ενιαίο μέτωπο’. Να κάνουμε ένα βήμα πίσω ή μάλλον πλάγια, να προσπαθήσουμε να καταλαγιάσουμε λίγο τις καυτές ζώνες στις όποιες είμαστε στο τσακ για στρατιωτική σύγκρουση με τους Ρώσους, με το συνολικό “πλαίσιο” που έχει διαμορφωθεί να μην μας βολεύει. Αξιοποιούμε την εκλεκτική ιδεολογικοπολιτική συγγένεια της Τραμπικής με την Πουτινική ιδεολογική πλατφόρμα. Προσπαθούμε να χαλάσουμε τους δεσμούς που χτίζουν οι Ρώσοι με τους Ιρανούς και τους Κινέζους. Και ταυτόχρονα ‘φορτώνουμε’ στρατά στην Ανατολική Ευρώπη και αναδιοργανώνουμε ‘κατά της τρομοκρατίας’ τα στράτα μας στη Μέση Ανατολή. Και γιατί όχι, προσπαθούμε να αξιοποιήσουμε τους Ρώσους για να βάλουμε επ’ ευκαιρίας τους Γερμανούς στη θέση τους. Αν αυτό σημαίνει να μείνει προς ώρας ο Άσαντ και να μην σκούζουμε απ’ το πρωί ως το βράδυ για την Κριμαία, τότε ας είναι. Οι προηγούμενοι τιμονιέρηδες του καραβιού ταυτίστηκαν εμμονικά με την προηγούμενη τακτική και γίνονται υστερικοί ρισκάροντας τα πάντα. Εμείς είμαστε ευέλικτοι και ταυτόχρονα δεν απεμπολούμε καμία οψιόν δράσης”.
Τα αυτοκρατορικά επιτελεία ψάχνουν νέες λύσεις σε όλα τα επίπεδα: οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό, ιδεολογικό, γεωπολιτικό. Αυτό βάζει σε δοκιμασία όλες τις προηγούμενες ρυθμίσεις, δομές, λειτουργίες και αφηγήσεις της Αυτοκρατορίας. Οριακά και προοπτικά, ακόμα και την ίδια τη συνοχή της. Στο εσωτερικό των ΗΠΑ διεξάγεται μια λυσσαλέα μάχη -με συγκρούσεις και διαπραγματεύσεις κάθε είδους- μεταξύ δύο κατευθύνσεων. Διεξάγεται εδώ και καιρό κλιμακούμενη. Ανάλογες διεργασίες δουλεύουν εδώ και καιρό και στην Ευρώπη. Με το Brexit και κυρίως με την εκλογή Τραμπ η κατάσταση παροξύνεται: the game is on.
Οι Κιεβικοί ανησυχούν και κάνουν πόλεμο
Στο εσωτερικό της Ουκρανίας άνοιξε στις αρχές της χρονιάς μια συζήτηση με αφορμή ένα άρθρο του ολιγάρχη Victor Pinchuk στη Wall Street Journal με τίτλο “η Ουκρανία πρέπει να κάνει επώδυνους συμβιβασμούς για ειρήνη με τη Ρωσία,” με το οποίο οι hardcore Μαϊντανικοί γίνανε έξαλλοι.
Η κλιμάκωση των συγκρούσεων στο Ντονμπάς συμπίπτει με την ανάληψη της προεδρίας απ’ τον Τραμπ κι ακόμα πιο συγκεκριμένα με την τηλεφωνική επικοινωνία Τραμπ-Πούτιν. Ο Τραμπ μετά την πρόσφατη συνάντηση του με την Μέι, δήλωσε διπλωματικά ότι “είναι ακόμα πολύ νωρίς για να συζητηθεί η άρση των αμερικανικών κυρώσεων στη Ρωσία”.
Η Washington Post είναι πολύ ξεκάθαρη, “Κλιντονικιά” και “Ρωσο-υστερική” στην ερμηνεία που δίνει στα πράγματα: “Ο Πούτιν κλιμακώνει για να δοκιμάσει τον Τραμπ, για να καταβάλει την ουκρανική οικονομία πάνω που δείχνει σημάδια ανάκαμψης και ενώ προχωράνε και οι μεταρρυθμίσεις. Ο στόχος του δεν είναι μόνο η άρση των κυρώσεων αλλά και η αναγνώριση μιας ρώσικης σφαίρας επιρροής όπου θα περιλαμβάνεται κι η Ουκρανία. Αν ο Τραμπ συνταχθεί με τα παραπάνω, ο Πούτιν θα έχει πετύχει και τον τρίτο σκοπό του: την υποβάθμιση της αμερικανικής παγκόσμιας επιρροής προς όφελος της Ρωσίας”.
Ας θυμηθούμε ότι ο αντιπρόεδρος του Ομπάμα, Joe Biden, λίγο πριν την τυπική “ενθρόνιση” του Τραμπ στον προεδρικό θώκο, επέλεξε να κάνει το τελευταίο του “θεσμικό” ταξίδι στην Ουκρανία, απ’ όπου και κάλεσε τον Τραμπ να μην ανακαλέσει τις κυρώσεις στη Ρωσία, και τη διεθνή κοινότητα να συνεχίσει να στέκεται ενωμένη απέναντι στη Ρωσία.
Ο Ποροσένκο στις 24/1 δήλωνε καλώντας τις ΗΠΑ να διατηρήσουν τις κυρώσεις ότι “θέλει να συνεχιστεί η διακομματική αμερικανική στήριξη που απολαμβάνει η Ουκρανία κι ότι δεν βλέπει καμία σύνδεση μεταξύ πιθανής προόδου στη Μέση Ανατολή και της κατάστασης στην Ουκρανία” .Δηλαδή “μην με χρησιμοποιήσετε ως ενέχυρο για το Συριακό”. Αυτά τα δήλωνε εν μέσω ενός διήμερου διπλωματικού ταξιδιού του στην Εσθονία και τη Φιλανδία. Οι ένοπλες δυνάμεις Εσθονίας και Φιλανδίας πραγματοποιούν -υποστηριζόμενες από τους Αμερικανούς- στρατιωτικές ασκήσεις για το “ρωσικό κίνδυνο”. Την προηγούμενη -από τις εκκλήσεις Ποροσένκο προς τον Τραμπ- βδομάδα, οι ΗΠΑ υπέγραφαν “αμυντικές συμφωνίες συνεργασίας” με τη Λιθουανία και την Εσθονία για την ανάπτυξη περαιτέρω αμερικανικών στρατευμάτων “απέναντι στην απειλή της ρωσικής επιθετικότητας”.
Ο Ποροσένκο βλέπει ότι τη στιγμή που οι γειτονικές του φιλοαμερικανικές χώρες ανεβάζουν τις μετοχές τους και την αξία χρήσης τους για την Αυτοκρατορία, η Ουκρανία “απειλείται” να μετατραπεί από “αιχμή του δόρατος” της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας των ΗΠΑ απέναντι στη Ρωσία σε “διαπραγματευτικό χαρτί” για τους “φιλορωσικούς” ελιγμούς που κομίζει ο Τραμπ ως τακτική της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας στα πλαίσια πάντα του στρατηγικού στόχου περικύκλωσης, αποδυνάμωσης και υποταγής της Ρωσίας.
Το Radio Free Europe / Radio Liberty (δλδ ένα μέσο που ανήκει στην αμερικανική κυβέρνηση) φιλοξενούσε πρόσφατα άρθρο με τίτλο η “ανήσυχη Ουκρανία ρισκάρει κλιμάκωση με την υφέρπουσα επίθετικότητα”. Στο άρθρο “κάρφωνε” το Κίεβο λέγοντας ότι “παρατηρητές λένε ότι οι Ουκρανοί εμφανίζονται να προσπαθούν να δημιουργήσουν νέα δεδομένα στο έδαφος” φοβούμενοι ότι ο Τραμπ θα τους αποκλείσει από οποιεσδήποτε ειρηνευτικές συνομιλίες καθώς προσπαθεί να βελτιώσει τις σχέσεις με τη Ρωσία. Και επισήμαινε τον κίνδυνο μιας ρωσικής απάντησης, όπως συνέβη και “σε προηγούμενες επιθετικές εξορμήσεις του Κιέβου”: Ilovaisk τον Αύγουστο του ’14, Debaltseve τον Φεβρουάριο του ’15”.
Ο Ποροσένκο βλέπει την πιθανότητα η χώρα του από πεδίο επιβεβαίωσης των “άρρηκτων δεσμών του Δυτικού Κόσμου” και “σύμβολο της αποφασιστικότητας της Δύσης απέναντι στη Ρωσία” που ήταν μέχρι σχετικά πρόσφατα, να κινδυνεύει να μετατραπεί σε αφορμή για το περαιτέρω ξεδίπλωμα διαλυτικών τάσεων στο εσωτερικό της ΕΕ και Αμερικανογερμανικών τριβών. Τάσεις και τριβές που προϋπήρχαν και κινούνταν υπόκωφα εδώ και καιρό. Τάσεις και τριβές που εμφανίστηκαν πρώτα με οικονομικοπολιτικές μορφές (Βορράς/Νότος ΕΕ, “διαπραγματεύσεις” Κάμερον – ΕΕ, Grexit και “This Is A Coup”, διαμάχες ΔΝΤ – Γερμανίας, αμερικανικά πρόστιμα σε ευρωπαϊκές εταιρίες κλπ κλπ) και πλέον παίρνουν ανοιχτά πολιτικές μορφές και συγκροτούνται σταδιακά σε πολιτικές εκπροσωπήσεις και διακρατικές συμμαχίες ψαχουλεύοντας νέες ισορροπίες (Brexit, Τραμπ, Λεπέν, Φιγιόν/ Βίζενγκραντ, οι 8 της ΕΕ για το Ουκρανικό κλπ κλπ).
Δεμένη με τη προαναφερθείσα συζήτηση για το άρθρο του Pinchuk, είναι και μια άλλη συζήτηση στο εσωτερικό της Ουκρανίας. Για το κατά πόσο η Ουκρανία πρέπει να χτίσει ένα τείχος στα σύνορα με το Ντονμπάς, κι αν αυτό πρέπει να είναι “εικονικό”, δλδ πλήρους “απομόνωσης” του Ντονμπάς ή ακόμα και πραγματικό. Η αντιπρόεδρος της Ουκρανικής Βουλής, Oksana Syroyid -μέλος του κόμματος “Samopomich” που έχει 25 έδρες το Κοινοβούλιο- πιστεύει ότι “τις περιοχές που είναι κατεχόμενες από τον αιώνιο εχθρό μας τη Ρωσία πρέπει να τις απομονώσουμε τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά – νομικά, πρέπει να χτίσουμε ένα εικονικό τείχος, να εφαρμόσουμε τελωνειακά σύνορα κατά μήκος της ‘γραμμής επαφής’ να ελέγξουμε όλες τις μετακινήσεις και όλα τα αγαθά”. “Κοιτάχτε”, συνεχίζει, “ ο Πούτιν και ο Τραμπ, υποτιμούν ο ένας τον άλλον, ελπίζουν ότι θα ξεγελάσουν ο ένας τον άλλον, αλλά αυτό δεν είναι δυνατό, και τελικά θα υπάρξει σύγκρουση μεταξύ τους”. Τότε η Ουκρανία θα είναι ανεκτίμητη για τον κόσμο, θεωρεί η Syroyid, καθώς εδώ είναι το μέρος που ο κόσμος μπορεί να σταματήσει τη Ρωσία και η “διαχωριστική γραμμή” πρέπει να τραβηχτεί στο Ντονμπάς.
Όλως τυχαίως, τα “πραγματολογικά” χαρακτηριστικά που παίρνει η τρέχουσα επίθεση του ουκρανικού στρατού στο Ντονμπάς έχουν στοιχεία δημιουργίας ενός “τείχους ασφυξίας” του Ντονμπάς.
Τον ρόλο της Ουκρανίας ως πολύτιμου συμμάχου της Δύσης, προσπαθεί να διαπραγματευτεί ο Ποροσένκο με την επίθεση που εξαπολύει στο Ντονμπάς, σε μια στιγμή που η Δύση βρίσκεται σε ανακατωσούρα και επαναξιολόγηση των τακτικών της. Στο επίσημο twitter της Προεδρίας της Ουκρανίας, ο Ποροσένκο ανέφερε: “οι βομβαρδισμοί είναι τεράστιοι. Ποιος θα τολμούσε να μιλήσει για άρση των κυρώσεων σε τέτοιες συνθήκες;”
Avantgarde 