Εν αναμονή των αποτελεσμάτων της συνάντησης του πρωθυπουργού με τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ αυτήν την ώρα στις Βρυξέλλες, μαθαίνουμε από -που αλλού;- διαρροές ότι το σχέδιο που προτείνει η τρόικα στην ελληνική κυβέρνηση, αποτελεί όντως τελεσίγραφο, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο, και εισαγωγή στο 3ο μνημόνιο.
Σύμφωνα με την Καθημερινή οι 8 άξονες του σχεδίου που θα πρέπει να αποδεχτεί ο Α. Τσίπρας δεν αφήνουν καμία αμφιβολία περί τίνος πρόκειται. «Τα βασικά σημεία της 10σέλιδης πρότασης που θα παρουσιαστεί σήμερα το βράδυ στον Έλληνα Πρωθυπουργό σύμφωνα με Ευρωπαίο αξιωματούχο που μεταφέρει στην «Κ» είναι τα ακόλουθα:
1. 1% πρωτογενές πλεόνασμα για το 2015, 2% το 2016, 3% το 2017 και 3,5% το 2018. Είναι χαμηλότεροι από τους στόχους που υπήρχαν (3% το 2015 και 4,5% το 2016). Ο στόχος αυτός για να επιτευχθεί το 2015 υπολογίζονται περίπου 3 δις μέτρα για να καλύψουν το δημοσιονομικό κενό.
2. Ο ΦΠΑ θα έχει δύο συντελεστές 11% και 23%. Στο 11% θα ενταχθούν φάρμακα και τρόφιμα και ξενοδοχεία. Στο 23% όλα τα υπόλοιπα. Εκεί έχει ευελιξία η κυβέρνηση να διαλέξει ποιες κατηγορίες τροφίμων θα μπουν σε αυτή την κατηγορία. Όσα περισσότερα τρόφιμα μπουν στην κατηγορία του 23% τόσα πιο πολλά τα έσοδα.
3. Ασφαλιστικό – ισχύει η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος αλλά δίνεται η δυνατότητα στην ελληνική πλευρά να βρει ισοδύναμα οφέλη σε περίπτωση που δεν θέλει να την εφαρμόσει. Επίσης η Ελλάδα από τον Ιούλιο θα πρέπει να μειώσει τις δαπάνες του συνταξιοδοτικού από 0.25% σε 0,50% του ΑΕΠ και περαιτέρω μείωση 1% το 2016.
4. Εργασιακό- να παύσει κάθε ανατροπή μνημονιακών νόμων, όχι αύξηση βασικών μισθών.
5. Ιδιωτικοποιήσεις – να περάσει η ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ και να συνεχιστούν οι ιδιωτικοποιήσεις του Ελληνικού και των περιφερειακών αεροδρομίων.
6. Να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις από την πρώτη εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ.
7. Να επανεξεταστεί η ρύθμιση για τις 100 δόσεις ώστε να μην συμπεριλαμβάνει τους μεγάλους οφειλέτες ή να τους αναγκάζει να πληρώνουν γρηγορότερα και μεγαλύτερα ποσά.
8. Καμία αναφορά σε ελάφρυνση χρέους.»
Παρ’ όλα αυτά οι πληροφορίες που δίνει το Μαξίμου συνεχίζουν να καλλιεργούν την ιδέα ότι βρισκόμαστε στο παρά πέντε της συμφωνίας και ότι όλα πάνε περίφημα. Ο Α. Τσίπρας συνεχίζει κι αυτός να φωτογραφίζεται περιχαρής με τον Γιούνκερ, και είναι να απορεί κανείς αν φταίνε τα αγγλικά του και δεν καταλαβαίνει τι του ζητάνε, ή απλώς πουλάει τρέλα.
Όπως και να χει αυτή η συμφωνία δεν πρέπει να περάσει. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά είναι απολύτως υπεύθυνοι για το αν θα ψηφίσουν κάτω από οποιαδήποτε δικαιολογία μια τέτοια κατάπτυστη συμφωνία. Κανένας δεν μπορεί πλέον να κρύβεται πίσω από παραμυθάκια του στύλ «οι πιστωτές μας εκβιάζουν», «μας επιβάλουν» κοκ. Η υπογραφή σε αυτά τα μέτρα είναι μια επιλογή και τα περί επιβολής να τα πουλήσουν σε κανένα νηπιαγωγείο.
Σε κάθε περίπτωση και στο βαθμό που οι βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας δεν απορρίψουν εδώ και τώρα το σχέδιο της τρόικα, είτε γιατί δεν θέλουν, είτε γιατί δεν μπορούνε, είτε γιατί τους απειλεί το Μαξίμου με κομματική πειθαρχία, είτε γιατί φοβούνται τα βαθύ κράτος και την καπιταλιστική μαφία που θα ωρύεται από τα ΜΜΕ, τότε έχουν μια επιλογή για να απαλλαχθούν από τις ευθύνες τους ένθεν κακείθεν: να στείλουν τη συμφωνία σε δημοψήφισμα. Αυτό μπορεί να παγώνει τις διαπραγματεύσεις, να μείνουν στον αέρα τα 11 δις που πρέπει να πληρωθούν σε τοκοχρεωλύσια μέσα στο καλοκαίρι, η Μπακογιάννη και το επιτελείο του ΣΚΑΙ μπορεί να ξεκινήσουν και απεργία πείνας για να πληρωθούν οι δόσεις αναγγέλλοντας ταυτόχρονα την καταστροφή της χώρας. Κανένα πρόβλημα. Ας αποκαλυφθούν εντελώς τα τσιράκια της αστικής αντεπανάστασης και μαζί με αυτό ας σταματήσει το καραγκιοζολίκι της εθνικής ενότητας και των ξένων που επιβουλεύονται την πατρίδα.
Να λοιπόν η ευκαιρία να μετρηθούμε. Ποίοι είναι από δω και ποιοί είναι από κει. Ένα δημοψήφισμα φυσικά δεν σημαίνει μόνο κάλπες. Σημαίνει και κινητοποίηση στους δρόμους. Σημαίνει προπαγάνδα υπέρ του ναι και υπέρ του όχι. Ας μετρηθούμε λοιπόν και εκεί. Να δούμε επιτέλους από τι αποτελείται το κοπάδι με τα γίδια που θέλουν μνημόνια. Μήπως θα τολμήσουν να βγουν και στις πλατείες; Θα κάνουν και συγκεντρώσεις; Και τι θα λένε εκεί; Για την καταστροφή που θα μας βρει, αν απορρίψουμε το διαρκές συμβόλαιο λιτότητας; Ε λοιπόν όχι! Τώρα είναι η ευκαιρία για το λαό της αριστεράς, για την εργατική τάξη, τους ανέργους, τη νεολαία χωρίς μέλλον, τους επαγγελματίες που ζούνε σκλαβωμένοι από τα χρέη, να δώσουν την απάντησή τους. Αυτό είναι το δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας, και εκεί είναι απολύτως σίγουρο ότι οι άνθρωποι δεν θέλουν να φορέσουν αλυσίδες και χαλκάδες για μια ζωή.
Αν η οργανωμένη αριστερά, όπου κι αν βρίσκεται, ενδιαφέρεται πέρα από το να μαζέψει τα ψίχουλα από την «προδοσία του Συριζα» επιβεβαιώνοντας τις προφητείες της, (ή όσοι βρίσκονται μέσα στο Σύριζα και βάζουν πάνω από τις καρέκλες τις ιδέες τους), να προτείνει τώρα ένα δρόμο για να αποτραπεί ένα νέο μνημόνιο. Εμείς λέμε ότι αυτός ο δρόμος είναι το δημοψήφισμα. Αν υπάρχει κάτι άλλο πέρα από διαπιστώσεις, κάτι που να βάζει τώρα εμπόδιο στα όσα μοιραία παρακολουθεί από τους καναπέδες της η κοινωνία, ας ειπωθεί.
Αλλιώς ας αφήσουμε τα πράγματα να πάρουν το δρόμο τους. Ας παραδεχτούμε ότι μας έπιασαν στον ύπνο. Ο Συριζα ας παραμυθιάζεται ότι όλα αυτά τα κάνει για να κερδίσει λίγο χρόνο, μήπως δώσει κανένα ψίχουλο για την ανθρωπιστική κρίση και να μας λέει ότι ο Πανούσης είναι τουλάχιστον καλύτερος από τον Δένδια και η υπόλοιπη αριστερά ας παραμυθιάζεται επίσης ότι θα δώσει τη μάχη στους εφαρμοστικούς. Εν αναμονή των «ευνοϊκότερων συσχετισμών» η μάχη μπορεί να αναβληθεί για ακόμα μια φορά. Ίσως έτσι μπορούμε να λέμε πολλά αλλά να μην κάνουμε τίποτα.
Avantgarde 
Δημοψήφισμα δεν κάνει ποτέ κυβέρνηση χωρίς να ξέρει το αποτέλεσμα. Εάν ο Σύριζα πάει σε δημοψήφισμα θα το κάνει γνωρίζοντας πως το αποτέλεσμα θα επιβεβαιώσει την παραμονή στο ευρώ και στο μνημόνιο. Και θα έχει και καλύτερο άλλοθι μετά, τύπου «μίλησε ο λαός».
Αλλά πες πως γίνεται κάτι τέτοιο, και μετριούνται τα κουκιά, και βγουν περισσότερα τα «γίδια που θέλουν μνημόνιο». Τι θα πείτε μετά; (Ειλικρινής ερώτηση είναι αυτή όχι ειρωνία.)
Δεν είμαι καθόλου σίγουρος πως «ο λαός της αριστεράς, η εργατική τάξη, οι άνεργοι, η νεολαία χωρίς μέλλον και οι επαγγελματίες που ζούνε σκλαβωμένοι με χρέη» έχει αποφασίσει ρήξη και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αλλά ακόμα και αν το έχουν, είμαι τελείως σίγουρος πως η κυβέρνηση Συριζανελ δεν ενδιαφέρεται για αυτούς.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Όντως αν είχαμε κυβέρνηση ΝΔ ή ΝΔ ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και ήξεραν ότι θα έχαναν ένα δημοψήφισμα δεν θα το έκαναν. Όμως με τον Συριζα τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα. Ο Συριζα δεν είναι ακριβώς ένα αστικό κόμμα για να κινείται με ένα ξεκάθαρο ταξικό προσανατολισμό. Προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα σε δύο ταξικές βάρκες είναι πολύ εύκολο να ντελαπάρει και να βρεθεί στο νερό. Στο Μαξίμου μπορεί να το έχουν πάρει απόφαση. Δεν είναι όμως τόσο σίγουρο ότι θα πειθαρχήσει η κοινοβουλευτική ομάδα και πολύ περισσότερο το κόμμα τους. (για μας ο μέσος συριζαίος δεν έχει καμία σχέση με τον μέσο δεξιό ή ποταμίσιο).
Ο Τσίπρας στην απόγνωση του μπορεί να στείλει την μπάλα στην εξέδρα ειδικά τώρα που του ζητάνε να ξεφτιλιστεί σε παγκόσμια θέα. Το θέμα όμως δεν είναι τι θα κάνει τελευταία στιγμή ο Τσίπρας, αλλά αν μας ενδιαφέρει να περιπλέξουμε το παιχνίδι, έτσι ώστε ο κάθε Τσίπρας να μην αποφασίζει παρέα μόνο με τον Πρετεντέρη και τον Χατζηνικολάου. Γι’ αυτό έχει μια σημασία να ζητάμε το δημοψήφισμα. Μόνο στο άκουσμα δημοψήφισμα τινάζονται στον αέρα οι διαπραγματεύσεις, οι δόσεις του καλοκαιριού πάνε περίπατο και η αποσταθεροποίηση (που θέλουμε) γίνεται πραγματικότητα.
Βεβαίως ένα δημοψήφισμα δεν είναι σίγουρο ότι θα κερδιθεί. Και έχεις δίκιο ότι ούτε ο «κόσμος» μας είναι σίγουρος. Μπορεί τα γίδια να είναι περισσότερα. Συνήθως οι κάλπες βγάζουν τα γίδια πλειοψηφία. Όμως δεν είμαστε σε μια κανονική περίοδο, που οι κάλπες βγάζουν αυτό που θέλει η αστική τάξη. Οι κάλπες ας πούμε του Γενάρη έδειξαν αυτό το πράγμα. Ένα δημοψήφισμα τώρα δεν θα είναι χαρούμενος περίπατος. Αντίθετα θα ξεκλειδώσει τις ταξικές αντιθέσεις. Θα δώσει τη δυνατότητα να εκφραστεί το όχι και πέρα από τις κάλπες.
Το ερώτημα για μας δεν είναι αν η κυβέρνηση Συριζανελ ενδιαφέρεται για τον κόσμο της αριστεράς και τις υποτελείς τάξεις. Αλλά αν εμείς θα βοηθήσουμε τον κόσμο αυτό να ξεκολλήσει, να δει μια άλλη προοπτική, να αποκτήσει εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του, να ξεπεράσει τις αυταπάτες των «αμοιβαίων ταξικά λύσεων». Το δημοψήφισμα δεν το ζητάμε για να φανεί τι είναι ο Σύριζα, αλλά για να τινάξουμε την μπάνκα στον αέρα. για να μην περάσει το 3ο μνημόνιο. Για να σκάσει η καπιταλιστική φούσκα. Για να γίνει η Ελλάδα η Lehman Brothers καπιταλισμού.
Από κει και πέρα ο «λαός» πράγματι δεν έχει το αλάθητο, ούτε είναι μόνο μπερδεμένος, τίμιος, σοφός και πάντα στις επάλξεις, αλλά μονίμως «προδομένος» από τους ηγέτες του. Οι μύθοι αυτοί ποτέ δεν βοήθησαν την αριστερά, η οποία πάντα φόρτωνε τα δικά της καθήκοντα σε μυθικά υποκείμενα. Άλλωστε δεν υπάρχει ένας ενιαίος «λαός», εκτός αν κάποιοι εννοούν το «έθνος» άλλη μια μυθική ύπαρξη για να εμφανίζει τα αστικά συμφέροντα ώς συμφέροντα όλου του έθνους. Αλλά ακόμα και οι υποτελείς τάξεις πολλές φορές συμπεριφέρονται όπως τους υπαγορεύουν τα αφεντικά τους γιατί μάλλον αυτό φαίνεται η πιο εύκολη λύση, για την καθημερινή τους επιβίωση.
Το σύστημα επιδιώκει την κοινωνική συναίνεση και οι εκλογές είναι ένα εργαλείο για αυτό το σκοπό.Αλλά η κοινωνική συναίνεση δεν οφείλεται στην ύπαρξη των εκλογών. Απλά οι εκλογές την επιβεβαιώνουν. Υπάρχει από πριν, στη μέση κοινωνική συμπεριφορά, στην υποταγή στους χώρους δουλειάς, στη δουλοπρέπεια απέναντι στο κράτος, το αφεντικό, τον ειδικό, τον προϊστάμενο, τον μπάτσο κοκ. Αν δεν γίνει δημοψήφισμα και δεν κουνηθεί και φύλο, αλλά το μνημόνιο περάσει από τη Βουλή, πάλι δεν θα έχουμε ένα είδος «λαϊκής νομιμοποίησής» του; Το να μην θέλουμε το δημοψήφισμα για να αποφύγουμε το άλλοθι του τύπου «μίλησε ο λαός» είναι σαν να βλέπουμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος. Σαν να παίζουμε κρυφτούλι με την πραγματικότητα.
Όμως αυτός που θέλει να θάψει τις κοινωνικές διεργασίες μέσα σε ένα φαινομενικό τηλεοπτικό συσχετισμό είναι το αστικό καθεστώς, τα κυρίαρχα μίντια και σύσσωμος ο καπιταλιστικός συρφετός που εκπροσωπεί τον «πόνο της αγοράς» σαν να είναι αυτή το πιο γνήσια αντικειμενική ανάγκη του λαού που δήθεν απαιτεί εδώ και τώρα «συμφωνία» για «να πέσει χρήμα, να κινηθεί η αγορά να βγούμε από το τούνελ» και ένα κάρο μαλακίες μόνο και μόνο για να επιστρέψουμε στην καπιταλιστική κανονικότητα. Αυτοί γιατί δεν ζητάνε δημοψήφισμα, αν είναι τόσο σίγουροι ότι έχουν το αποτέλεσμα στο τσεπάκι τους;
Αν τελικά, ακόμα και έτσι, τα γίδια αποδειχτούν πλειοψηφία, τότε ο κόσμος που συνειδητά παλεύει για κάτι πέρα από τον καπιταλισμό, ας συνειδητοποιήσει, ότι το δρόμο της επανάστασης και της άλλης κοινωνίας δεν τον ανοίγουν οι μάζες αλλά οι αποφασισμένες μειοψηφίες. Αυτοί που μπαίνουν μπροστά, χωρίς να περιμένουν πότε θα κατέβει στο δρόμο και ο τελευταίος συνταξιούχος, μαζί με όσους λιώνουν στους καναπέδες τους ή έστω στις εξέδρες των γηπέδων ή στις ουρές για να παίξουν στο τζακ ποτ του τζόκερ. Ας συνειδητοποιήσουμε ότι δεν ενδιαφέρονται οι πάντες για τα κοινά, και ότι αν δεν ενδιαφέρεσαι για τα κοινά θα είσαι πάντα έρμαιο της κυρίαρχης αστικής ιδεολογίας και της κοινής γνώμης που διαμορφώνεται στα μέσα μαζικής αποβλάκωσης και στους λοιπούς ιδεολογικούς μηχανισμούς του κράτους.
Ας σκεφτούμε ότι μπορεί μια μειοψηφία του 10 ή του 20 ή και του 5% να αρκεί για να γίνει η έφοδος στον ουρανό αν ο αντίπαλος δεν μπορεί να την σταματήσει. Όπως και να χει ο αγώνας δεν μπορεί να έχει περιορισμούς στα μέσα που χρησιμοποιεί. Αν οι κάλπες μας βοηθάνε να κάνουμε ένα βήμα, τότε τις χρησιμοποιούμε, αν υπάρχει άλλος δρόμος αποτελεσματικότερος πάμε από κει. Κανένας φετιχισμός με τίποτα. Αν το δημοψήφισμα μας βοηθήσει αυτή τη στιγμή το χρησιμοποιούμε (και το απαιτούμε «μα αποφασίσει ο κυρίαρχος λαός» έτσι δεν λένε οι οπαδοί της δημοκρατίας;). Το να μην γίνει δημοψήφισμα δεν μας βοηθήσει τίποτα, απλώς θα τελειώσει η δουλειά μια ώρα νωρίτερα.
Τέλος η «λαϊκή νομιμοποίηση» είναι ένα σχετικό μέγεθος. Ακόμα και να περάσει το ναι στη συμφωνία «για να μείνουμε στην Ευρώπη» ή «για να μην γίνουμε Συρία», αυτό δεν εμποδίζει αύριο το καθένα να μουτζώνει τον εαυτό του στον καθρέπτη για το «ναι» που έριξε στην κάλπη όταν θα δει τη σύνταξη στα 300 ευρώ ή την απόλυση στου μούρη και συνειδητοποιήσει τι σημαίνει ρήτρα μηδενικού ελλείμματος και εξυγίανση στο δημόσιο μαζί και εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης. Η κάθε ψήφος έχει μια σχετική αξία, ακόμα και αυτόν που τη ρίχνει. πολλώ δε για το ίδιο το καθεστώς που μπορεί ακόμα και να στήνει και να ξαναστήνει κάλπες μέχρι να τις κερδίσει.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Οκ, μια μικρή επισήμανση μόνο: ο Σοιμπλε (και γενικά ο Γερμανικός Τύπος) είναι υπερ του δημοψηφίσματος. Γιατί είναι σχεδόν σίγουροι πως το αποτέλεσμα θα είναι ενάντια στην ρήξη, καθώς βλέπουν πως και ο Σύριζα την εναλλακτική της εξόδου την παρουσιάζει ως χαοτική καταστροφή.
Μπορεί να είναι λάθος υπολογισμός αυτό από μέρους τους, μπορεί και όχι.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Η κυρία υπουργός Τασία Χριστοδουλοπουλου για τα στρατόπεδα κράτησης σε σχέση με τα κονδύλια της ΕΕ …
«Αυτό που μελετάμε εμείς ως υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, είναι πώς μπορεί να γίνει μετατροπή χωρίς να υπάρξει πρόβλημα, γι’ αυτό μελετάμε τι σημαίνει δημοσιονομική διόρθωση σε οικονομικά μεγέθη» σημείωσε η υπουργός. «Θέλουμε να έχουμε μια συνολική μελέτη να καταθέσουμε στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη».
Είναι αυτό, τώρα, λεξιλόγιο αριστερού? Μην περιμένουμε τίποτα από δαύτους. «Καρεκλοκένταυροι» παλιοκομματικοί.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Προς το παρόν ( Σαββατο 6/.6/15 ) καμία συμφωνία δεν φαινεται στον οριζοντα. Ειναι πιθανό ( απροβλεπτο αλλα πιθανό ) να μην υπαρξει καμια συμφωνία για να τεθεί σε δημοψηφισμα ή για να ελθει προς ψηφιση στη βουλή. Αν η τροικα δεν υποχωρησει καθολου ( πολυ πιθανο) τοτε ενδεχεται να μην υπαρξει συμφωνία. Αν δεν υπαρξει συμφωνία μεχρι το τελος Ιουνη , τοτε ειναι πολυ πιθανό η Ελλάδα να μην πληρωσει τις υποχρεωσεις προς το ΔΝΤ. Στην περπιτωση αυτη η ΕΚΤ θα κλεισει τη στροφιγγα του ΕΛΑ. Τοτε η κυβερνηση θα αναγκαστει να προχωρησει ( ΑΘΕΛΑ της ) σε κυκλοφορία διπλού νομισματος για να πληρωσει μισθους συνταξεις και στοιχειωδεις εσωτερικες αναγκες. Ενδεχεται δηλαδή να εξελιχθούν τα πραγματα λιγο -πολυ απροβλεπτα, δηλαδή να μην υπαρξει συμφωνία και να προχωρησει η κυβερνηση ΑΘΕΛΑ της σε ας πουμε καποια ντε φακτο «ρηξη». Θα δούμε ….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!